Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Όλοι οι καλλιτέχνες του Προέδρου



της Ελεωνόρας Ορφανίδου

Τι κοινό είχαν ο Τζον Κένεντι και ο Νικήτα Χρουστσόφ;

Η παράδοξη (και για τους δύο) απάντηση είναι: τον Τζον Γουέιν! Ο διάσημος κινηματογραφικός καουμπόι μπορεί να ήταν πολύ δεξιός για τον JFK, αλλά ήταν και τόσο αντικομμουνιστής, όσο ακριβώς ήθελε ο αμερικανός πρόεδρος σε μια εποχή που ο ψυχρός πόλεμος κλιμακωνόταν.

Από την άλλη στο Κρεμλίνο, από την εποχή του Στάλιν ακόμη, ο κινηματογράφος του γενικού γραμματέα δεν έπαιζε Αϊζενστάιν αλλά γουέστερν. Και μπορεί ο «πατερούλης» να είχε ζητήσει, όπως λέγεται τη δολοφονία του Γουέιν, ο διάδοχός του όμως το πήρε πίσω και στο πρώτο ταξίδι του στην Αμερική, επί Αϊζενχάουερ, ζήτησε να τον γνωρίσει.

Ο κινηματογράφος του Λευκού Οίκου πάντως έπαιζε μόνο γουέστερν και ιστορικά έπη σαν τον «Σπάρτακο», ενώ ο πρόεδρος βαρυγκομούσε και έφευγε κάθε φορά που η Τζάκι πρότεινε να δουν ταινίες σαν το «Ζιλ και Τζιμ» του Τριφό. Ετσι, ακόμη και οι αγιογράφοι του JFK δεν μπόρεσαν να ισχυριστούν ότι ο πρόεδρος ήταν που ζητούσε τις παραστάσεις Σέξπιρ ή τα ρεσιτάλ βιολιού που φιλοξενούνταν τόσο συχνά στη μεγάλη αίθουσα χορού. Κι ας πήρε το βραβείο Πούλιτζερ για το βιβλίο του «Profiles in courage». Κι ας έκανε παιδί μαθήματα πιάνου! Κι ας συνδέθηκε η προεδρία του με την προβολή και ανάπτυξη των τεχνών.

Η Τζάκι γινόταν έξαλλη όταν ο πρόεδρος χειροκροτούσε τον Ιγκόρ Στραβίνσκι πάντοτε πριν από το τέλος των κοντσέρτων που διοργάνωνε, σχεδόν ανακουφισμένος που το βάσανο τελείωσε! Εκείνος προτιμούσε τον Φρανκ Σινάτρα. Και όχι μόνο για τη μουσική του...

Μια περίεργη σχέση που ενείχε μέσα της πολιτική, υπόκοσμο, γυναίκες και μουσική καλλιεργήθηκε μεταξύ των δύο ανδρών, από την εποχή που ο Φράνκι είχε κληθεί από τον πατέρα Κένεντι για να στηρίξει τον γιο του στην προσπάθεια ανέλιξής του στην προεδρία. Γράφτηκε δε, ότι ήταν η πιο στενή σχέση που δημιουργήθηκε ποτέ μεταξύ ενός προέδρου και ενός καλλιτέχνη, καθώς πέραν των πολιτικών πεποιθήσεων, της μουσικής αλλά και της μαφίας, κατά πολλούς ερευνητές, τους δύο άνδρες συνέδεαν και οι κοινές ερωμένες: Η Μέριλιν Μονρόε, ας πούμε, υπήρξε ερωμένη και του Φράνκι πριν γίνει ερωμένη του προέδρου και του αδερφού του Μπόμπι.

Λάτρευε τον Μπάιρον

*Ολα αυτά δεν είναι επίσημη ιστορία, αλλά πολλοί συγγραφείς που ασχολήθηκαν με τους Κένεντι επιμένουν ότι η «καλιτεχνική» σχέση του JFK με τον Φρανκ Σινάτρα ήταν η Μέριλιν, η Τζέιν Μάνσφιλντ, καθώς και οι αδερφές Μακ Γκουάιρ, ποπ τραγουδίστριες της εποχής, τις οποίες μοιράζονταν στο κρεβάτι!

*Ανάλογου ύφους ήταν και η σχέση του με το έτερο μέλος της λεγόμενης Rat Pack , τον Πίτερ Λόφορντ, ο οποίος μάλιστα ήταν παντρεμένος έως το 1966 με την αδερφή του προέδρου, την Πατ. Ο Λόφορντ προμήθευε πολύ συχνά τον ακούραστο Κένεντι με νέες ερωμένες και φρόντιζε να τις ξεφορτωθεί αργότερα με τακτ.

Πού είναι λοιπόν οι καλλιτεχνικοί κύκλοι των Κένεντι;

*Οι βιογράφοι του μιλούν για έναν άνθρωπο που λάτρευε τα ποιήματα του Μπάιρον και που θα ήθελε να ζει την εποχή του Μποντλέρ για να τον γνωρίσει. Ο JFK είχε καλλιέργεια, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως οι περισσότεροι καλλιτέχνες που τον τριγύριζαν ήταν επιλογές της Τζάκι.

*Οι εικόνες που έχουν μείνει στην αμερικανική κοινωνία με τους Κένεντι να δεξιώνονται την Ελα Φιτζέραλντ και τον Τζιν Κέλι είναι έργο της πρώτης κυρίας.

*Ακόμη και το περίφημο κοντσέρτο του Πάμπλο Καζάλς, στο Λευκό Οίκο, στις 13 Νοεμβρίου 1961, που μεταδόθηκε από την τηλεόραση και ραδιόφωνο, έγινε κατόπιν δικών της πρωτοβουλιών, μολονότι είχε και πολιτική σημασία. Ο περίφημος βιολοντσελίστας είχε σταματήσει τις εμφανίσεις του στις ΗΠΑ από την εποχή που είχε αναγνωριστεί το καθεστώς του Φράνκο και επέστρεψε για τους Κένεντι.

*Στα δείπνα των Κένεντι προσκαλούνταν ο Σίντνεϊ Πουατιέ, η μεγαλύτερη αμερικανίδα ερμηνεύτρια των γκόσπελ Μαχάλια Τζάκσον, το συγκρότημα της εποχής Κάμελοτ (όπως αποκαλούνται έως σήμερα και οι Κένεντι) , το σεξτέτο Πολ Γουίντερ που έδωσε την πρώτη τζαζ συναυλία στον Λευκό Οίκο, ο Τσάμπι Τσέκερ, δημιουργός των πολύ γνωστών τραγουδιών «The twist» και «Let's twist again».

*Η Τζάκι ανακαινίζοντας τον Λευκό Οίκο ήρθε σε επαφή με ανθρώπους των μουσείων και της τέχνης, έγινε φίλη του Αντι Γουόρχολ, και η προεδρική κατοικία από το λιτό προεδρικό σπίτι του στρατιωτικού Αϊκ έγινε το λαμπρό ανάκτορο της βασιλικής οικογένειας Κένεντι που είχε φίλους με περίεργα ρούχα και περίεργα χούγια. Ο Γουόρχολ έφτιαξε τα πορτρέτα του Τζον Κένεντι και της Τζάκι, όπως αυτά των ειδώλων της εποχής, και ο Λευκός Οίκος απέκτησε το μύθο του.

*Η πρώτη κυρία φόρεσε ωραία ρούχα, έκανε της μόδας την υψηλή ραπτική και έναν σχεδιαστή του Χόλιγουντ, τον Ολεγκ Κασίνι, σταρ. Οι δυο τους άλλαξαν τη φιλοσοφία ενός ολόκληρου έθνους για το στιλ και επηρέασαν ακόμη και την Ευρώπη. Η Τζάκι αναδείχθηκε τέσσερις συνεχόμενες χρονιές ως η πιο καλοντυμένη γυναίκα της Αμερικής και στους δρόμους της Νέας Υόρκης από το 1960 έως το 1964 εκατοντάδες κοπέλες φορούσαν απομιμήσεις των υπέροχων φουστανιών της.

*Μαζί της οι Αμερικανίδες έμαθαν και την υψηλή κομμωτική. Ο κομμωτής της Κένεθ Μπατέλ, φίλος της από το 1954, έγινε μέλος του καλλιτεχνικού κύκλου του Λευκού Οίκου και συμβούλευε όλες τις εκλεκτές κυρίες της συντροφιάς της Τζάκι.

*Μαζί στην προοδευτική συντροφιά του προέδρου και ο Χένρι Ντου Πον, ιδρυτής και πρόεδρος ενός μεγάλου μουσείου, βασικός συνεργάτης της Τζάκι στην ανακαίνιση του Λευκού Οίκου. Μια βραδιά του 1962, 49 νομπελίστες παρέλασαν από την τραπεζαρία των Κένεντι για να συζητήσουν για τις τέχνες, τις επιστήμες και τη νέα Αμερική.

*Η Τζάκι είχε επιστρατεύσει έως και αεροπλάνα για να τους φέρει στην προεδρική κατοικία. Το προεδρικό ζεύγος μιας χώρας που ήθελε να αναγεννηθεί, πρόσφερε στο κοινό του άλλο ένα ιστορικό δείπνο: κάλεσε για φαγητό τον Αντρέ Μαλρό. Το πλήθος των Αμερικανών, που δεν είχε ξανά τέτοιο πρόεδρο, επευφημούσε όλο αυτό το γκλάμορ και την ευρωπαϊκή φινέτσα της προεδρικής οικογένειας.

Οι Κένεντι, όπως δείχνει και το SVCD του Discovery που προσφέρει η «Κ.Ε.», άλλαξαν κατ' αρχήν στους Αμερικανούς την εικόνα της Αμερικής, γεγονός που δεν αμφισβητούν ακόμη και οι πολλές πλέον φωνές που υποστηρίζουν ότι ο JFK δεν ήταν ο καλύτερος πρόεδρος που είχε η χώρα. Που λενε ότι πήρε λάθος αποφάσεις, ότι έβαλε την Αμερική σε μπελάδες, ότι ήταν πολύ δεξιός για πρόεδρος των Δημοκρατικών. Τα χρυσά παιδιά της Ουάσιγκτον, όμως, είπαν στους Αμερικανούς «είμαστε σαν και σας» και έπεισαν. Και τελείωσαν το μαγικό τους ταξίδι μοιραίοι, σαν τους ήρωες του Σκοτ Φιτζέραλντ στο «Μεγάλο Γκάτσμπι». Αφήνοντας πίσω τους την ελπίδα της νέας εποχής, λίγο ψεύτικη, λίγο αληθινή, σαν τους ήρωες του Χόλιγουντ στα «μπλοκμπάστερ».


7 - 25/04/2004

Δεν υπάρχουν σχόλια: