Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Τα πάχη τους, τα Όσκαρ τους...



















Η Σαρλίζ Θέρον είναι μία ακόμα σταρ του σινεμά που πήρε βάρος για να υπηρετήσει ένα ρόλο. Αλλοι πρωταγωνιστές αναγκάστηκαν να αδυνατίσουν και το βραβείο πήρε... ο διαιτολόγος τους.

της Ελεωνόρας Ορφανίδου

Ηταν το 1980, όταν έκπληκτο το κοινό έβλεπε στη μεγάλη οθόνη έναν παραμορφωμένο από το πάχος Ρόμπερτ ντε Νίρο να παραδίδει μαθήματα υποκριτικής και μποξ, υποδυόμενος τον πυγμάχο Τζέικ λα Μότα, στο «Οργισμένο είδωλο» του Μάρτιν Σκορσέζε.

Ο Ντε Νίρο εφάρμοσε τη «μέθοδο», την υποκριτική διδασκαλία του διάσημου «Ακτορς στούντιο», που θέλει τον ηθοποιό να ζει κυριολεκτικά το ρόλο του, και πέρασε στην ιστορία ως ο ηθοποιός που την έφτασε στα όριά της: πήρε είκοσι κιλά, έμαθε μποξ, έφαγε ξύλο από επαγγελματίες μποξέρ! Τι κέρδισε; Τον τίτλο του καλύτερου αμερικανού ηθοποιού των καιρών μας και ένα Οσκαρ.

**Φέτος, η Σαρλίζ Θέρον, ένα κορίτσι του σινεμά από αυτά που θέλεις να τα πιεις στο ποτήρι, πήρε 15 κιλά για να παίξει στην ταινία «The monster» της Πάτι Τζένκινς, που προβάλλεται στο Φεστιβάλ Βερολίνου και κέρδισε ήδη την υποψηφιότητα για το πολυπόθητο αγαλματίδιο!

Φταίνε τα κιλά; Οχι, φυσικά, αλλά κάτι πρέπει να τους κάνει τους εκλέκτορες όλη αυτή η θυσία και η μεταμόρφωση, διότι αρκετές φορές έχουν βραβεύσει ερμηνείες που στηρίζονται πέρα από την υποκριτική δεινότητα και στην εμφανή σωματική αλλαγή. Η όμορφη Σαρλίζ, που ξαναβρήκε ήδη τη σιλουέτα της, ερμηνεύει με συγκλονιστικό τρόπο μια πόρνη, την Αϊλίν Γουόρνος, η οποία στη δεκαετία του '80 σκότωσε στη Φλόριντα επτά από τους εραστές της. (Η Κριστίνα Ρίτσι, που υποδύεται την αγαπημένη της, δίνει επίσης, κατά τους αμερικανούς κριτικούς, μια εξαιρετική ερμηνεία).

**Από τα είκοσι κιλά του Λα Μότα έως την ευτραφή Αϊλίν, μεσολάβησαν δεκάδες ηθοποιοί που χάριν των ρόλων τους έπαιρναν ή έχαναν κιλά, έχοντας στόχο να γίνουν οι χαρακτήρες που σκιαγράφησαν οι σκηνοθέτες ή όριζε το σενάριο. Και όλοι αυτοί δεν ήταν της... «Μεθόδου».

Η Ντέμι Μουρ, για παράδειγμα, απλώς ήθελε να αποκτήσει όγκο και γράμμωση για να μπορεί να γδυθεί η ίδια και όχι κάποια αντικαταστάτριά της στο «Στριπτίζ» του Αντριου Μπέργκμαν, όπου υποδυόταν μια χορεύτρια. Αφού πήρε δέκα κιλά σε μυς, αδυνάτισε μόνο για να ξαναπαχύνει και να κάνει νέα τόνωση μυών, προκειμένου να αντεπεξέλθει στο ρόλο της ως στρατιωτίνας των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στο «J. Ι. Jane»!

**Μια άλλη ηθοποιός (και τραγουδίστρια), η Κόρτνεϊ Λαβ, έχασε μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες 15 κιλά για τις ανάγκες του δικού της ρόλου. Κινηματογραφική σύντροφος του εκδότη πορνογραφικών περιοδικών, Λάρι Φλιντ, στην ομώνυμη ταινία του Μίλος Φόρμαν, έπρεπε να προσβληθεί από AIDS, και ήταν πράγματι συγκλονιστική η σκηνή που σχεδόν εξαϋλωμένη υποβασταζόταν από δύο σωματοφύλακες για να περπατήσει!

**Η Λίντα Χάμιλτον, για να γίνει τόσο δυναμική όσο απαιτούσε ο Κάμερον στον «Εξολοθρευτή 2», πήρε 11 κιλά τα οποία μετέτρεψε σε μυς, αφού το εντατικό πρόγραμμα γυμναστικής που έκανε της είχε για πρωινό, εκτός από διάφορες πρωτεΐνες και βιταμίνες, και 30 κάμψεις!

**Η Μίνι Ντράιβερ πήρε για τις ανάγκες του ρόλου της στο «Cirkle of friends» του Πατ Ο' Κόνορ, 15 κιλά σε 24 μέρες, ενώ η Ρενέ Ζελβέγκερ πήρε άλλα τόσα για το «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» της Σάρον Μαγκουάιρ. Αμέσως μετά σταμάτησε να τρώει, γιατί η επιτυχία απαιτούσε ν' αρχίσει να χορεύει: έκανε την απαραίτητη δίαιτα και γύρισε το «Σικάγο».

**Οι άντρες τα πήγαν ακόμη καλύτερα. Ο Ντένις Κουέιντ πέθανε από την πείνα για να υποδυθεί τον καουμπόι Ντοκ Χόλιντεϊ στο «Γουάιατ Ερπ» και ο Σιλβέστερ Σταλόνε έγινε το ακριβώς αντίθετο του «Ρόκι», στο «Copland»: ένας μαλθακός, χοντρός αστυνομικός. Ηταν η καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του, όπως παραδέχτηκαν όλοι οι κριτικοί.

**Οπως και για τον Εντριαν Μπρόντι, τον βραβευμένο με Οσκαρ πρωταγωνιστή του «Πιανίστα», ο οποίος καθοδηγούμενος από τον Ρομάν Πολάνσκι έχασε στην αρχή 15 κιλά, καθώς προηγούνταν στα γυρίσματα οι σκηνές που ήταν αιχμάλωτος σε στρατόπεδο εξολόθρευσης εβραίων και στη συνέχεια τα πήρε για να ολοκληρωθεί η ταινία. Οπως εξομολογήθηκε, τον καιρό της μεγάλης πείνας ήταν συνέχεια ξαπλωμένος, καθώς δεν άντεχε να κάνει τίποτα εκτός από το γύρισμα της ημέρας.

**Δραματικές και επίπονες ήταν οι προσπάθειες για απώλεια βάρους που κατέβαλε και ο Τομ Χανκς για τις ανάγκες δύο ταινιών: του «Ναυαγού» (όπου πήρε υποψηφιότητα για Οσκαρ) και του «Φιλαδέλφεια» του Τζόναθαν Ντέμι, όπου υποδύεται τον ασθενή που πάσχει από AIDS και τελικώς πεθαίνει, αλλά, χαλάλι, το κέρδισε το αγαλματάκι.

**Πάντως, το ομαδικό ρεκόρ αδυνατίσματος κατέχει ο σκηνοθέτης Ολιβερ Στόουν, καθώς, όπως αφηγείται ο Τομ Μπέρεντζερ, όλοι οι στρατιώτες του «Πλατούν» έχασαν δέκα με δεκαπέντε κιλά στις ζούγκλες των Φιλιππίνων, για να μοιάσουν με πραγματικούς στρατιώτες, κάτι που δεν ήταν και τόσο δύσκολο λόγω των κακουχιών. Επίσης, ο σκηνοθέτης τους διέταξε να μείνουν άπλυτοι επί δύο εβδομάδες, πριν αρχίσουν τα γυρίσματα. Μετά από αυτό ο Ολιβερ Στόουν φρόντισε και για τα κιλά του Αντονι Χόπκινς, ο οποίος για να μοιάζει φυσιογνωμικά με τον Νίξον, στην ομώνυμη ταινία, εκτός από ποστίς και μακιγιάζ χρειαζόταν και βάρος.

**Αναγκαστική... πάχυνση έκανε και ο Γουίλ Σμιθ για τις ανάγκες της ταινίας «Αλι» του Μάικλ Μαν, καθώς υποδύθηκε τον Μοχάμεντ Αλι, και στη νεότητα, αλλά και στη χρυσή εποχή του, του παγκόσμιου πρωταθλητή στην κατηγορία βαρέων βαρών. Τουλάχιστον δέκα κιλά πήρε για τα «Προεδρικά χρώματα» ο Τζον Τραβόλτα, προκειμένου να «φωτογραφίζει» όσο το δυνατόν καλύτερα τον Μπιλ Κλίντον, ενώ στην ίδια ταινία οχτώ κιλά βαρύτερη έπαιξε και η Κάθι Μπέιτς.

**Ακόμη και ο «Τελευταίος σαμουράι», Τομ Κρουζ, πήρε δέκα κιλά, προκειμένου να του στέκονται καλά οι πανοπλίες που έπρεπε να φοράει, ενώ και ο «Master and Commander», Ράσελ Κρόου, πάχυνε για τις ανάγκες του ρόλου του. Είχε πάρει μάλιστα τέτοια φόρα, που τελικώς τον σταμάτησε ο σκηνοθέτης Πίτερ Γουίαρ.

- Μα γιατί; αναρωτιέται ο κοινός θνητός· εμείς δεν μπορούμε να χάσουμε ούτε δύο κιλά σε ένα χρόνο και χάνει ο διάσημος δέκα σε ένα μήνα;

- Η απάντηση είναι λίγο αλμυρή: κοστίζει έναν διατροφολόγο, έναν γιατρό, έναν γυμναστή, έναν μάγειρα και έναν γραμματέα.

- Α, και να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Δεν το λέμε εμείς, αλλά η Ελ Μακφέρσον, που κάπως έτσι γύρισε το «Sirens»!


7 - 15/02/2004

Δεν υπάρχουν σχόλια: