Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Η νέα παλιοπαρέα



της Ελεωνόρας Ορφανίδου

Ο Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ δεν θα τραγουδά το «EEE-O-Eleven» και οι φίλοι του, οι γοητευτικοί αλήτες που άκουγαν στο όνομα «Rat Pack» δηλαδή οι Φρανκ Σινάντρα, Ντιν Μάρτιν, Πίτερ Λόφορντ, Αντζι Ντίκινσον, δεν θα κάνουν την πιο «κουλ» πεντάδα του αμερικανικού σινεμά.

Θα είναι όμως εκεί, στην οθόνη, οι Τζορτζ Κλούνεϊ, Μπραντ Πιτ, Αντι Γκαρσία, Ματ Ντέιμον και Τζούλια Ρόμπερτς, λιγότερο «κουλ», αλλά εξίσου αστραφτεροί και έτοιμοι να ληστέψουν τα καζίνα του Λας Βέγκας. Το μεγάλο κινηματογραφικό κόλπο εν έτει 1960 και εν έτει 2001 φέρει τον ίδιο τίτλο: «Oceans's Eleven», ή, όπως θα προβάλλεται σε λίγες μέρες, «Η Συμμορία των 11».

Στη θέση του Μάιλστον βρίσκεται ο Στίβεν Σόντεμπεργκ, ο οποίος, αφού έκανε τα ξεκαθαρίσματά του με τον κόσμο των εμπόρων ναρκωτικών στο «Truffic» και με τα βρόμικα παιχνίδια των μεγάλων πολυεθνικών στην «Εριν Μπρόκοβιτς», πέρασε σε ένα... αγωνιστικό διάλειμμα , βάζοντας την αφρόκρεμα του Χόλιγουντ να «αδειάσει» τα τρία μεγαλύτερα καζίνα του Βέγκας σε μια μόνο νύχτα, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μποξ.

Οι «αρουραίοι» του Χόλιγουντ

Η πρώτη ταινία κουβαλάει μέσα της το μύθο και τις αλήθειες των πρωταγωνιστών της: Λίγο πριν από το '60, τα πιο λαμπρά αστεράκια του Χόλιγουντ φτιάχνουν έναν κεφάτο πολιτικό-καλλιτεχνικό κύκλο που περιστρέφεται γύρω από το μυθικό ζευγάρι των Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και Λορίν Μπακόλ, και προτείνουν διά του βίου τους το «cool» ως τρόπο ζωής. Η μυθολογία λέει ότι η ίδια η Μπακόλ τους ονόμασε Rat (αρουραίος) Pack, ενώ οι ίδιοι αποκαλούνταν «The clan» (γένος, ράτσα).

Η λέξη, ωστόσο, πήρε ρατσιστική χροιά και αυτοί ως ένθερμοι υποστηρικτές του Κένεντι που διεκδικούσε εκείνη την περίοδο το χρίσμα των Δημοκρατικών, αναγκάστηκαν να προτιμήσουν το «Rat Pack» το οποίο λέγεται ότι ο Σινάτρα δεν συμπάθησε ποτέ.

Ολα όσα έχουν ανεβάσει την πρωτότυπη ταινία στο Χολιγουντιανό Ολυμπο έχουν να κάνουν με αυτά που συνέβαιναν όταν η μηχανή λήψης και τα φώτα έσβηναν. Με το διάσημο ξενοδοχείο «Jund's» όπου διέμεναν οι Φράνκι, Ντίνο και Σάμι και άδειαζαν τα πορτοφόλια τους στα τραπέζια του μπακαρά τα βράδια, με τα μεθύσια και τα γλέντια, τους έρωτες της μιας βραδιάς.

Στο νέο «Ocean's Eleven» δεν συνέβη τίποτα απ' όλα αυτά. Ακόμη και ο αλήτης της παρέας, Τζορτζ Κλούνεϊ, περνούσε τα βράδια του μαθαίνοντας το ρόλο και... φτιάχνοντας επιδερμίδα. Ούτε ένας κρουπιέρης μπορεί να ισχυριστεί ότι γύρισε την μπίλια της ρουλέτας υπό το βλέμμα του Αντι Γκαρσία. Και γυμνές τις γάμπες της Τζούλια Ρόμπερτς δεν τις είδε κανείς εκτός πλατό. Μοναδική εξαίρεση ο Μπραντ Πιτ, που έπαιξε λίγο «μπλακ τζακ» -είπε- και κέρδισε το βραδινό του.

Ο Σόντεμπεργκ έβαλε το δικό του στοίχημα να κερδίσει το μύθο, και αφού του έλειπε ο Σινάτρα έπρεπε οι ηθοποιοί να παίξουν. Οι τελευταίοι και τις αμοιβές τους περιόρισαν και υποτάχθηκαν πλήρως στον σκηνοθέτη, προκειμένου να γίνουν άξιοι συνεχιστές -έστω και επί σκηνής- της«Rat Pack». Είναι χαρακτηριστική η δήλωση της Τζούλια Ρόμπερτς ότι θα μπορούσε να παίξει για τον Σόντεμπεργκ ακόμη και έναντι είκοσι δολαρίων!

Ενα από τα ατού της ταινίας, κατά τις αναλύσεις των αμερικανών κριτικών, είναι το στήσιμο της μεγάλης ληστείας, η οποία γίνεται εν πολλοίς με τη χρήση της τεχνολογίας και των ακροβατικών ικανοτήτων ενός εκ των έντεκα, του κινέζου ακροβάτη Σάομπο Κιν, που επονομάζεται «ο άνθρωπος που χωράει παντού».

Εσπασε το ρεκόρ του «Χάρι»

Κατά τα άλλα, στο φιλμ κανένας δεν σκοτώνεται, ο θεατής ξέρει όσα πρέπει για να παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον την ταινία και, όπως λέει ο Σόντεμπεργκ, συμμετέχει απολύτως στην προσπάθεια να έχει αίσιο τέλος αυτή η μεγάλη απατεωνιά, παρά τις αντιξοότητες και τα απρόσμενα εμπόδια.

Η «Συμμορία των έντεκα» είναι αυτή που ανάγκασε τον Χάρι Πότερ και τους συμμαθητές του από τη σχολή των Μάγων να... προσγειώσουν τα σκουπόξυλά τους στη δεύτερη θέση του αμερικανικού box office. Εσπασε, δε, και το ρεκόρ του καλύτερου ανοίγματος για το μήνα Δεκέμβριο, ξεπερνώντας το περσινό «Αυτό που θέλουν οι γυναίκες» με τον Μελ Γκίμπσον.

Εισπρακτικά όλα καλά. Οσον αφορά τα άλλα, για να μην ξεχνιόμαστε, η «Συμμορία των 11» είναι μια ψυχαγωγική ταινία, οπότε δεν συνίσταται σε θεατές που θέλουν σώνει και καλά να δουν επί της οθόνης την αλλοτρίωση του καπιταλιστικού συστήματος και τη σήψη των δυτικών κοινωνιών. Αν και, ακόμη και γι' αυτούς μπορεί να αποτελέσει την αφορμή, γυρίζοντας αργά το βράδυ στο σπίτι, να ξανακούσουν τον Φράνκι να τραγουδάει «My way».
7 - 30/12/2001

Δεν υπάρχουν σχόλια: