της Ελεωνόρας Ορφανίδου
Στις αρχές του καλοκαιριού του 1939, ο ολυμπιονίκης Ταρζάν του κινηματογράφου, Τζόνι Βαϊσμίλερ, επέλεγε σε μια σχεδόν αδιάφορη οντισιόν την παρτενέρ του για ένα σόου του Μπρόντγουεϊ: ήταν η Εστερ Γουίλιαμς, μέλος της αμερικανικής ομάδας κολύμβησης που επρόκειτο να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς του Τόκιο.
Δεν έγιναν, λόγω πολέμου, ποτέ, αλλά η Γουίλιαμς έγινε αστέρι, στο σινεμά, παίζοντας, κυρίως, μέσα στον... φυσικό της χώρο, τις πισίνες.
* Χάρη στην αθάνατη ιαχή του Βαϊσμίλερ και τα υποθαλάσσια χορευτικά της πανέμορφης κολυμβήτριας, ο Καντονά και ο Τζόρνταν έκοψαν, χρόνια μετά, χιλιάδες εισιτήρια εκτός γηπέδου! Το πράγμα λειτούργησε κι από την ανάποδη. Ο Ντε Νίρο έγινε σταρ υποδυόμενος τον μποξέρ Τζέικ λα Μότα στο «Οργισμένο είδωλο» και ο Μελ Γκίμπσον έναν αθλητή δρόμων ταχύτητας που σκοτώνεται στην αντιπολεμική «Καλλίπολη».
Ο αθλητισμός και το σινεμά αντάμωσαν με πολλούς τρόπους, μεγάλα θεάματα και τα δύο, που, κάποιες φορές επιτυχώς και άλλες όχι, έγιναν ένα:
* Οι «Δρόμοι της φωτιάς» του Χιου Χάντσον, που κέρδισαν το 1981 το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, αναφέρονται στην προσπάθεια να κερδίσουν ολυμπιακά μετάλλια δύο ιστορικά πρόσωπα, οι βρετανοί αθλητές Ερικ Λίντελ και Χάρολντ Αμπρααμς.
* Από την άλλη η «Απόδραση των 11» του Τζον Χιούστον φιλοξενεί τον ίδιο τον αθλητή (τον Πελέ) στον ρόλο ενός ποδοσφαιριστή που με ένα ανάποδο ψαλίδι «καθαρίζει» το παιχνίδι με τους Γερμανούς.
Ολυμπιάδα και σινεμά
* Τα σπορ άρεσαν αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν ευτύχησαν στο σινεμά. Αν αφαιρέσεις την καταγραφή της χιτλερικής Ολυμπιάδας του 1936 από τη Λένι Ρίφενσταλ, σύμφωνα μεν με τις επιταγές του Γκέμπελς αλλά αριστουργηματικά όσον αφορά την κινηματογραφική πλευρά, μένουν οι «Δρόμοι της φωτιάς», το ντοκιμαντέρ «Ολυμπιάδα του Τόκιο» του Κον Ιντσικάβα, «Το θαύμα των Ολυμπιακών Αγώνων» (σε σκηνοθεσία Λελούς, Πεν, Φόρμαν, Σλέσιντζερ κ.ά.), ο «Ο Τσάρλι Τσαν στους Ολυμπιακούς» και το «Συνέβη στην Αθήνα».
* Οσον αφορά τους Ολυμπιονίκες, πλην του Τζόνι Βαϊσμίλερ και του Μπάστερ Κράμπε, πολλοί προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν να γίνουν αστέρια πρώτου μεγέθους. Για τον Βαϊσμίλερ τα ξέρουμε σχεδόν όλα, έως και το ότι στο τέλος πίστεψε πως είναι ο ίδιος ο Ταρζάν. Οσον αφορά τον Κράμπε, χρυσό ολυμπιονίκη της κολύμβησης στους αγώνες του Λος Αντζελες το 1932, υποδύθηκε και αυτός τον βασιλιά της ζούγκλας, αλλά γνωστός έγινε ως ο Buck Rogers του Χόλιγουντ.
* Ποιος θυμάται ότι ο χρυσός γυμναστής των Ολυμπιακών του Λος Αντζελες Μπαρτ Κόνερ έπαιξε σε κάποια ταινία... Μπορεί τα χρυσά μετάλλια να μην έφτιαξαν κινηματογραφικά είδωλα, αλλά τα σπορ, κυρίως τα δημοφιλή στο μεγάλο κοινό, ανέδειξαν αστέρια πρώτου μεγέθους. Τι ποιο χαρακτηριστικό από τον Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ, αθλητή και παγκόσμιο πρωταθλητή του μπόντι μπίλντινγκ, που πέρασε με επιτυχία στο σινεμά και τώρα στην πολιτική; Η ερμηνεία του μάλιστα στον «Εξολοθρευτή» θεωρείται η καλύτερη που δόθηκε ποτέ από αθλητή στο σινεμά. Αξέχαστος και ο μετρ των πολεμικών τεχνών Μπρους Λι, μεγάλο αστέρι και ο Τσάκι Τσαν!
* Ακόμη και ο Ο. J. Simpson, ο παίκτης του ράγκμπι, έγινε διάσημος χάρη στις «Τρελές σφαίρες». Οι αθλητές πέρασαν και περνούν από το σινεμά, αλλά μοιάζουν λίγο με τα μοντέλα! Πολλοί ξεκινούν και λίγοι κάνουν δεύτερη καριέρα.
Πέντε μεγάλοι αθλητές του μπέιζμπολ, δώδεκα μπασκετμπολίστες, είκοσι δύο μποξέρ, επτά παίκτες του ράγκμπι, τρεις του χόκεϊ επί πάγου, επτά των πολεμικών τεχνών, τρεις του ποδοσφαίρου, δύο κολυμβητές και πέντε κατσέρ έπαιξαν στο σινεμά.
Αλλοι ήθελαν να διαπρέψουν, άλλοι έκαναν το κέφι τους, άλλοι χρειάζονταν μερικά εκατομμύρια δολάρια παραπάνω. Ποιους θυμάται το κοινό;
*Τον Λάρι Μπερντ και τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Σακίλ Ο' Νιλ που έκανε αρκετές ταινίες, τον Μοχάμεντ Αλι να υποδύεται τον εαυτό του, τον Μπομπ Χόουπ που έκανε την καριέρα που όλοι ξέρουμε ενώ ήταν μέτριος μποξέρ, τον Τζέικ Λα Μότα, τον Πελέ, τον Βαϊσμίλερ, τον Κράμπε και τον Χουλκ Χόγκαν.
Ολοι οι άλλοι πέρασαν και ξεχάστηκαν, διότι το επάγγελμα θέλει και λίγα προσόντα!
Αυτοί που τα 'χαν, δηλαδή οι ηθοποιοί, έκαναν μεγάλες επιτυχίες υποδυόμενοι αθλητές πραγματικούς ή φανταστικούς, γιατί τα σπορ άρεσαν πάντα στο ευρύ κοινό.
*Εκτός από τον Ντε Νίρο, ποιος δεν θυμάται τον Ντένζελ Ουάσιγκτον στην ταινία «Ο Τυφώνας», όπου και υποδύεται τον μποξέρ Ρούμπιν «Τυφώνα» Κάρτερ; Ή τον Σιλβέστερ Σταλόνε στο «Ρόκι» ή ακόμη και τον Γουέσλι Σνάιπς στο «Οι λευκοί δεν μπορούν να πηδήξουν», τον Μπαρτ Λάνκαστερ στο «Τζιμ Θορπ» του Μάικλ Κέρτιζ;
*Ο Λάνκαστερ και κάποιοι άλλοι ομότεχνοί του είχαν σχέσεις με τα σπορ, κάπως πιο στενές από αυτή του «μ' αρέσει να τα παρακολουθώ από την τηλεόραση». Δεν είναι λίγοι εξάλλου οι ηθοποιοί που ως νέοι είχαν ξεκινήσει αθλητική καριέρα.
*Ο προαναφερθείς Μπομπ Χόουπ, εκτός από επαγγελματίας μποξέρ που ήταν στα νιάτα του, έγινε στα γεράματα δεινός παίκτης του γκολφ. Μποξ στα μεσαία βάρη έπαιζε και ο Μίκι Ρουρκ, ο οποίος στις μαύρες του έδερνε και όσους τον σύγχυζαν εκτός παλαίστρας. Η Τζίντζερ Ρότζερς έπαιζε επί πολλά χρόνια τένις, ο Τιμ Ρόμπινς στην εφηβεία του ήταν δεινός ξιφομάχος και ο Στιβ Μακ Κουίν υπήρξε οδηγός αγώνων ταχύτητας, σπορ στο οποίο διέπρεπε και ο Πολ Νιούμαν. Και οι δύο, δε, αρνούνταν να αντικατασταθούν από κασκαντέρ, διότι το ήξεραν το άθλημα.
*Ο Ντάστιν Χόφμαν έτρεχε δρόμους μεγάλων αποστάσεων και ο Ρόναλντ Ρείγκαν, φοβερός ιππέας, δεν δέχθηκε ποτέ να τον ντουμπλάρουν στα γουέστερν που γύρισε κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Πολύ καλός ιππέας ήταν και ο Τσάρλτον Ιστον, ο οποίος είχε στη φάρμα του και εκτροφείο αλόγων.
*Πολύ in στο Χόλιγουντ ήταν και το γκολφ από την εποχή που έπαιζε ο Ντιν Μάρτιν. Σήμερα ασχολούνται με αυτό, μετά μανίας, ο Τζακ Νίκολσον, ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ο Κέβιν Κόστνερ και ο Ματ Ντέιμον. Το ποδόσφαιρο δεν είναι διαδεδομένο στην Αμερική. Οταν όμως ο σταρ είναι Σκοτσέζος το έχει το άθλημα στο αίμα του.
*Ο Σον Κόνερι ξεκίνησε να κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή πριν στραφεί στις ταινίες και η αγάπη του για τη στρογγυλή θεά παραμένει αλώβητη από τα χρόνια. Ο Τομ Σέλεκ είναι πασίγνωστο ότι ήταν επαγγελματίας μπασκετμπολίστας αλλά το '75 μπάσκετ, έστω και για φιλανθρωπικούς σκοπούς, έπαιζε και ο Γιον Βόιτ.
*Οσον αφορά τα αμιγώς αμερικανικά σπορ, μ' αυτά ασχολήθηκαν πάρα πολλές διασημότητες, όπως ο Γούντι Αλεν, ο Αλ Πατσίνο, ο Πολ Νιούμαν, ο Μπινγκ Κρόσμπι, ο Τζορτζ Κλούνεϊ και ο Εντουαρντ Μπαρνς. Οι αθλητικές επιδόσεις τους στη μεγάλη οθόνη είναι απλώς κινηματογραφικό σενάριο, και στη ζωή τις περισσότερες φορές για... γέλια. Αλλά ποιος νιάζεται! Στη σκοτεινή αίθουσα η αλήθεια είναι στο πανί. Εξω, στη ζωή η αλήθεια σε λίγο θα κατοικεί στην Αθήνα. Ολυμπιακοί, γαρ, προ των πυλών. Εκεί να δεις επιδόσεις!
* Χάρη στην αθάνατη ιαχή του Βαϊσμίλερ και τα υποθαλάσσια χορευτικά της πανέμορφης κολυμβήτριας, ο Καντονά και ο Τζόρνταν έκοψαν, χρόνια μετά, χιλιάδες εισιτήρια εκτός γηπέδου! Το πράγμα λειτούργησε κι από την ανάποδη. Ο Ντε Νίρο έγινε σταρ υποδυόμενος τον μποξέρ Τζέικ λα Μότα στο «Οργισμένο είδωλο» και ο Μελ Γκίμπσον έναν αθλητή δρόμων ταχύτητας που σκοτώνεται στην αντιπολεμική «Καλλίπολη».
Ο αθλητισμός και το σινεμά αντάμωσαν με πολλούς τρόπους, μεγάλα θεάματα και τα δύο, που, κάποιες φορές επιτυχώς και άλλες όχι, έγιναν ένα:
* Οι «Δρόμοι της φωτιάς» του Χιου Χάντσον, που κέρδισαν το 1981 το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, αναφέρονται στην προσπάθεια να κερδίσουν ολυμπιακά μετάλλια δύο ιστορικά πρόσωπα, οι βρετανοί αθλητές Ερικ Λίντελ και Χάρολντ Αμπρααμς.
* Από την άλλη η «Απόδραση των 11» του Τζον Χιούστον φιλοξενεί τον ίδιο τον αθλητή (τον Πελέ) στον ρόλο ενός ποδοσφαιριστή που με ένα ανάποδο ψαλίδι «καθαρίζει» το παιχνίδι με τους Γερμανούς.
Ολυμπιάδα και σινεμά
* Τα σπορ άρεσαν αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν ευτύχησαν στο σινεμά. Αν αφαιρέσεις την καταγραφή της χιτλερικής Ολυμπιάδας του 1936 από τη Λένι Ρίφενσταλ, σύμφωνα μεν με τις επιταγές του Γκέμπελς αλλά αριστουργηματικά όσον αφορά την κινηματογραφική πλευρά, μένουν οι «Δρόμοι της φωτιάς», το ντοκιμαντέρ «Ολυμπιάδα του Τόκιο» του Κον Ιντσικάβα, «Το θαύμα των Ολυμπιακών Αγώνων» (σε σκηνοθεσία Λελούς, Πεν, Φόρμαν, Σλέσιντζερ κ.ά.), ο «Ο Τσάρλι Τσαν στους Ολυμπιακούς» και το «Συνέβη στην Αθήνα».
* Οσον αφορά τους Ολυμπιονίκες, πλην του Τζόνι Βαϊσμίλερ και του Μπάστερ Κράμπε, πολλοί προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν να γίνουν αστέρια πρώτου μεγέθους. Για τον Βαϊσμίλερ τα ξέρουμε σχεδόν όλα, έως και το ότι στο τέλος πίστεψε πως είναι ο ίδιος ο Ταρζάν. Οσον αφορά τον Κράμπε, χρυσό ολυμπιονίκη της κολύμβησης στους αγώνες του Λος Αντζελες το 1932, υποδύθηκε και αυτός τον βασιλιά της ζούγκλας, αλλά γνωστός έγινε ως ο Buck Rogers του Χόλιγουντ.
* Ποιος θυμάται ότι ο χρυσός γυμναστής των Ολυμπιακών του Λος Αντζελες Μπαρτ Κόνερ έπαιξε σε κάποια ταινία... Μπορεί τα χρυσά μετάλλια να μην έφτιαξαν κινηματογραφικά είδωλα, αλλά τα σπορ, κυρίως τα δημοφιλή στο μεγάλο κοινό, ανέδειξαν αστέρια πρώτου μεγέθους. Τι ποιο χαρακτηριστικό από τον Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ, αθλητή και παγκόσμιο πρωταθλητή του μπόντι μπίλντινγκ, που πέρασε με επιτυχία στο σινεμά και τώρα στην πολιτική; Η ερμηνεία του μάλιστα στον «Εξολοθρευτή» θεωρείται η καλύτερη που δόθηκε ποτέ από αθλητή στο σινεμά. Αξέχαστος και ο μετρ των πολεμικών τεχνών Μπρους Λι, μεγάλο αστέρι και ο Τσάκι Τσαν!
* Ακόμη και ο Ο. J. Simpson, ο παίκτης του ράγκμπι, έγινε διάσημος χάρη στις «Τρελές σφαίρες». Οι αθλητές πέρασαν και περνούν από το σινεμά, αλλά μοιάζουν λίγο με τα μοντέλα! Πολλοί ξεκινούν και λίγοι κάνουν δεύτερη καριέρα.
Πέντε μεγάλοι αθλητές του μπέιζμπολ, δώδεκα μπασκετμπολίστες, είκοσι δύο μποξέρ, επτά παίκτες του ράγκμπι, τρεις του χόκεϊ επί πάγου, επτά των πολεμικών τεχνών, τρεις του ποδοσφαίρου, δύο κολυμβητές και πέντε κατσέρ έπαιξαν στο σινεμά.
Αλλοι ήθελαν να διαπρέψουν, άλλοι έκαναν το κέφι τους, άλλοι χρειάζονταν μερικά εκατομμύρια δολάρια παραπάνω. Ποιους θυμάται το κοινό;
*Τον Λάρι Μπερντ και τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Σακίλ Ο' Νιλ που έκανε αρκετές ταινίες, τον Μοχάμεντ Αλι να υποδύεται τον εαυτό του, τον Μπομπ Χόουπ που έκανε την καριέρα που όλοι ξέρουμε ενώ ήταν μέτριος μποξέρ, τον Τζέικ Λα Μότα, τον Πελέ, τον Βαϊσμίλερ, τον Κράμπε και τον Χουλκ Χόγκαν.
Ολοι οι άλλοι πέρασαν και ξεχάστηκαν, διότι το επάγγελμα θέλει και λίγα προσόντα!
Αυτοί που τα 'χαν, δηλαδή οι ηθοποιοί, έκαναν μεγάλες επιτυχίες υποδυόμενοι αθλητές πραγματικούς ή φανταστικούς, γιατί τα σπορ άρεσαν πάντα στο ευρύ κοινό.
*Εκτός από τον Ντε Νίρο, ποιος δεν θυμάται τον Ντένζελ Ουάσιγκτον στην ταινία «Ο Τυφώνας», όπου και υποδύεται τον μποξέρ Ρούμπιν «Τυφώνα» Κάρτερ; Ή τον Σιλβέστερ Σταλόνε στο «Ρόκι» ή ακόμη και τον Γουέσλι Σνάιπς στο «Οι λευκοί δεν μπορούν να πηδήξουν», τον Μπαρτ Λάνκαστερ στο «Τζιμ Θορπ» του Μάικλ Κέρτιζ;
*Ο Λάνκαστερ και κάποιοι άλλοι ομότεχνοί του είχαν σχέσεις με τα σπορ, κάπως πιο στενές από αυτή του «μ' αρέσει να τα παρακολουθώ από την τηλεόραση». Δεν είναι λίγοι εξάλλου οι ηθοποιοί που ως νέοι είχαν ξεκινήσει αθλητική καριέρα.
*Ο προαναφερθείς Μπομπ Χόουπ, εκτός από επαγγελματίας μποξέρ που ήταν στα νιάτα του, έγινε στα γεράματα δεινός παίκτης του γκολφ. Μποξ στα μεσαία βάρη έπαιζε και ο Μίκι Ρουρκ, ο οποίος στις μαύρες του έδερνε και όσους τον σύγχυζαν εκτός παλαίστρας. Η Τζίντζερ Ρότζερς έπαιζε επί πολλά χρόνια τένις, ο Τιμ Ρόμπινς στην εφηβεία του ήταν δεινός ξιφομάχος και ο Στιβ Μακ Κουίν υπήρξε οδηγός αγώνων ταχύτητας, σπορ στο οποίο διέπρεπε και ο Πολ Νιούμαν. Και οι δύο, δε, αρνούνταν να αντικατασταθούν από κασκαντέρ, διότι το ήξεραν το άθλημα.
*Ο Ντάστιν Χόφμαν έτρεχε δρόμους μεγάλων αποστάσεων και ο Ρόναλντ Ρείγκαν, φοβερός ιππέας, δεν δέχθηκε ποτέ να τον ντουμπλάρουν στα γουέστερν που γύρισε κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Πολύ καλός ιππέας ήταν και ο Τσάρλτον Ιστον, ο οποίος είχε στη φάρμα του και εκτροφείο αλόγων.
*Πολύ in στο Χόλιγουντ ήταν και το γκολφ από την εποχή που έπαιζε ο Ντιν Μάρτιν. Σήμερα ασχολούνται με αυτό, μετά μανίας, ο Τζακ Νίκολσον, ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ο Κέβιν Κόστνερ και ο Ματ Ντέιμον. Το ποδόσφαιρο δεν είναι διαδεδομένο στην Αμερική. Οταν όμως ο σταρ είναι Σκοτσέζος το έχει το άθλημα στο αίμα του.
*Ο Σον Κόνερι ξεκίνησε να κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή πριν στραφεί στις ταινίες και η αγάπη του για τη στρογγυλή θεά παραμένει αλώβητη από τα χρόνια. Ο Τομ Σέλεκ είναι πασίγνωστο ότι ήταν επαγγελματίας μπασκετμπολίστας αλλά το '75 μπάσκετ, έστω και για φιλανθρωπικούς σκοπούς, έπαιζε και ο Γιον Βόιτ.
*Οσον αφορά τα αμιγώς αμερικανικά σπορ, μ' αυτά ασχολήθηκαν πάρα πολλές διασημότητες, όπως ο Γούντι Αλεν, ο Αλ Πατσίνο, ο Πολ Νιούμαν, ο Μπινγκ Κρόσμπι, ο Τζορτζ Κλούνεϊ και ο Εντουαρντ Μπαρνς. Οι αθλητικές επιδόσεις τους στη μεγάλη οθόνη είναι απλώς κινηματογραφικό σενάριο, και στη ζωή τις περισσότερες φορές για... γέλια. Αλλά ποιος νιάζεται! Στη σκοτεινή αίθουσα η αλήθεια είναι στο πανί. Εξω, στη ζωή η αλήθεια σε λίγο θα κατοικεί στην Αθήνα. Ολυμπιακοί, γαρ, προ των πυλών. Εκεί να δεις επιδόσεις!
7 - 08/08/2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου