Οι αποστάτες του Ντίσνεϊ

της Ελεωνόρας Ορφανίδου

«What's up doc?», ρωτάει ο Μπαγκς Μπάνι, κι όσο κι αν η ερώτηση φαίνεται αθώα, εγκαινίασε μεταξύ 1930 και 1960 μια δεύτερη, παράλληλη ιστορία χάρτινων ηρώων, την ιστορία των αποστατών της Ντίσνεϊ και των δημιουργών τους, που κατέφυγαν στη Γουόρνερ.

Τι θα γινόταν αν οι Χιου Χάρμαν και Ρούντολφ Αϊσιγκ δεν έφευγαν από τα στούντιο του θείου Γουόλτ στα 1929;
Ο κόσμος δεν θα γνώριζε ποτέ το πιο διάσημο κουνέλι του, τον Μπαγκς Μπάνι. Και φυσικά η Γουόρνερ δεν θα μπορούσε, εν έτει 2003, να γυρίσει την ταινία «Looney Tunes: Επιστροφή στη δράση», που θα δούμε σε λίγες μέρες στις αίθουσες:

Ο Μπαγκς Μπάνι, ο Τουίτι, ο Ντάφι και η υπόλοιπη παρέα ζουν ξανά ανάμεσά μας (όπως το 1996 στο Space Jam με τον Μάικλ Τζόρνταν) και μαζί με τον Μπρένταν Φρέιζερ εγκαταλείπουν το Χόλιγουντ για το Λας Βέγκας, το Παρίσι και τις αφρικανικές ζούγκλες, προκειμένου να αναζητήσουν τον πατέρα του πρωταγωνιστή (τον υποδύεται ο Τίμοθι Ντάλτον) και το μυθικό «Διαμάντι του Μπλε Πιθήκου». Μεγάλος εχθρός όλων, ο επίδοξος κυρίαρχος του κόσμου, ένας διαβολικός τύπος τον οποίο υποδύεται ο Στιβ Μάρτιν.

Ο Μπαγκς θα αντιμετωπίσει την περιπέτεια με το γνωστό «κουλ» ύφος, ο Ντάφι θα αγχωθεί, αλλά θα έχει πάντα στην άκρη του μυαλού του τη φοβερή άποψη «είμαι μια άσημη μαύρη πάπια, αλλά μια άσημη μαύρη ζωντανή πάπια», ο δαίμονας της Ταζμανίας θα καταβροχθίσει ό,τι μπορεί... όλοι θα υποδυθούν τον εαυτό τους, όπως τον σχεδίασαν 60 τόσα χρόνια πριν οι εξαιρετικοί γονείς τους. Σήμερα θεωρούνται πλέον πρωτοπόροι, τιμημένοι με Οσκαρ.

Οχι τυχαία: Η παρέα της Γουόρνερ Μπρος μαζεύτηκε μετά από αποστασίες, φτώχεια και αναζητήσεις, με τη φιλοδοξία να φτιάξει ήρωες τελείως αντίθετους με αυτούς του μεγάλου εχθρού, του Ντίσνεϊ. Πώς ήταν ο Μίκι Μάους; Το αντίθετο. Πώς ήταν η Χιονάτη; Καμία σχέση. Τα πρώτα Looney Tunes είναι απλώς ιστορία, αλλά το 1935 οι άνθρωποι που αντιπαθούσαν το ζαχαρένιο ηθικοπλαστικό κόσμο του «Ντάμπο» και του «Μπάμπι» παρουσίασαν τον πρώτο διάσημο ήρωά τους, τον Πόρκι Πιγκ, που, όπως όλοι ξέρουμε, έχει τη φυσική αδυναμία να τραυλίζει.

Ο Μπαγκς Μπάνι πάει φαντάρος

Το 1938 εμφανίζεται ένας άσημος λαγός, ο οποίος όμως δυο χρόνια μετά λέει τη φοβερή ατάκα «What's up doc?».

Ο κόσμος των καρτούν δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος. Σκηνοθέτης του επεισοδίου «Α wild hare» ήταν ο Τεξ Αβερι, ο οποίος ομολόγησε πολλά χρόνια μετά ότι κάθε βράδυ που κοιμάται ονειρεύεται τον εαυτό του ως Μπαγκς Μπάνι, αλλά δυστυχώς πάντα ξυπνάει ως Ντάφι Ντακ.

Από τη μια η αποθέωση του cool, ένας καλοπερασάκιας λαγός που αναλαμβάνει δράση μόνο όταν τον ενοχλεί κάποιος από την αγαπημένη του ενασχόληση, το ροκάνισμα ενός καρότου και από την άλλη μια αγχωμένη, ψευδή άστεγη πάπια, που μισεί όλους τους βολεμένους και ήρεμους συνοδοιπόρους της.

Ακούγεται σαν επανάσταση, κόντρα στον συντηρητισμό του Ντίσνεϊ, η δημιουργία θετικών ηρώων με ελαττώματα! Είναι όμως έτσι;

Οι δημιουργοί των Looney Tunes ξέφυγαν από τα συγκινησιακά κλισέ του Ντίσνεϊ, αλλά υπηρέτησαν έστω και λίγο πιο χαλαρά το αμερικάνικο όνειρο, δίνοντας, εντός των επιτρεπομένων ορίων, μικρές δόσεις αναρχίας και πολύ γέλιο. Από το 1942 έως το 1945 ο Μπαγκς Μπάνι εξάλλου υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό, είτε φορώντας τη στολή του πεζοναύτη, είτε πρωταγωνιστώντας σε διαφημίσεις για την οικονομική ενίσχυση του στρατεύματος! Κι όταν χρειάστηκε να επιστρατευθεί το Χόλιγουντ για την αμερικανική εμπορική διείσδυση στο Μεξικό , το 1953, ο Ρόμπερτ Μακ Κίμσον, της ίδιας ομάδας, έφτιαξε τον Σπίντι Γκονζάλες, τον πιο γρήγορο ποντικό του κόσμου, πολύ γνωστό σε όλους και από το ομώνυμο τραγούδι όπου ο Σπίντι δεν γυρίζει σπίτι, διότι «Ι have to go shopping down town for my mudder, she needs some tortillas and chilly pepper».

Μέσα στην ψυχροπολεμική περίοδο εμφανίστηκε και ο Αρειανός της σειράς, ο Μάρβιν, ο οποίος ήθελε να καταστρέψει τη Γη γιατί του έκρυβε την Αφροδίτη. Η ιδεολογική τοποθέτηση των ηρώων των Looney Tunes δεν είναι αυτή που θα λέγαμε προοδευτική, ωστόσο, δεν κουβαλούν την ηθική τελειότητα των καρτούν του Ντίσνεϊ, ούτε την αμερικανικού τύπου μαγκιά του Ποπάι του Μαξ Φλάισερ. Εχουν έναν κυνισμό και μικρότητες που ταιριάζουν περισσότερο στο είναι και όχι στο δέον της ανθρώπινης φύσης.

Ακόμη και ο Τουίτι με την αγνή φατσούλα, κάθε φορά που τον στριμώχνει ο Σιλβέστερ, τον παρασύρει στο άγριο μπουλντόγκ της αυλής. Για τον ταλαίπωρο αυτό γάτο έχει γραφτεί ότι είναι ο μεγαλύτερος loser του αμερικανικού σινεμά, όπως είναι το κογιότ ο πιο διάσημος αντιήρωας.

Οσον αφορά τον αμερικανό μάγκα των Looney Tunes, τον Σαμ τον Πειρατή, είναι μια σταλιά, οι μουστάκες και τα πιστόλια του μεγαλύτερα από το μπόι του, και μάλλον δεν έχει σκοτώσει ποτέ κανέναν. Ο Μπαγκς Μπάνι δε, ρέμπελος και καλοπερασάκιας, τον κατατροπώνει μια χαρά.

Μια σχετικά πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Αμερική για λογαριασμό του μεγαλύτερου τηλεοπτικού περιοδικού της χώρας, δείχνει ότι ο τρομερός κούνελος έχει κατατροπώσει τους πάντες, ακόμη και τον Μίκι Μάους, καθώς ψηφίστηκε ως ο καλύτερος ήρωας κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, με τον Μίκι μόλις στην 19η θέση. Οσο για τον Ντάφι, τον ξεπερνά, φιγουράροντας στη 14η θέση. That's all folks!

7 - 21/12/2003