Της ΕΛΕΩΝΟΡΑΣ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ
«Τον Κινγκ Κονγκ δεν τον σκότωσαν τα αεροπλάνα. Η Ωραία σκότωσε το τέρας». Με αυτές τις ατάκες του πρωταγωνιστή τελείωνε, το 1933, η πρώτη ταινία-μύθος για τον γορίλα Κινγκ Κονγκ που θα ξαναζωντανέψει σε λίγες ημέρες στη μεγάλη οθόνη διά χειρός Πίτερ Τζάκσον (του λεγόμενου και χρυσωρυχείου του Χόλιγουντ, μετά τη μεγάλη επιτυχία της τριλογίας «Ο Αρχοντας των δαχτυλιδιών»).
Η ταινία έβαζε με δύο γραμμές τα πράγματα στη θέση τους. Για το θάνατο του Τέρατος πάντα θα φταίει η Ωραία, αυτός είναι ο αρχέτυπος μύθος, και πάνω του θα πατήσουν όλες οι εκδοχές της ιστορίας που θα γυριστούν από τότε, μηδέ της αλά Τζάκσον εκδοχής εξαιρουμένης. Η ταινία που θα δούμε σε λίγες μέρες στις σκοτεινές αίθουσες μένει και στην ίδια εποχή, του Μεσοπολέμου , καθώς ο δημιουργός της δηλώνει ότι εξαιτίας της αποφάσισε να κάνει ταινίες, βλέποντάς την ένα βράδυ Παρασκευής στην τηλεόραση. Ηταν μόλις εννιά ετών.
* Το 1933, λοιπόν, ένα συνεργείο κινηματογραφιστών και μια ομάδα επιστημόνων μεταβαίνουν σε ένα μη χαρτογραφημένο νησί, κάπου κοντά στη Σουμάτρα, για να εξερευνήσουν τις αλήθειες πίσω από το θρύλο ενός τεράστιου πιθήκου. Προς μεγάλη τους έκπληξη διαπιστώνουν ότι ο πίθηκος υπάρχει, μαζί με ένα σωρό άλλα προϊστορικά τέρατα. Ο Κινγκ Κονγκ ερωτεύεται την ηθοποιό Αν Ντάροου (την υποδύεται η Ναόμι Γουότς) και για τα όμορφά της μάτια αιχμαλωτίζεται, μεταφέρεται στη Νέα Υόρκη και δραπετεύει. Η ιστορία είναι γνωστή παγκοσμίως, η σκηνή στο Empire State Building από τις πιο κλασικές του κινηματογράφου και ο θάνατος του τέρατος κάτι παραπάνω από βέβαιος.
Τι ξανάφερε λοιπόν το γιγάντιο γορίλα πίσω; Σίγουρα η επιθυμία του Τζάκσον, η εμμονή του να γυρίσει την ταινία από το 1996, και σίγουρα η βεβαιότητα των παραγωγών ότι θα τους φέρει πολλά λεφτά, όπως το 1933 που έσωσε κυριολεκτικά την RKO, από τη χρεοκοπία, την εποχή του μεγάλου κραχ και της ύφεσης.
Και τι άλλο; Οι ειδικοί λένε, ο φόβος. Οπως τη δεκαετία του '30 η κρίση ευνόησε την άνθηση του φιλμ νουάρ και των ταινιών τρόμου και γέννησε ταινίες σαν τον «Κινγκ Κονγκ», το «Φράνκενσταϊν», τη «Μούμια», το «Νησί του δόκτορος Μορό», κι ένα σωρό άλλες, όπως τη δεκαετία του '70, της πετρελαϊκής κρίσης, του Βιετνάμ και του Γουότεργκεϊτ, ξαναγυρίζεται ο «Κινγκ Κονγκ» και δημιουργείται ο «Εξορκιστής», έτσι και σήμερα η τερατογένεση πατάει καλά πάνω στις ανθρώπινες ανασφάλειες και φοβίες. Οι βεβαιότητες, ελέω τρομοκρατίας και οικονομικής κρίσης, πάλι καταρρέουν, και όπως επισημαίνει ο Ιγνάσιο Ραμονέ, «τα τερατόμορφα δημιουργήματα και πλάσματα των ταινιών αυτών κάνουν την καθημερινότητα να φαίνεται κοινότοπη, σχεδόν φιλόξενη. Αποτελούν πραγματικές τελετές εξορκισμού, ενάντια στις περιβάλλουσες απειλές».
* Οι φόβοι της Ναόμι Γουότς, της νέας γυναίκας του Κινγκ Κονγκ, θα σβήσουν προς στιγμήν τους δικούς μας φόβους για το αύριο, όπως τα διάσημα ουρλιαχτά της Φέι Ρέι, το 1933. Ηταν η πρώτη και μοιραία γυναίκα του τέρατος, που τον νίκησε στο σινεμά αλλά στη ζωή έμεινε πάντα το κορίτσι του, χάνοντας έτσι μια καριέρα.
Οταν της πρότειναν να κάνει την παρτενέρ του πιο δυνατού, ψηλού, μελαχρινού αστέρα του Χόλιγουντ, η Φέι Ρέι είχε κατά νου τον Κάρι Γκραντ. Η ίδια το αφηγείται στην αυτοβιογραφία της, επιμένοντας ότι μόνο μετά την υπογραφή του συμβολαίου της έμαθε ότι ο πανύψηλος μαλλιαρός παρτενέρ της θα ήταν ένας τεράστιος γορίλας. Τα φιλμ τρόμου ήταν ένα είδος στο οποίο είχε ήδη διαπρέψει. Είχε παίξει σε έντεκα ταινίες, μεταξύ των οποίων «The mystery of the Wax Museum», «The Vampire Bat», «Doctor Χ», απ' όπου είχε πάρει και τον τίτλο της «Scream queen», της βασίλισσας των ουρλιαχτών. Οι πιο έγκυροι ιστορικοί και θεωρητικοί του σινεμά συμφωνούν ότι δεν έχει υπάρξει άλλη ηθοποιός από γενέσεως κινηματογράφου που να ουρλιάζει τόσο δραματικά, όσο η Φέι Ρέι, η οποία ειδικά στον «Κινγκ Κονγκ» έδωσε ρέστα. Εκτός οθόνης ούρλιαξε περισσότερο, όταν διαπίστωσε ότι παρά το ελπιδοφόρο ξεκίνημά της (σκηνοθετήθηκε και από τον Στροχάιμ), ο τεράστιος γορίλας την προσγείωσε σε ταινία δεύτερης διαλογής και έσβησε την καριέρα της, αφήνοντάς την να κάθεται επ' άπειρον στην παλάμη του. Οταν πέθανε το 2004 σε ηλικία 96 ετών, τα φώτα του Empire state έσβησαν για δεκαπέντε λεπτά. Οπως έγραψε η ίδια, συμβιβασμένη πλέον με το παρελθόν, κάθε φορά που περνούσε κάτω από τον πύργο ένιωθε ότι εκεί έχασε ένα φίλο και αρκετά πράγματα από τη ζωή της.
Μια κακή ιστορία
* Σαφώς πιο τυχερή στάθηκε το 1976 η Τζέσικα Λανγκ, η επόμενη γυναίκα του Κινγκ Κονγκ, η οποία έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο πάνω στο Κέντρο Εμπορίου, τους δίδυμους πύργους του σημερινού σημείου «μηδέν» της Νέας Υόρκης. Βρισκόμαστε εν μέσω της πετρελαϊκής κρίσης και η Τζέσικα Λανγκ, σε ηλικία 27 ετών και αφού «έζησε τη ζωή της» ως χίπις στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη, αποφασίζει να περάσει στο χώρο του θεάματος. Ηταν τόσο κακή στο ρόλο, τόσο άτεχνη, που μόνο λόγω της ερωτικής σχέσης της με τον Μπομπ Φόσι βρήκε δουλειά τρία χρόνια μετά στο «All that Jazz» και χρειάστηκε να περιμένει έως το 1981 , το «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές», για να γίνει το αστέρι που ξέρουμε.
Πολλοί κριτικοί λένε ότι τη συμπαρέσυραν η κακή ταινία (σε παραγωγή Ντίνο Ντε Λαουρέντις, παρακαλώ), το απλοϊκό σενάριο, ο επίσης μετριότατος Τζεφ Μπρίτζες. Αλλοι ότι ήταν μια απλοϊκή «μπίμπο», ανώριμη να διαχειριστεί το ρόλο. Ο,τι κι αν ίσχυε η Ωραία κυρία Λανγκ νίκησε τελικώς το Τέρας, εντός και εκτός οθόνης. Η Αν της πρώτης ταινίας έγινε Ντουάν και ο παραγωγός της τηλεόρασης πετρελαιάς, διότι είπαμε, ο κόσμος ζούσε βυθισμένος στην πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας. Η Ντουάν λοιπόν, μια ηθοποιός που ναυαγεί με μια θαλαμηγό, βρίσκεται στο νησί του Κινγκ Κονγκ. Ο γορίλας κάνει το ίδιο λάθος με το '33, την ερωτεύεται, και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Η ταινία δεν έπειθε καν για τον έρωτα του τέρατος, καθώς με τις απίστευτα γελοίες ατάκες της Τζέσικα Λανγκ περί σοβινισμού και ζωδίων που του έλεγε, ακόμη κι αυτός θα έπρεπε να ξενερώσει. Τέλος πάντων, την ακολουθεί στη Νέα Υόρκη και όλο το δράμα παίζεται στους δίδυμους πύργους. Μετά η Τζέσικα Λανγκ το ξέχασε, το αυτό θα επιθυμεί και δι ημάς. Η καριέρα της πάντως εκτοξεύτηκε στα ύψη.
* Ο «Κινγκ Κονγκ» πρωταγωνίστησε και σε άλλες ιστορίες («King Kong Lives» του 1986, «King Kong vs. Godzilla» του 1963). Η Λίντα Χάμιλτον το '86, όμως, δεν συνέδεσε την κινηματογραφική της περσόνα με τον διάσημο γορίλα, διότι της έμελλε να γίνει αρραβωνιαστικιά άλλου... τέρατος. Του «Terminator» Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ.
7 - 11/12/2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου