Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

ΠΟΙΟΝ ΨΗΦΙΣΕ ΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ







(Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 12.11.2000)

Οι εικόνες ποτέ δεν ήταν αθώες. Και στις ΗΠΑ, τώρα που ο πρόεδρος πακετάρει για τη μετακόμιση στο Λευκό Οίκο, τα επιτελεία νικητών και ηττημένων αναλύουν ποιες από τις χολιγουντιανές εικόνες ήταν αυτές που έφεραν ή δεν έφεραν τις ψήφους.
Το Χόλιγουντ πάντα έδινε ιδέες στην αμερικανική πολιτική, μια φορά έδωσε κι έναν πρόεδρο-ένας κακός ηθοποιός μπορεί να γίνει ένας καλός πλανητάρχης: «Φτιάξτε μου ωραίες εικόνες» έλεγε ο Ρίγκαν στους επιτελείς του.
«Φτιάξτε μου έναν Πρόεδρο», λέει ο πρόεδρος της Παραμάουντ όταν το Χόλιγουντ ξεμένει από ήρωες.

ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ

Απόψε, όπως και πάντα στο αμερικανικό σινεμά, σώζει τον κόσμο ένας Πρόεδρος, κυρίως από το Δημοκρατικό κόμμα, γιατί το Χόλιγουντ ψηφίζει Δημοκρατικούς.
*Σαν τον Πρόεδρο Τόμας Τζέι Γουίτμορ, της ταινίας «Μέρα Ανεξαρτησίας» που τον υποδύεται ο Μπιλ Πούλμαν. Δημοκρατικός μεν, αλλά και τις μαγκιές του τις κάνει και «καθαρίζει» τον κόσμο από τους εξωγήινους και παραδίδει μαθήματα αμερικανικής ιστορίας.
*Γενναίος φυσικά και ο Πρόεδρος Τζέιμς Μάρσαλ κατά κόσμον Χάρισον Φορντ στο «Air Force one»! Και πώς όχι αφού στο οβάλ γραφείο κατοικεί ο Ιντιάνα Τζόουνς!
*Όπως και ο Άντριου Σέπαρντ στον «Έρωτα του Προέδρου» με τον Μάικλ Ντάλας. Ο πρόεδρος είναι γλυκός, είναι χήρος, ένας ιδανικός πατέρας που κερδίζει την καρδιά του κοριτσιού που αγαπά. Όμως διατάζει και μια επίθεση στη Λιβύη!
*Ο πιο αληθινός Πρόεδρος του σελιλόιντ είναι ο Γουίλ Στάντον, τον υποδύεται ο Τζον Τραβόλτα στο «Όλες οι γυναίκες του Προέδρου».
Είναι καλός πολιτικός, αλλά πέφτει πάνω του βαριά η σκιά ερωτικών σκανδάλων. Η ιστορία θυμίζει Κλίντον, όπως και στο «Ο Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο κι ένας πόλεμος», όπου και στήνεται ένας χολιγουντιανός πόλεμος στην Αλβανία για να στραφεί το ενδιαφέρον μακριά από τη σχέση του Προέδρου.
*Τελευταίος και χειρότερος Δημοκρατικός, είναι ο πρόεδρος Τζέιμς Ντέιλ, δηλαδή ο Τζακ Νίκολσον στο «Mars Attacks». Πρόκειται για έναν πρόεδρο …κότα! Θέλει να κρατήσει τη θεσούλα του, οι Αρειανοί τον πιάνουν στον ύπνο και αντί να σώσει τον κόσμο, λέει την αξέχαστη ατάκα: «Δε γίνεται να τα βρούμε»;

ΟΙ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ

Όσον αφορά τώρα τους Ρεπουμπλικάνους, κέρδισαν την προεδρία μόνο σε δυο μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές και είναι άθλιοι:ο Κέβιν Κλάιν ως Μπιλ Μίτσελ στο «Ντέιβ, Πρόεδρος για μια μέρα» είναι κυνικός και βλαξ.
*Απίστευτο κάθαρμα είναι και ο Τζιν Χάκμαν ως ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Τζον Ρίσμοντ στην «Απόλυτη δύναμη». Γίνεται συνεργός σε φόνο και προσπαθεί να ξεφορτωθεί τον μοναδικό μάρτυρα.
*Υπάρχει βεβαίως και το ανεξάρτητο σύμπαν του Κρόνεμπεργκ. Στη «Νεκρή ζώνη», ο Μάρτιν Σιν ως ο ρεπουμπλικάνος Γκρεγκ Στίλσον εκλέγεται πρόεδρος για να οδηγήσει τον κόσμο στον πυρηνικό όλεθρο.


Β MOVIES

Ένας αμερικανός πρόεδρος ταιριάζει σε μια αμερικανική ταινία, χολιγουντιανή ή ανεξάρτητη. Στη σύγχρονη κινηματογραφία, ελέω Βιετνάμ, χωρούν και οι κακοί πρόεδροι. Καλές ταινίες σαν το «Primary colors» ή το «Wag the dog” δεν διστάζουν να τσαλακώσουν τον Πλανητάρχη.
Στο ¨κακό¨ σινεμά, στα λεγόμενα b movies και στα λουσάτα χολιγουντιανά σκουπίδια σαν το «Ημέρες ανεξαρτησίας», ο πρόεδρος από την εποχή του Ψυχρού πολέμου είναι το πρότυπο της βίας.Πριν, ήταν το πρότυπο της απλής αμερικανικής ζωής , όπου μερικές φορές το όνειρο μιας οικογένειας ήταν να τον ανταμώσει!
*Αυτό συνέβαινε εκεί γύρω στο ’40, στο «Joe and Ethel Turp call on the President». Ο πρόεδρος είναι εξίσου βουκολικός τύπος , όσο και οι επισκέπτες του, κι όλα είναι ωραία και αγνά διότι ο Δεύτερος παγκόσμιος Πόλεμος είναι ακόμη ευρωπαϊκή υπόθεση.
* Την ίδια εποχή ο πρόεδρος γίνεται και δευτεροκλασάτο μιούζικαλ στο «The Phantom President».
*Λίγο πριν αλλάξουν όλα, μια κωμωδία θέτει και το ζήτημα αν ο mr president πρέπει να γίνει mrs. Η Πόλι Μπέργκεν γίνεται το 1964 πρόεδρος των ΗΠΑ στο «Kisses to my president».
* Ο Ψυχρός πόλεμος άλλαξε το προφίλ του αμερικανού προέδρου, του …πραγματικού εν αρχή, του κινηματογραφικού αμέσως μετά. Στον Λευκό Οίκο μετακόμισε ο Τζον Γουέιν, τον οποίο όταν πιάνουν οι κακοί ξυπνά μέσα του ο Terminator: “The president’s plane is missing” , “The president analyst”, “The Kidnapping of the president”, «Οι άνθρωποι του Νοέμβρη», «Ατσαλένιος αετός», «Ο απαγωγέας του Προέδρου». Σε όλες αυτές τις ταινίες είτε είναι πρωταγωνιστής είτε όχι, ο πρόεδρος δεν δειλιάζει, δεν κλαίει, είναι αυστηρός με τους εχθρούς και συγχαίρει τους σούπερ ήρωες οι οποίοι είναι πάντα λαϊκά παιδιά από το Οχάιο ή τη Τζιόρτζια.
*Λαμπρές εξαιρέσεις η ¨Απόδραση από τη Νέα Υόρκη» του Τζον Κάρπεντερ-αξίζει να σκοτώσεις τον πρόεδρο- καθώς και η γνωστή τοις πάσι «Προφητεία» με τον Πρόεδρο να πιάνεται χέρι χέρι με τον γιο του διαβόλου.
Αν εξαιρέσεις τις…εξαιρέσεις, τα αμερικανικά σκουπίδια λένε το καθένα με τον τρόπο του στον θεατή ότι ο πρώτος άνδρας των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ο τελευταίος μεγάλος ήρωας του κόσμου.
Κι εκείνος το πιστεύει διότι στην Αμερική πιστεύουν τέτοια πράγματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: