tag:blogger.com,1999:blog-59171535072109582892024-03-05T10:41:31.914-08:00mousesorfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.comBlogger168125tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-10695232643012361702016-01-01T09:25:00.000-08:002016-01-01T09:25:12.975-08:00JAMAL <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">H</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
έκθεση “Ο Δρόμος του Μεταξιού» (13 Ιανουαρίου - 14 Φεβρουαρίου 2016 στο Μουσείο Μπενάκη), είναι η ποιητική μεταφορά, στον καμβά του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Jamal</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της συνάντησης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Δύσης με την Ανατολή στον προβιομηχανικό κόσμο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι επίσης η δημιουργική προβολή <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αγάπης
του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προς τους πολιτισμούς που ανέδειξαν
την ομορφιά, τη δύναμη και την πνευματικότητα του ανθρώπου. Σημείο εκκίνησης
του έργου του είναι ο περίφημος δρόμος της αρχαιότητας και των νεότερων χρόνων
που συνέδεσε εμπορικά κόσμους με διαφορετικό πολιτισμικό φορτίο και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πολιτικοκοινωνικές ετερότητες.</span><div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Jamal</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ακολουθεί
στη ζωή και το έργο του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την ίδια
διαδρομή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Προέρχεται από την Ανατολή
αλλά είναι ενσυνειδήτως κοσμοπολίτης. Ζει και δημιουργεί στη Δύση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>υπηρετώντας με την τέχνη του την πολιτισμική
συνάντηση και επιμένοντας στη δυνατότητα αυτή. Επιμένει επίσης σε ποιητικές
εικόνες, στη δύναμη και την ομορφιά της μνήμης, στο ιστορικό συνεχές. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μεταφέρει
στο σήμερα όλο το αγωνιώδες, υπαρξιακό<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>φορτίο του ανθρώπου μαζί με την ποιητική του υπόσταση και την αγάπη του
για την ελευθερία. Τα πολλά πρόσωπα της Κίνας,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τα νερά της Μεσογείου, τα άλογα της διαδρομής του μεταξιού, όλα
αγαπημένα θέματα του καλλιτέχνη,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>κινούνται μεταξύ του μύθου και της Ιστορίας, σε μια διαδρομή από τη Δύση
προς την Ανατολή και πάλι πίσω. Σε ένα ταξίδι στο χωροχρόνο. Γιατί όπως λέει
και ο ίδιος «</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: Calibri;">αυτός είναι και ο
ρόλος του </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;">καλλιτέχνη</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: Calibri;">, να μπαίνει μέσα στο χρόνο κι όχι να μπαίνει
ο χρόνος μέσα του</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">». </span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKhYMRolQDpz0YknkX3DVXG6oijAul8JH6xskyPOVZiaukk2vRAnkwXYv7kB2RLplNP8qUySSTF51gWx3RVvvxzxOXv7nuLTNHAZA5lLS9TXsbHvsIOpl-YntyTYXkpmFB5TbFbMLcY9o/s1600/04_Jamal_Joratli_100x150_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKhYMRolQDpz0YknkX3DVXG6oijAul8JH6xskyPOVZiaukk2vRAnkwXYv7kB2RLplNP8qUySSTF51gWx3RVvvxzxOXv7nuLTNHAZA5lLS9TXsbHvsIOpl-YntyTYXkpmFB5TbFbMLcY9o/s640/04_Jamal_Joratli_100x150_.jpg" width="640" /></a></div>
</div>
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-88782003254915203022013-11-11T05:27:00.000-08:002013-11-11T05:27:51.296-08:0010η Μέρα: Κοιτώντας τον κ. Αλί Χαϊδάρι στα μάτια <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIeNpCNexnApULctbQlSZlflYcTdLjc6yKsHZ_YTpPgwYMopzSW5frwBoyR0TUcatptnD0FqbJFKA5mvvWAIhn3DyNNEA5TsjQUlf_Qf5huVk7NVb_GQ3iYkp4PxECMzRnxBUtvq-vQts/s1600/10DAY5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIeNpCNexnApULctbQlSZlflYcTdLjc6yKsHZ_YTpPgwYMopzSW5frwBoyR0TUcatptnD0FqbJFKA5mvvWAIhn3DyNNEA5TsjQUlf_Qf5huVk7NVb_GQ3iYkp4PxECMzRnxBUtvq-vQts/s400/10DAY5.jpg" width="400" zsa="true" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKUUzVdkGLkGI5WXBECb1uqAUTf0xO7DCn9q0QNkTLCZGXonoq9-KKrqAlyXqmlupOmx5hNHhGWwSmjDYVS5wqJXZoModtosnjzPyTg-az5Ni_tFpy-rr-g7V-kjqDmI8LhikRaTDoK5Y/s1600/10th+day.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKUUzVdkGLkGI5WXBECb1uqAUTf0xO7DCn9q0QNkTLCZGXonoq9-KKrqAlyXqmlupOmx5hNHhGWwSmjDYVS5wqJXZoModtosnjzPyTg-az5Ni_tFpy-rr-g7V-kjqDmI8LhikRaTDoK5Y/s400/10th+day.JPG" width="400" zsa="true" /></a></div>
10η Μέρα:Κοιτώντας τον κ. Αλί Χαϊδάρι στα μάτια
<br />
<br />
<br />
<br />
της Ελεωνόρας Ορφανίδου <br />
<br />
<br />
<br />
Ένας άνθρωπος, δεμένος και κρεμασμένος με τα χέρια ψηλά, τρέμει από απόγνωση. Ξαφνικά, μια εσωτερική έκρηξη τον απομακρύνει με έναν υπέροχο εικαστικά τρόπο από το μαρτύριο και το άθλιο του τώρα, για να τον μεταφέρει στην παιδική του ηλικία και στο κρέμασμα με συρματόσκοινο σ' ένα στύλο ηλεκτρικού – ένα παιδάκι που αιωρείται ευτυχισμένο στον ουρανό του μακρινού Αφγανιστάν.<br />
<br />
Ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαζωμένος μόλις μας έχει συστήσει στην ταινία του “1Οη μέρα”, τον Αλί Χαϊδάρι, έναν αφγανό πρόσφυγα που επιχείρησε να συναντήσει το ευρωπαϊκό όνειρο και βρέθηκε να λαθροβιεί στην Αθήνα.<br />
<br />
Στην “άλλη” πόλη, εκεί που οι αστοί δεν περπατούν ποτέ και που οι μικροαστοί την προσπερνούν αποστρέφοντας βιαστικά το βλέμμα από τις “μαύρες τρύπες” της. <br />
<br />
Ο ήρωας του Μαζωμένου μας ξεναγεί στη διαδρομή ως εδώ. Αφγανιστάν , Ιράν, Τουρκία: μια περιπέτεια που κατά τον αδαή κ. Χαϊδάρι πιθανόν και ν' άξιζε τον κόπο, γεμάτη τραγικότητα και ωμές κινηματογραφικές εικόνες. <br />
<br />
Ο τρόπος που ο σκηνοθέτης κοιτά είναι ο τρόπος του Αλί. Δεν είναι μόνο η ντοκιμενταρίστικη κινηματογραφική γλώσσα που χρησιμοποιεί, μετρούν και οι προθέσεις. Ο Μαζωμένος μας κάθισε απέναντι για να κοιτάξουμε επιτέλους πέρα από το γνωστό καροτσάκι του σούπερ μάρκετ με τα σκουπίδια από τους κάδους (μου θυμίζει πάντα ότι ο δυτικός άνθρωπος στους πολιτισμικά διαφορετικούς παραχωρεί μόνο τα σκουπίδια του) τον άνθρωπο που ως κοινωνία του έχουμε αρνηθεί ακόμη και το βλέμμα μας. <br />
<br />
Στο πλαίσιο αυτό κινηματογραφεί μοναδικά μια ακραία για τη Δύση θρησκευτική τελετή απολύτρωσης, την Αζούρα, με το αυτομαστίγωμα των πιστών μουσουλμάνων να ορίζει την ταινία του διαπερνώντας σε διαφορετικούς χρόνους την αφήγηση του ήρωα που καθορίζεται από την θρησκευτικότητα του.<br />
<br />
Όντως κοιτάμε. Όσο αντέχει ο καθένας, τον ήρωα να αλληλεπιδρά επιτέλους με το περιβάλλον και να εξομολογείται ανέστιος πια, διότι δεν υπάρχει δυνατότητα γυρισμού, ότι δεν του αρέσαμε και θέλει να επιστρέψει πίσω.<br />
<br />
Γι αυτό και σ όλη την ταινία γυρνάει συνέχεια στη μοναδική πατρίδα που του έχει απομείνει: την παιδική του ηλικία. <br />
<br />
Αλλά παραμένει μαζί μας, συνεχίζοντας στην υπέροχη σκηνή του φινάλε να κουβαλάει το καροτσάκι του στην πολύβουη πόλη: βιώνοντας (κι αυτός κι εμείς) το θάνατο του ευρωπαϊκού ονείρου.<br />
<br />
<br />
<br />
Η ταινία 10η μέρα του Βασίλη Μαζωμένου προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-9407982001196797712013-09-27T04:02:00.000-07:002013-09-27T04:02:25.754-07:00“Να με θυμηθώ”:The Beckett project<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyHL1UjqmBwloBx2zVcGI5O8KO40aSACqAVmDfS8Z1Zhx7Fv96nDmiDbGoP-vi-PIPDp7GIsZBkWzwquZbiQtAgtWLUiasJzCd1QIl7l1fR7sVW3Nfvfn641nOSFTFmzheONaIt6GQdlw/s1600/opero_ph1_b(900x506).jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyHL1UjqmBwloBx2zVcGI5O8KO40aSACqAVmDfS8Z1Zhx7Fv96nDmiDbGoP-vi-PIPDp7GIsZBkWzwquZbiQtAgtWLUiasJzCd1QIl7l1fR7sVW3Nfvfn641nOSFTFmzheONaIt6GQdlw/s400/opero_ph1_b(900x506).jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaxSt_bYmK5fvI_7QUlqDVdsqFeHt9-LHetsTrK1FujcBLkSqlRjT01097nrXw8GF7-QxZS_Eu8BKT2zEKl-tqcyInW0AgM5HqoBoPEuVZNpIqDEjrnjOgQg8RF0nBpD0bEM4KD-20jXA/s1600/opero11.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaxSt_bYmK5fvI_7QUlqDVdsqFeHt9-LHetsTrK1FujcBLkSqlRjT01097nrXw8GF7-QxZS_Eu8BKT2zEKl-tqcyInW0AgM5HqoBoPEuVZNpIqDEjrnjOgQg8RF0nBpD0bEM4KD-20jXA/s400/opero11.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /><span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="en-US"></span></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<b><span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"> Δεν
είναι εύκολο να φανταστείς τις προσμονές,
τις ματαιώσεις, την ακινησία, όλα τα
αδιέξοδα των ηρώων του Μπέκετ σε οπερετικό
λιμπρέτο. Κι όμως συμβαίνει στας Αθήνας.
</span></span></b>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"> Η
Ομάδα <span lang="en-US">Oper(O) , </span>νέοι καλλιτέχνες
από διαφορετικούς χώρους των παραστατικών
τεχνών το τόλμησαν και τα παρουσίασαν
χθες το βράδυ στο θέατρο Τέχνης της οδού
Φρυνίχου, στην πολυμεσική παράσταση
<b>“Αναμονή για τη νύχτα”. </b></span></span>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;">Με
στόχευση την έκφραση της δικής τους
αγωνίας στην Αθήνα του 2013 αναζήτησαν
τον Μπέκετ και τα σκοτεινά αδιέξοδα των
ηρώων του κάνοντας προβολή της δικής
μας σημερινής ακινησίας και προσμονής
στο μπεκετικό σύμπαν. </span></span>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;">Η
αφηγήτρια εναλλάσσεται με την <span lang="en-US">mezzo-soprano
</span>Εριφίλη Γιαννακοπούλου σε μονολόγους
απ' όλο το έργο του Μπέκετ: Ένας εξαιρετικός
λυρισμός διαχέεται μέσα στη σκοτεινιά
των προτάσεων “Όλη μέρα , κάθε μέρα,
περιμένω να εμφανιστεί, να επιστρέψει”
ή “ Κοίταξα τον τοίχο για λίγο κι είπα
να κλείσω τα μάτια. Όταν τα ξανάνοιξα
δεν υπήρχε πια τοίχος. Με περίζωνε η
απεραντοσύνη του κενού. Ήρθε η ώρα που
κατάλαβα. Δεν έχω κανέναν”.</span></span></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"> Στη
σκηνή υπάρχουν η μουσική (ως υπόμνηση
του χρόνου) κι ο λόγος. Και ο κύριος
συνομιλητής του σκοτεινού αυτού λυρισμού
εν ακινησία: μια τεράστια τρισδιάστατη
κατασκευή του Μανόλη Χάρου. </span></span>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;">Ένα
σκηνικό Τέλους στήνεται στη σκηνή του
θεάτρου Τέχνης για να φιλοξενήσει την
αιώνια πάλη του έσω κόσμου μας με τη
λογική και τον περιβάλλοντα χώρο. Όταν
η ηρωίδα απεκδύεται το φόρεμα – κουκούλι
που την καθηλώνει η ελπίδα γίνεται μια
ανθρώπινη δυνατότητα. </span></span>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-size: small;"><i><span style="font-weight: normal;">“Μια
παράσταση που δανείζεται αυτόνομα
καλλιτεχνικά έργα, τους αλλάζει χρήση
και τα επανατοποθετεί σε ένα καινούριο
πλαίσιο. Μέσα σε ένα τοπίο απόλυτης
καταστροφής, μιλάμε για αξίες και ιδανικά
-ίσως χαμένα- με τα πιο λυρικά μέσα,
δημιουργώντας έτσι ένα «κακοφορμισμένο»
ποίημα που η εναντίωση σ’ αυτό θα μας
κρατήσει ζωντανούς...” </span></i></span></span></span>
</div>
<div lang="el-GR" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><i>Ειρήνη
Γεωργαλάκη σκηνοθέτης της παράστασης.
</i></span></span>
</div>
<div lang="el-GR" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="el-GR" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Διανομή
</span></span>
</div>
<div dir="LTR" id="ctl00_ContentPlaceHolder1_DataList1_ctl00_ActorsPanel">
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<a href="http://www.blogger.com/null" name="ctl00_ContentPlaceHolder1_DataList1_ctl00_ActorsLb"></a>
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Mezzo-soprano: Εριφίλη
Γιαννακοπούλου <br />Πιάνο: Λουίζα Κουλά
<br />Κρουστά: Παναγιώτης Κολιαβασίλης,
Παναγιώτης Ζιάβρας <br />Κλαρινέτο-μπάσο
κλαρινέτο: Κώστας Τζέκος <br />Σοπράνο και
άλτο Σαξόφωνο: Μπάμπης Βλάχος <br />Φλάουτο:
Ζαχαρίας Ταρπάγκος <br />Βιολί: Θεόδωρος
Μουζακίτης <br />Τσέλο: Δημήτρης Τραυλός
<br />Κοντραμπάσο: Δημήτρης Τίγκας <br />Live
electronics: Αλέξανδρος Δρόσος<br /><br /><span style="color: #993300;">Συντελεστές</span><br />Σύλληψη
– Ιδέα – Δραματουργία : Oper(O) <br />Διεύθυνση
ορχήστρας: Γιώργος Ζιάβρας<br />Μουσική
επιμέλεια: Νίκος Γαλενιανός - Γιώργος
Ζιάβρας<br />Electronics: Αλεξανδρος Δρόσος
<br />Επιμέλεια κίνησης: Pauline Huguet <br />Βοηθός
Χορογράφου: Pierre Magendie <br />Εικαστική
επιμέλεια: Μανώλης Χάρος, Φράνκα
Παπανδρέου <br />Σχεδιασμός Φωτισμών:
Βασίλης Κλωτσοτήρας <br />Ηχοληψία: Ηλίας
Φλάμμος <br />Μονταζ: Ξενοφώντας Λατινάκης,
Γιώργος Διδυμιώτης <br />Γραφίστας: Αφροδίτη
Σπυροπούλου <br />Φωτογράφος: Κωνσταντίνος
Μυτιληναίος <br />Επικοινωνία: Κατερίνα
Αποστολοπούλου <br />Οργάνωση παραγωγής:
Μαντώ Μελαχροινού</span></span></div>
</div>
<div dir="LTR" id="ctl00_ContentPlaceHolder1_DataList1_ctl00_FirstPerformancePanel">
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="http://www.blogger.com/null" name="ctl00_ContentPlaceHolder1_DataList1_ctl00_FirstPerformanceLb"></a>
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">από
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013</span></span></span><strong><span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">έως
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013</span></span></span></strong></div>
</div>
<div dir="LTR" id="ctl00_ContentPlaceHolder1_DataList1_ctl00_PlayHoursPanel">
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
</span></span>
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<a href="http://www.blogger.com/null" name="ctl00_ContentPlaceHolder1_DataList1_ctl00_PlayHoursLb"></a>
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Πέμπτη-Σάββατο-Κυριακή,
ώρα 21.00</span></span></div>
</div>
<div lang="el-GR" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
</div>
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-20138654036524275502013-09-23T03:42:00.000-07:002013-09-23T03:42:04.971-07:00O Red Hulk ζει ανάμεσα μας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><i><span lang="el-GR"></span></i></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><i> </i></span></span><br />
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxWX5OCtmPYRD6VNauVJn1uiTwEo0w_gQo6Zquqljmm6zLqk_c5Lr-nFfHa8Lw1SQX54nKZ_XlAoFW1wznysehBDaJlUiAg8C4dHOmxGpbFzMRMj4LKtVS9OhPDj8yYTiuaTkhW7ytNvg/s1600/red+hulk.TIF" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxWX5OCtmPYRD6VNauVJn1uiTwEo0w_gQo6Zquqljmm6zLqk_c5Lr-nFfHa8Lw1SQX54nKZ_XlAoFW1wznysehBDaJlUiAg8C4dHOmxGpbFzMRMj4LKtVS9OhPDj8yYTiuaTkhW7ytNvg/s400/red+hulk.TIF" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGTdvhRBRx-4mA-j2Lkg66jTlcufUI1fd2dbcXPoKhxsY7riJDvMSifYKdaKmzRMNTRNvgyZ3_3mH2VaEBoVIlm6xeR2snB_4lDyZ-IemU0YrGe6xGqEMnnWPmFKUr3qM-MpT-2XTGXfs/s1600/ele+drama.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGTdvhRBRx-4mA-j2Lkg66jTlcufUI1fd2dbcXPoKhxsY7riJDvMSifYKdaKmzRMNTRNvgyZ3_3mH2VaEBoVIlm6xeR2snB_4lDyZ-IemU0YrGe6xGqEMnnWPmFKUr3qM-MpT-2XTGXfs/s400/ele+drama.JPG" width="400" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><i><span lang="el-GR">Βραβεύοντας
το περασμένο Σάββατο το “</span><span lang="en-US">Red
Hulk”, </span><span lang="el-GR">το Φεστιβάλ ταινιών
μικρού μήκους της Δράμας, έδειξε πως ο
συγχρωτισμός τέχνης και κοινωνίας δεν
ορίζεται από το τυχαίο. </span></i></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Αν
το σινεμά είναι ο ιχνηλάτης πραγματικοτήτων
απ' το μέλλον, στο φετινό 36ο Φεστιβάλ
ταινιών μικρού μήκους της Δράμας είδαμε
ήδη τη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα
που καραδοκεί στη γωνιά του χρόνου. </span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Η
Κριτική Επιτροπή του ελληνικού
διαγωνιστικού, βράβευσε το περασμένο
Σάββατο αυτήν ακριβώς τη διεισδυτική
ματιά, απονέμοντας το Χρυσό Διόνυσο στο
συγκλονιστικό <i>«</i><span lang="en">Red</span> <span lang="en">Hulk</span><i>»
</i>της Ασημίνας Προέδρου, ένα σχόλιο
πάνω στη βια και το νεοναζισμό: που
επικάθησε πάνω στην πραγματικότητα,
όπως διαμορφώθηκε από τη δολοφονία του
Παύλου Φύσσα. </span></span>
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Η
πόλη αιφνιδιασμένη παρακολουθούσε
παρελάσεις χρυσαυγιτών και μάθαινε ότι
εντός αυτής της τραγικής συγκυρίας η
τοπική οργάνωση της ΧΑ διοργάνωνε τα
επίσημα εγκαίνια των γραφείων της. Η
προκλητική στάση απαντήθηκε με
συλλαλητήρια και συναυλίες κατά του
φασισμού, κάθε βράδυ στην πλατεία της
πόλης. Αλλά κυρίως απαντήθηκε με το
“<span lang="en-US">Red Hulk” </span><span lang="el-GR">που
κατά τραγική συγκυρία προβλήθηκε τη
νύχτα που δολοφονήθηκε ο Π. Φύσσας. Μια
κόκκινη γραμμή-του αίματος ενός
αθώου-συνέδεσε την Αμφιάλη με τη Δράμα.</span></span></span></div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR">Στην
ιστορία που κινηματογράφησε με εξαιρετική
δυναμη και ρεαλισμό η κ. Προέδρου, ένα
νέο παιδί (ο επίσης βραβευθείς Φρίξος
Προέδρου) , κοινωνικά μη αποδεκτό, αποζητά
την κοινωνική ένταξη με όλους τους
λάθος τρόπους. Μπαίνει σε κυκλώματα
χούλινγκανς και αποκτά το παρατσούκλι
</span><span lang="en-US">Red Hulk. </span><span lang="el-GR">Στο
επόμενο στάδιο εντάσσεται σε εθνικιστικούς
κύκλους: η ομάδα του μαχαιρώνει μια
νύχτα έναν νεαρό ο οποίος στο τέλος
πεθαίνει! Πόσο πιο προφητικό μπορούσε
να είναι ένα 20λεπτο ταινιάκι;</span></span></span></div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR">Το
οποίο δεν ήταν το μόνο που μίλησε για
τη διείσδυση της ακροδεξιάς κουλτούρας
της βίας στους νέους ανθρώπους. Στους
“Εθελοντές” του Θεόδωρου Βουρνά, ένα
ταινιάκι του φανταστικού, η βία αυτή
προς τους ξένους έχει διεισδύσει στην
κοινωνία που παίρνει το νόμο στα χέρια
της και γίνεται έως και αδελφοκτόνα
μπροστά στην ανάγκη να “προστατευθεί”.
</span></span></span>
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR">Η
δολοφονία Φύσσα, μια τραγικά πραγματική
υπόμνηση ότι καραδοκούν γύρω μας οι
χειρότεροι εφιάλτες, άγγιξε όλο τον
κινηματογραφικό κόσμο που είχε δωσει
ραντεβού σε μια επαρχιακή πόλη στην
οποία το 50% του ενεργού πληθυσμού είναι
άνεργο ( <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=383594">http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=383594</a>).
</span></span></span>
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR">Η
βράβευση του</span><span lang="en-US">Red Hulk </span><span lang="el-GR">δεν
ήταν μόνο μια απολύτως δικαιολογημένη
ανάδειξη ενός εξαιρετικού φιλμ αλλά
και μια υπόμνηση προς την κοινωνία οτι
η Τέχνη είναι εδώ και μάχεται μαζί της.
</span></span></span>
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Τα
άλλα Βραβεια:</span></span></div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Αργυρός
Διόνυσος στην ταινία <i>«</i><span lang="en">Dead</span>
<span lang="en">End</span><i>» </i>της Τώνιας Μίσιαλη</span></span></div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Βραβείο
«Έλληνες του Κόσμου-Σωκράτης Δημητριάδης»
, στην ταινία <i>«</i> Άννα<i>» </i>του Σπύρου
Χαραλάμπους</span></span></div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Βραβείο
Σπουδαστικής ταινίας στην ταινία
<i>«</i>Νικολέτα»<i> </i>στην Σόνια Λίζα
Κέντερμαν </span></span>
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Βραβείο
«Τώνια Μαρκετάκη» για την καλύτερη
ταινία </span></span>
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
“<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Κοινωνικού
Προβληματισμού”στην ταινία <i>«</i><span lang="en-US">Pieta</span><i>»
</i>του Αλέξανδρου Τσαντίλα</span></span></div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: small;">Ειδικό
βραβείο «Ντίνος Κατσουρίδης» για
Πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη στην ταινία
<i>«</i>Συνθήκη 10/60»<i>» </i>του Άκη Πολύζου</span></span></div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
</div>
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-76409672082309002422013-09-10T07:31:00.000-07:002013-09-10T07:31:29.708-07:00HATS ON <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRMBxAOrjpdFQ5Ebm5xbpvdwonynxbwvF3aB_nBZVuEX3pFsUqLB0KBNQ1IdLtXR8NKqC18UTGnsmBuTpotcR_E9p7xzSEQ0OSqyA-l87vTUxZ6w4-oGI_IUsHmIOsJgTc_8NunebgWhA/s1600/corina+smiling+with+eleonora+and+myself.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRMBxAOrjpdFQ5Ebm5xbpvdwonynxbwvF3aB_nBZVuEX3pFsUqLB0KBNQ1IdLtXR8NKqC18UTGnsmBuTpotcR_E9p7xzSEQ0OSqyA-l87vTUxZ6w4-oGI_IUsHmIOsJgTc_8NunebgWhA/s320/corina+smiling+with+eleonora+and+myself.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">Υπάρχουμε
κι εμεις: οι σινεφίλ που αγαπάμε στα short films, όλη αυτή
την υπόμνηση της νεανικότητας (της δικής μας και) της τέχνης,
τα μετέωρα βήματα ενός δημιουργού από το μέλλον και τέλος τις
υπέροχες ιστορίες τους. Σε δέκα λεπτά εχεις ζήσει έναν μεγάλο έρωτα ή
έναν πόλεμο, ή ένα ταξίδι στον Άρη ή όλα μαζί. How big is short; <o:p></o:p></span></b></div>
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">Χθες το βραδυ, σε αβάν πρεμιέρ στο
Δαναό, της οδού Κηφισίας, είδαμε την «Alina Hatson» της Βενετίας Ευριπιώτου,
την ιστορία –με αρχή, μέση και τέλος-ενός κοριτσιού που αγαπάει τα καπέλα
(εξ ου και το Hatson). Καπέλα με πουλιά, λουλούδια, πούλιες, πέπλα, ακόμη
και με κεράκια γενεθλίων. Με ένα τετοιο καπέλο στο κεφάλι, η
πρωταγωνίστρια Γιούλικα Σταφιδά ηττήθηκε κατά κράτος από τις επιλογές της
και τον Γιώργο ( Γιώργο Νικολαϊδη).<o:p></o:p></span></b><br />
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">Τα υπόλοιπα επί σκηνής, γιατί το ταινιάκι
θα βγει στις 28 Σεπτεμβρίου στις αίθουσες κι αξίζει την ευκαιρία των μεγάλων,
να το δουν δηλαδή τα μάτια χωρίς την προκατάληψη του short. Μια κανονική κοπέλα
σε μια κανονική ταινία προσφέρει μαθήματα διαχείρισης κρίσεων για κανονικούς
ανθρώπους. Α και αυτογνωσία και αισιοδοξία και χαρά.<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><o:p> </o:p></span></b><b><span style="font-family: "Cambria","serif";">Τα στοιχεία
της ταινίας <o:p></o:p></span></b></em></div>
<em>
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">«</span></b><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Alina
Hatson</span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">»</span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">είναι ο τίτλος της νέας ταινίας
μικρού μήκους της δημιουργού του διεθνώς βραβευμένου </span></b><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Counting
Happiness, </span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">Βενετίας
Ευριπιώτου.<o:p></o:p></span></b></em><br />
<em>
</em><br />
<div class="NoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<em><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><o:p> </o:p></span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">Η
Γιούλικα Σκαφιδά στο ρόλο της Αλίνας </span></b><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Hatson</span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">,</span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">ενσαρκώνει μια συναρπαστική νέα
γυναίκα που εμπνέει, αναζητά, κι επιθυμεί με πάθος. Ένα πρωινό γεμάτο χρώμα,
μουσική, εκπλήξεις και</span></b><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">,</span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">
φυσικά, καπέλα –το σήμα κατατεθέν της ηρωίδας- φέρνει στη ζωή της μια συναισθηματική
ανατροπή. Τίποτα όμως δεν είναι ικανό να την κάνει να λυγίσει, γιατί ξέρει ότι
η ζωή φοράει το καπέλο που εσύ θα της βάλεις. <o:p></o:p></span></b></em></div>
<em>
</em><br />
<div class="NoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<em><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><o:p> </o:p></span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">Η
ταινία γυρίστηκε με πρωτοβουλία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του
Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, που προσκάλεσαν πέντε βραβευμένους
σκηνοθέτες να δημιουργήσουν από μία ταινία ο καθένας με θέμα: «Καλοκαίρι στην
Αθήνα: Φόβος και Ελπίδα», στο πλαίσιο του για το 3<sup>ου</sup> </span></b><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Athens
Open Air Film Festival.<o:p></o:p></span></b></em></div>
<em>
</em><br />
<div class="NoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<em><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;"><o:p> </o:p></span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">Η
πρεμιέρα της ταινίας της Βενετίας Ευριπιώτου, </span></b><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">“Alina HATson” </span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">θα πραγματοποιηθεί σε κοινή
προβολή και των πέντε ταινιών, στον κινηματογράφο </span></b><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">Odeon </span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">-Όπερα </span></b><b><span lang="EN-GB" style="font-family: "Cambria","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">1</span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">, στο πλαίσιο των προβολών του
Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» στις 28
Σεπτεμβρίου και ώρα 17:30.<o:p></o:p></span></b></em></div>
<em>
</em><br />
<div class="NoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<em><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><o:p> </o:p></span></b><b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";">Σενάριο και σκηνοθεσία Βενετία Ευριπιώτου<o:p></o:p></span></b></em></div>
<em>
</em><br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><em>Διευθυντής φωτογραφίας Δημήτρης
Θεοδωρόπουλος <o:p></o:p></em></span></b></div>
<em>
</em><br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><em>Μουσική Γιώργος Μαγούλας<o:p></o:p></em></span></b></div>
<em>
</em><br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><em>Μοντάζ Κώστας Μακρινός <o:p></o:p></em></span></b></div>
<em>
</em><br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><em>Διευθύντρια Παραγωγής Έλενα Σιάμπου.</em></span></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><em></em></span></b> </div>
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b><span lang="EL" style="font-family: "Cambria","serif";"><em><o:p><a href="http://www.youtube.com/watch?v=JDIqGXRPQU0">http://www.youtube.com/watch?v=JDIqGXRPQU0</a></o:p></em></span></b></div>
</div>
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-38108822707209143792013-05-15T08:47:00.000-07:002013-05-16T00:00:32.757-07:00Η πολιτική έργο τέχνης <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO53sa3-2M7PAs3ffdYqQbPsyspG5I0AttZzt1jemJXauVOcqHj7kd0kgjHBlQ99FxSqB1oANSNyNzPn1ccJXIuRD3SyrhzGzitDl_Z6f_Ud_8wO74HB6SVvjZmt8xZDggzmXmJLHcnq8/s1600/15+may.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO53sa3-2M7PAs3ffdYqQbPsyspG5I0AttZzt1jemJXauVOcqHj7kd0kgjHBlQ99FxSqB1oANSNyNzPn1ccJXIuRD3SyrhzGzitDl_Z6f_Ud_8wO74HB6SVvjZmt8xZDggzmXmJLHcnq8/s320/15+may.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJFCuCG58dDx6dHpXD3hPZwynwplOEKGPLxpOAkaBatJBPLKrJzBOLe7mgX5zjqSsb8s92J4fBZjHHye7PGX9K-jhBOC52Yw4L2swNKFMh7ttgfEjNvm7uHAWq4xfI-V0YIO3ouKuFOxU/s1600/DSC_1362.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJFCuCG58dDx6dHpXD3hPZwynwplOEKGPLxpOAkaBatJBPLKrJzBOLe7mgX5zjqSsb8s92J4fBZjHHye7PGX9K-jhBOC52Yw4L2swNKFMh7ttgfEjNvm7uHAWq4xfI-V0YIO3ouKuFOxU/s320/DSC_1362.JPG" width="320" /></a></div>
<div id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4792" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-weight: normal;">Με καθυστέρηση ενός μήνα, την οποία οι εμπλεκόμενοι σχολίασαν με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, ανακοινώθηκε σήμερα το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών- Επιδαύρου από τον διευθυντή του Γιώργο Λούκο: “Κάλλιο αργά παρά ποτέ”, είπε και ο</span></span></span></span></span><span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-weight: normal;"> </span></span></span></span></span><b><span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-weight: normal;">Δημήτρης Παπαϊωάννου, </span></span></span></span></span></b><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4802" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4801" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4800" style="font-style: normal;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4799" style="text-decoration: none;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4798" style="font-weight: normal;"> του οποίου η "Πρώτη Υλη" <span style="font-size: medium;">παρουσιάζεται</span> και φέτος στο Φεστιβάλ, πρόσθεσε «προτείνω του χρόνου να δώσουμε στον κ. Λούκο, μερικές ώρες μόνο για να δούμε τί θα κάνει...». </span></span></span></span></span> </div>
<div id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4807" lang="el-GR" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4806" style="text-decoration: none;">“<span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4805" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4804" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4803" style="font-weight: normal;">Καταβλήθηκε προσπάθεια να μη μειωθεί η επιχορήγηση του Φεστιβάλ Αθηνών, και είναι κατά τι μεγαλύτερη από πέρυσι”, δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας, ενώ ο Γιώργος Λούκος ανακοίνωσε ένα προϋπολογισμό κατά τι... μικρότερο. Πέρυσι η επιχορήγηση ήταν περίπου 2.907.000 ευρώ, φέτος 2.700.000. </span></span></span></span> </div>
<div lang="el-GR" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="text-decoration: none;">“<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;">Μπορεί να πάει και 3 εκατομμύρια” πρόσθεσε ο υπουργός αποκαθιστώντας την... τιμή της αριθμητικής. </span></span></span></span> </div>
<div id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4811" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4810" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4809" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4808" lang="el-GR">Εν τω μεταξύ η παρέμβαση του Μιχαήλ Μαρμαρινού προς τον υπουργό, με την οποία του ζήτησε να μην θεωρεί οτι όλα είναι εύκολα και γίνονται από το τίποτα , άναψε τη συζήτηση μεταξύ του κ. Τζαβάρα και του καθηγητή του Παντείου Γιώργου Βέλτσου.</span></span></span></div>
<div id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4815" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
“<span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4814" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4813" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4812" lang="el-GR">Να κάνουμε την πολιτική έργο τέχνης – η πολιτική ειναι τέχνη της διαχείρισης των συμβόλων και καποια στιγμή να ξανασκεφτούμε με νεα νοήματα τις παλιές ιδέες” , σχολίασε τις αιτιάσεις προς την πολιτική που ακούστηκαν στην αίθουσα του 2ου ορόφου του Μουσείου Μπενάκη, ο κ΄Τζαβάρας. O κ Βέλτσος αφού τον ευχαρίστησε για τη... διδαχή σχολίασε οτι </span></span></span>“<span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4818" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4817" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4816" lang="el-GR">Θέματα αποφάσεων της τελευταίας στιγμής , όπως αυτή του διορισμού νέου διευθυντή του Εθνικου θεάτρου(μετά την παραίτηση Χουβαρδά δεν έχει ορισθεί αντικαταστάτης) δεν τιμούν ούτε την πολιτική ούτε το υπουργείο του".</span></span></span></div>
<div id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4823" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4822" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4821" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4820" lang="el-GR">Ο κ. Τζαβάρας απάντησε οτι δεν όρισε διάδοχο του κ. Χουβαρδά από διακριτικότητα, έως την τυπική παραίτηση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού. </span></span></span><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4848" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4847" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4846" lang="el-GR">Όσον αφορά την καθυστέρηση ορισμού του Δ.Σ όμως αποδέχθηκε την κριτική. “Δεν είμαι εδώ για να θεραπεύω πάσα νόσο. Είμαι βουλευτής Ηλείας και ο Πρωθυπουργός μου ανέθεσε τα συγκεκριμένα καθήκοντα... Είμαι προϊστάμενος της Γενικής Γραμματείας Πολιτισμού. ...δυστυχώς» τόνισε.</span></span></span></div>
<div id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4844" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4843" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4842" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4841" lang="el-GR">Η συζήτηση άνοιξε, σε ζητήματα λαϊκής κυριαρχίας<span style="font-size: medium;">, </span>πολιτικής και δημοκρατίας, με το <i>Η πολιτικη ως έργο τέχνης</i> , να πλανάται στον 2ο όροφο και στη συνέχεια στα πηγαδάκια στο αίθριο.</span></span></span></div>
<div id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4840" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4837" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4836" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4835" style="text-decoration: none;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4834" style="font-weight: normal;"> Όσον αφορά το αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι του Φεστιβάλ, </span></span></span></span><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4832" style="font-family: Cambria, serif;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4831" style="font-size: medium;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4830" style="text-decoration: none;"><span id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4829" style="font-weight: normal;">λόγω της δυσοίωνης οικονομικής κατάστασης προκρίθηκε, όπως ειπώθηκε, η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και πέραν των καταξιωμένων , η ενίσχυση νέων δημιουργών. Στο θέατρο, το δραματολόγιο ειναι πλουραλιστικό, από το ομηρικό έπος έως το ευρωπαϊκό δράμα και το μουσικό θέατρο. Μεγάλη θεματική του, ο άνθρωπος απέναντι στην σταδιακή εξοικείωση με το κακό του φασισμού, του καταναλωτισμού και των οικονομικών συμφερόντων. </span></span></span></span></div>
<div style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Cambria, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-weight: normal;">Α, ναι, ανακοινώθηκε επίσης οτι στο Ηρώδειο θα τραγουδήσει η Πάτυ Σμιθ. Ποιός δεν θα πάει; </span></span></span></span></div>
<div id="yui_3_7_2_1_1368631132090_4828" style="background-color: transparent; color: black; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 16px; font-style: normal;">
</div>
<div style="background-color: transparent; color: black; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 16px; font-style: normal;">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=CWF_SzeCxZY">http://www.youtube.com/watch?v=CWF_SzeCxZY</a></div>
</div>
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-7027701492590163222013-04-17T05:47:00.003-07:002013-04-17T11:09:43.743-07:00 Αγαπώντας τους Mop Mop- An amateur in Six dogs<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
<br />
<br />
Έχω βρεθεί σε
συναυλίες στο Σέντραλ Παρκ και στο
Γουέμπλεϊ , στο ΟΑΚΑ και στο Τέρα Βάιμπ<span lang="en-US">,
</span>στην Αίθουσα του Παρνασσού και στο
Μέγαρο Μουσικής. Ο χώρος μετράει: αλλιώς
ακούς Μπετόβεν στη Ρωμαϊκή Αγορά, όπου
ο ήχος συνοδοιπορεί με το περιβάλλον
αλλιώς στην αίθουσα του Ολύμπια , όπου
απαιτείς η μουσική να νικάει την αίθουσα,
να σε βγάζει από αυτήν.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Το Σάββατο 13
Απριλίου ήμουν στο <span lang="en-US">Six dogs</span>.
Όχι ως θεατής του <span lang="en-US">live </span>των
<span lang="en-US">Mop Mop </span>αλλά ως μέρος της
ομάδας που τους έφερε και επιχείρησε
να τους γνωρίσει σε ένα ευρύτερο κοινό.
Μέτραγε ο χώρος, μέτραγε η μουσική τους
, μέτραγε και η προσπάθεια να κάνεις
τους ανθρώπους να τους αγαπήσουν. Μια
διαδικασία που οι επαγγελματίες του
είδους την ξέρουν και την ακολουθούν
και οι ερασιτέχνες όπως εγώ προσπαθούν
να αυτοσχεδιάσουν. Δεν ξέρω αν έφταιγε
αυτό,ο ερασιτεχνισμός μου δηλαδή, αλλά
στο τέλος, σαφέστατα αγάπησα εγώ τους
<span lang="en-US">Mop Mop, </span>κι εκείνο το βράδυ
στο <span lang="en-US">Six Dogs </span>πέρασα υπέροχα
με το <span lang="en-US">Isle of magic </span>και τις
άλλες μουσικές τους. Με τους αυτοσχεδιασμούς
και το δήθεν μπλαζέ ύφος του Αντρέα
Μπενίνι όταν τραγούδαγε αυτή τη
“μπάσταρδη” τζαζ του, με τον Ανδρέα
και το Δημήτρη, τους ανθρώπους της
<span lang="en-US">Groove production , </span>ερασιτέχνες μόνο στον τρόπο
που αγαπούν τη μουσική, με τον <span lang="en-US">Xandra-art
</span>και την Αλεξάνδρα Κατσαρού και τις
υπέροχες φωτογραφίες τους.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Και κατάλαβα
ότι δεν ήταν μόνο ο χώρος, οι μουσικές
ή οι μπύρες. Στις συναυλίες μετράει κι
ο τρόπος που κοιτάς. Αυτό που κουβαλάς
απ΄ το σπίτι σου προσερχόμενος και το
δένεις με τα τραγούδια και τους ανθρώπους.
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFVgc5TsRNEW3N8urv_lqGZNN4TDQtL_jYRYW92VnV1gpLTjEO6ImvcSHuAOyPTA59ASQ6au0K5VTGGfj3NH7FWQtFm8f0QVdfF_wRvTOBWNJH1ucMOIJhQeUG4v0fmolwDkGuA3Z4AsE/s1600/kolaz.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFVgc5TsRNEW3N8urv_lqGZNN4TDQtL_jYRYW92VnV1gpLTjEO6ImvcSHuAOyPTA59ASQ6au0K5VTGGfj3NH7FWQtFm8f0QVdfF_wRvTOBWNJH1ucMOIJhQeUG4v0fmolwDkGuA3Z4AsE/s320/kolaz.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIXcyJVK2lMM7jzyAOmmW_Pyj1wOk1tcmAys-dst1zhlWijmqDoLO3V0B6o1XRWzjX03ZzlZznIOcRS4Uu3wdjJKBwD31ElEeIBovE83EQV9KAcrKyhsIr7MX9WwnxXe-Cwt96wQpPUYc/s1600/Mop+Mop+(2).JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIXcyJVK2lMM7jzyAOmmW_Pyj1wOk1tcmAys-dst1zhlWijmqDoLO3V0B6o1XRWzjX03ZzlZznIOcRS4Uu3wdjJKBwD31ElEeIBovE83EQV9KAcrKyhsIr7MX9WwnxXe-Cwt96wQpPUYc/s320/Mop+Mop+(2).JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNGnFcZAqTyBbHdwzyU-yEv_CfF0tbX3M18Wk6_q1tcwWL20O9KIT6NeEfUpd1nWxYaxcYHB58o9bY0ojR00GGbL2iOWz1Yjte7H9FFoXrwMbLRVBqPgoS37GDcQvTRJ01k0bHKnelE2M/s1600/six+dogs.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNGnFcZAqTyBbHdwzyU-yEv_CfF0tbX3M18Wk6_q1tcwWL20O9KIT6NeEfUpd1nWxYaxcYHB58o9bY0ojR00GGbL2iOWz1Yjte7H9FFoXrwMbLRVBqPgoS37GDcQvTRJ01k0bHKnelE2M/s320/six+dogs.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv1p3OSkLrzPhGuO1j4dqTXs19_a9i8kVhH7A7ePPPGgfu2aY0ZoR48Dzc9HaMO8Aki_hInoY2OtwjvzcYMQAvqor3QFTWkhVWKQoacfsSNvQA8djmqe85Df2d7sH_BCnEWsmDsaKFw2k/s1600/sixdogs1.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv1p3OSkLrzPhGuO1j4dqTXs19_a9i8kVhH7A7ePPPGgfu2aY0ZoR48Dzc9HaMO8Aki_hInoY2OtwjvzcYMQAvqor3QFTWkhVWKQoacfsSNvQA8djmqe85Df2d7sH_BCnEWsmDsaKFw2k/s320/sixdogs1.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJRRBVxPpszINc7AtjqWu4XUoytk0tlIFAJwPmnOxhBEvzIUsX9kAWLwc0lOfuiIF0-iHRQFAVuKW9uJhDh-vFcz2qGLxH_IjTNYUjJ8JRcY0B3fCJmH4tTTgh8BKH4qXcmHdCnBKQaHY/s1600/sixdogs2.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJRRBVxPpszINc7AtjqWu4XUoytk0tlIFAJwPmnOxhBEvzIUsX9kAWLwc0lOfuiIF0-iHRQFAVuKW9uJhDh-vFcz2qGLxH_IjTNYUjJ8JRcY0B3fCJmH4tTTgh8BKH4qXcmHdCnBKQaHY/s320/sixdogs2.JPG" width="320" /></a></div>
</div>
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-43287841830977809322013-04-16T01:55:00.000-07:002013-04-16T01:55:13.138-07:00Ο θαυμαστός (οχι τόσο νέος πια) κόσμος της WIKIPEDIA<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5MsHEcmsf3G6FTupwdcP_7TNAvrGYrXy-8zzWOe9jBiUCZB2XSFPyJWsGowNYGqIpHQpK4-0feC4ce8Z21lPrjfL3cXqM1VSgexyq94DCHUyWFEsq6BrF48BWaNYDk4rxYZSpjmJeVLQ/s1600/DSC_9983.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5MsHEcmsf3G6FTupwdcP_7TNAvrGYrXy-8zzWOe9jBiUCZB2XSFPyJWsGowNYGqIpHQpK4-0feC4ce8Z21lPrjfL3cXqM1VSgexyq94DCHUyWFEsq6BrF48BWaNYDk4rxYZSpjmJeVLQ/s320/DSC_9983.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHmXAv5PREnsGf9QdvQgc_X2sdxBP7TEqvhcYbAX1QLwyX07Y8z7L_shyphenhyphenptk8_puCKIky2ASELnIhKJuK_xBzs1InzI-BkamqVEmnNpmiw1VbGXdJZlAAwIgJP7hIVOvyH2UjA4dknW-8/s1600/DSC_9990.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHmXAv5PREnsGf9QdvQgc_X2sdxBP7TEqvhcYbAX1QLwyX07Y8z7L_shyphenhyphenptk8_puCKIky2ASELnIhKJuK_xBzs1InzI-BkamqVEmnNpmiw1VbGXdJZlAAwIgJP7hIVOvyH2UjA4dknW-8/s320/DSC_9990.JPG" /></a><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
Η Wikipedia δεν είναι απλώς μια ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια, τουλάχιστον όχι για τους ανθρώπους που συντονίζουν το έργο της Wikimedia Foundation, όπως ο Ασάφ Μπάρτοφ, υπεύθυνος επικοινωνίας για το νότιο ημισφαίριο, ο οποίος βρέθηκε σήμερα στην Αθήνα για μια διάλεξη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Γι αυτόν και τους φανατικούς «wiki-παιδιστές» είναι μια κοινότητα ανθρώπων που κοινωνούν δωρεάν τη γνώση σε όλους. Κι όταν λεν όλους εννοούν όλους. Οι εθελοντές της γράφουν τα λήμματα τους σε 280 γλώσσες, πολλές εκ των οποίων δεν υπάρχουν καν στον ψηφιακό κόσμο και δημιουργούνται εκ τους μηδενός (με νέα λογισμικά που «τρέχουν» π.χ. μια ινδική διάλεκτο), διότι διαφορετικά δεν μπορεί να επιτευχθεί ο κεντρικός της στόχος: «Η Wikipedia» όπως αποσαφήνισε από την αρχή της ομιλία του ο Ασάφ Μπάρτοφ, «θέλει να φτιάξει ένα κόσμο στον οποίο το κάθε ανθρώπινο πλάσμα θα έχει πρόσβαση στη γνώση. «Σήμερα , απλώς ονειρευόμαστε έναν τέτοιο κόσμο».<br />
Η ομιλία του σε ένα μικρό αλλά εξοικειωμένο με τον θαυμαστό, ηλεκτρονικό κόσμο, κοινό είχε τον ενθουσιασμό μιας λαμπρής διαδρομής με την πέμπτη σε επισκεψιμότητα θέση στο Web, τα 500 εκατομμύρια επισκέπτες ανά μήνα αλλά και τον προβληματισμό για την πτώση του αριθμού των συντακτών των άρθρων (-25% από το 2007), για την μειωμένη γυναικεία παρουσία (μόλις το 10-12% των λημμάτων γράφονται από γυναίκες) , για τα γηρατειά που έρχονται νωρίς στο αχανές ιντερνετικό στερέωμα αν δεν ανανεώνεται η πληροφορία ή το λογισμικό σου.<br />
Τα ελληνικά μεγέθη λαμπρά-Η ελληνική έκδοση με τα 86.500 λήμματα είναι από τις πιο πλούσιες, με 240 συντάκτες να γράφουν περισσότερα από πέντε λήμματα το μήνα, με 40 να γράφουν περισσότερα από εκατό λήμματα, με σχολικές τάξεις να φτιάχνουν συλλογικά ένα λήμμα ως μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.<br />
Εδώ εμπλέκεται και ο Σύλλογος των Φίλων της Μουσικής, που με τη Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη, έφτιαξε την ομάδα των School Wikipedians. Σε συνεργασία με το αμερικανικό κολέγιο Pierce πραγματοποίησε εργαστήρια εμπλουτισμού της ελληνικής Wikipedia , στο οποίο συμμετείχαν 26 παιδιά Γυμνασίου. Οι συναντήσεις αυτές των School Wikipedians πραγματοποιήθηκαν έπειτα από συνεννόηση με τους καθηγητές των σχολείων, έγιναν στο πλαίσιο του μαθήματος της μουσικής και η συγγραφή των λημμάτων ήταν κομμάτι της σχολικής τους εργασίας.<br />
Όχι τυχαία ο Ασάφ Μπάρτοφ επισκέφτηκε κάποια σχολεία, και μίλησε για την συγκρουσιακή σχέση της Wikipedia στο παρελθόν με την εκπαιδευτική πλειοψηφία που τη θεωρούσε μη αξιόπιστη πηγή. Όμως η εικόνα αυτή άλλαξε , και από τις πραγματικότητες- είτε το έλεγε κάποιος είτε όχι διάβαζε τη Wikipedia- και από την στάση της ίδιας της εγκυκλοπαίδειας που παρότρυνε σε έρευνα , κριτική προσέγγιση και διόρθωση των λημμάτων της.<br />
Εξάλλου αν γράψεις wikistream ένας on line κόσμος συγγραφής και διόρθωσης λημμάτων ανοίγεται μπροστά σου. Την ώρα που κάποιος γράφει, κάποιος τον βλέπει. Κοινή γνώση, σε κοινή θέα με όσα μπορεί να σκεφτείς κανείς που παρακολουθεί ή παρακολουθείται…</div>
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-11614382574362779652013-04-15T08:05:00.000-07:002013-04-15T08:05:37.529-07:00FROM DEATH TO DEATH -Κοιτώντας το σώμα <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQIyhJp54Yp67RFrZhYVa8maY4Hvfcyw9BTkV-ucCd47vL-8mdscpGqjuwgOsIm8TXEYXB3wduxj3SXxbTDIMU53OAlLeDxcuPhff-OKn2TMmZloBrD52UobNs34p9V1zQFgPPdBTkV2s/s1600/16032013676.jpg" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQIyhJp54Yp67RFrZhYVa8maY4Hvfcyw9BTkV-ucCd47vL-8mdscpGqjuwgOsIm8TXEYXB3wduxj3SXxbTDIMU53OAlLeDxcuPhff-OKn2TMmZloBrD52UobNs34p9V1zQFgPPdBTkV2s/s320/16032013676.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUN1TT-T0DI5suyWCusWAp3Ayf78EZaF2_8xMXnPCS7bUGpXRdUnA5tuBcVd3uE1MxjvrbadMSL_nz81s4onUhu-D9oMr6vo3rrJHhyphenhyphen48_ZQT7hOvV0znIN4ftCg3TzfGPNJO9XeBScO4/s1600/16032013677.jpg" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUN1TT-T0DI5suyWCusWAp3Ayf78EZaF2_8xMXnPCS7bUGpXRdUnA5tuBcVd3uE1MxjvrbadMSL_nz81s4onUhu-D9oMr6vo3rrJHhyphenhyphen48_ZQT7hOvV0znIN4ftCg3TzfGPNJO9XeBScO4/s320/16032013677.jpg" /></a><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
Στο κέντρο μιας μεσαιωνικής στην όψη πόλης που φέρει την αύρα μιας αποκεφαλισμένης βασίλισσας (και της τουριστικής απεικόνισης της ζωής και του θανάτου της), μια έκθεση μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης συνομιλεί με τους θεατές της, πλήρως αφοσιωμένη στην ανθρώπινη ύπαρξη.<br />
Η πόλη ειναι το Εδιμβούργο, η βασίλισσα φυσικά η Μαρία Στιούαρτ και η έκθεση το “From death to death and other small tales”- η ιδιαίτερη συνομιλία της Συλλογής Σύγχρονης τέχνης του Δημήτρη Δασκαλόπουλου και της Εθνικής Πινακοθήκης Μοντέρνας Τέχνης της Σκοτίας. <br />
Το διώροφο κτίριο της Πινακοθήκης που στεγάζει την αναπάντεχη συνάντηση, περιέχει σε κάθε δωμάτιο το απρόοπτο. Σε συγκλονίζει ο Μαγκρίτ με τη “Γυμνή Αναπαράσταση”, ο Στάθης Λογοθέτης με τις ¨Ανοιχτές Πληγές”, ο Γιόσεφ Μπόις με το κοστούμι από τσόχα ως ανάμνηση επιβίωσης από τον πόλεμο. Σε συναρπάζει το οτι όντως , γίνεται να συνομιλούν ο Πικάσο, η Σάρα Λούκας, ο Νταλί, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, ο Μαξ Ερνστ , ο Κανιάρης , ο Ρόμπερτ Γκόμπερ , ο Ζαν Αρπ, η Λουίς Μπουρζουά, ο Ερνέστο Νέτο.<br />
Σε συγκινεί η όψη του σώματος, ως κέλυφος του φθαρτού αλλά και του αθάνατου, σε αγγίζει η βία, ο θάνατος. Αποκτάς πλήρη αίσθηση του υλικού και γεμίζεις από την εμπειρία εντός ενός δωματίου στο οποίο είσαι για λίγο συγκυρίαρχος όχι απλά επισκέπτης. Οι μεγάλες κατασκευές σε αναγκάζουν να προτάξεις και συ σώμα και ψυχή, οι μικρές να ακουμπήσεις το έσω σου πάνω τους. Το εγχείρημα οικειότητας των επιμελητών πέτυχε: Νιώθεις ότι είσαι μέσα σε ένα σπίτι και λόγω εγγύτητας με τα έργα αντιλαμβάνεσαι τί συμβαίνει. Εξάλλου τα ίδια έργα-το αποδεικνύει η έκθεση τους στο Μπιλμπάο- αν μπουν σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, αποκτούν μια νέα ζωή και νοηματοδοτούν διαφορετικά τις πραγματικότητες. <br />
Έξω από την έκθεση της Πινακοθήκης του Εδιμβούργου είναι το contex της πόλης, μια κοινωνία που σφύζει από ζωή χάρη στο ταμπεραμέντο των σκοτσέζων και τον φοιτητόκοσμο που γεμίζει τα παμπ , τα μπαράκια και τα μπιστρό. <br />
Σ ένα μπιστρό συναντήσαμε και τον συλλέκτη Δημήτρη Δασκαλόπουλο ( τον πρόεδρο του ΣΕΒ), ο οποίος παρά το γεγονός ότι η συλλογή του είναι μια από τις σημαντικότερες σύγχρονης τέχνης στον κόσμο, αποποιείται τον τίτλο: “Δεν είμαι συλλέκτης υπό την κλασική έννοια του όρου” είπε, χαρακτηρίζοντας τη συλλογή του ως ένα αποθετήριο που μπορεί να χρησιμεύσει για δανεισμό σε μικρές και μεγάλες εκθέσεις και προαναγγέλλοντας τη δραστηριοποίηση της εντός των τειχών. <br />
Δεν θα γίνει στέγαση της σε κάποιο χώρο αλλά με διαφορές δράσεις θα ανοιχτεί στο κοινό και θα φέρει τους Έλληνες σε επαφή με τη σύγχρονη τέχνη. Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει στις αρχές του 2014. Και η κρίση θα επιχειρηθεί να γίνει ευκαιρία. <br />
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-85485932708409795502013-03-06T02:01:00.000-08:002013-03-06T02:01:27.183-08:00Το Σάββατο, 13 Απριλίου, οι Mop Mop στο @ six d.o.g.s "Isle Οf Magic Tour"<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW5StWYBO9Dj8JsO8P0OTSYmq4o4KpTdFOa6OqkHE5cz0aae9lvpwzyGs9sOE0EQGr365zCwTbleSMTKBk5KOzfrDYzEGV7x3WyIg51pOzVp_a2CxAz1JPPAPIYwDBTxkFN2Kz7_Ef128/s1600/mop.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW5StWYBO9Dj8JsO8P0OTSYmq4o4KpTdFOa6OqkHE5cz0aae9lvpwzyGs9sOE0EQGr365zCwTbleSMTKBk5KOzfrDYzEGV7x3WyIg51pOzVp_a2CxAz1JPPAPIYwDBTxkFN2Kz7_Ef128/s320/mop.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSatxrdSKjOjofc1zXtqr5bWDRatYuhDbygJFe6eaZTFm_2NS3MfWiTQXp4_mOc1Qn96BuKX4fZRUasRiKBkzhHNq66VJktSswC2Zl5NbVONFhnQx2W4Ezc5PHAh4NsaDxVDm7nyEsJHM/s1600/mop-2.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSatxrdSKjOjofc1zXtqr5bWDRatYuhDbygJFe6eaZTFm_2NS3MfWiTQXp4_mOc1Qn96BuKX4fZRUasRiKBkzhHNq66VJktSswC2Zl5NbVONFhnQx2W4Ezc5PHAh4NsaDxVDm7nyEsJHM/s320/mop-2.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_xxFNrk9ZszXLnuDn8C-_h7-_mLmCgDW79lWfCy9IJWH2QjPU75nG9rSzr_szjdtvRMTh9M_vSHqy4uDJFQspR7IpN9_evFQ8MlEahMd_61TM8yGflGT7wxVDU2VMeSu4lklJmZZnp84/s1600/mop_mop.1.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_xxFNrk9ZszXLnuDn8C-_h7-_mLmCgDW79lWfCy9IJWH2QjPU75nG9rSzr_szjdtvRMTh9M_vSHqy4uDJFQspR7IpN9_evFQ8MlEahMd_61TM8yGflGT7wxVDU2VMeSu4lklJmZZnp84/s320/mop_mop.1.JPG" /></a><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div><br />
<br />
<br />
<br />
Όταν ο Γούντι Άλεν εφθασε πέρυσι, συνεχίζοντας την περιβόητη Ευρωπαϊκή του grand-tour, στη Ρώμη (To Rome with love) συνάντησε μουσικά τους Ιταλούς αλλά εκ Βερολίνου ορμώμενους Mop Mop, και το σαγηνευτικό τους “Three Times Bossa” http://www.youtube.com/watch?v=74Cwhrx0HK8 <br />
Οι Mop Mop έχοντας ήδη στο ενεργητικό τους τρία στούντιο άλμπουμ και μεγάλο συναυλιακό παρελθόν με εξαιρετικά live, διεύρυναν με τη συμμετοχή τους στο soundtrack της ταινίας “To Rome with Love” ακόμη περισσότερο τους ορίζοντές τους.<br />
Βασισμένοι σε επιρροές που ξεκινούν από jazz, funk, disco, exotica και φτάνουν σε afro και tropical sounds, με άφθονες δόσεις ψυχεδέλειας, έχουν δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο ηχητικό κράμα, που έχει αποσπάσει εγκωμιαστικές κριτικές διεθνώς.<br />
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της άλμπουμ με τίτλο "Isle Οf Magic" που μόλις κυκλοφόρησε από την Agogo Records, η περίφημη κολεκτίβα από το Βερολίνο κάνει για πρώτη φορά την Ελλάδα σταθμό της περιοδείας της και μας προσκαλεί σε μια απολαυστική και άκρως εκρηκτική afro-groovy μουσική εμπειρία... <br />
<br />
Video: http://www.youtube.com/watch?v=GgExQyBJPFY<br />
http://www.youtube.com/watch?v=bQ0SvKbpmoU <br />
<br />
Ακούστε στο soundcloud: https://soundcloud.com/robert-crumb/mop-mop-jazzdancer<br />
<br />
Info:<br />
Σάββατο 13 Απριλίου<br />
Είσοδος: €13 (50 εισιτήρια διαθέσιμα μέσο eventbrite) | €15 προπώληση/ταμείο <br />
six d.o.g.s Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 210 3210510 www.sixdogs.gr<br />
Ώρα Έναρξης: 22:00<br />
Σημεία προπώλησης: Ticket House (Πανεπιστημίου 42, Αθήνα, εντός στοάς, 210 3608366) και online μέσο www.ticketpro.gr και http://mopmop-sixdogs.eventbrite.com<br />
<br />
<br />
Links:<br />
www.mopmop.com<br />
<br />
Επικοινωνία:<br />
Ελεωνόρα Ορφανίδου/Τηλ.: 6977201578/email: orfanidu@yahoo.gr <br />
<br />
Οργάνωση - Παραγωγή:<br />
Groove Productions www.grooveproductions.gr <br />
<br />
<br />
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-41033816163095074462012-10-27T10:30:00.000-07:002012-10-27T10:30:13.096-07:00Η Ελεωνόρα Ορφανίδου στο eyedoll: 'Tο σινεμά, η ιστορία και η ζωή, συναντώνται πάντα'.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /></div><br />
Αναδημοσίευση <br />
<br />
<br />
25/10/2012<br />
<br />
Συνέντευξη στον Απόστολο Καζάκο.<br />
<br />
<br />
<br />
<b><br />
Η γνωριμία μου με την Ελεωνόρα, ξεκίνησε με ένα Ομηρικό καυγά, πριν το "Καλημέρα σας" και το "Χαίρω πολύ" που ακολουθεί τις αρχικές συστάσεις.<br />
<br />
Κάνοντας την κουβέντα που ακολουθεί, απόρησα για μια ακόμη φορά, πού στο καλό βρέθηκε κάτι με το οποίο θα μπορούσα να διαφωνήσω με την Ελεωνόρα Ορφανίδου.</b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS9yaEqrDTpdagoPTwrMBy4CwLXEU10oQvibS5vRuznq0LcjJ-wdshPeuIgyxC8Jr6CTnjYveNWIJKUPDVwONSbntLSh43t-lZuAPbSFX0o6UQ2Gy_Jq7BCffm9gTY6ZvdGHWydSB0YJs/s1600/Eleonoraorfanidoublack.jpg" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="343" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS9yaEqrDTpdagoPTwrMBy4CwLXEU10oQvibS5vRuznq0LcjJ-wdshPeuIgyxC8Jr6CTnjYveNWIJKUPDVwONSbntLSh43t-lZuAPbSFX0o6UQ2Gy_Jq7BCffm9gTY6ZvdGHWydSB0YJs/s400/Eleonoraorfanidoublack.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ελεωνόρα, έχεις επιλέξει επαγγελματικά να ασχοληθείς με έναν δύσκολο συνδυασμό ιστορίας και (κινηματογραφικής) τέχνης. Πώς πιστεύεις μπορούμε να ωφεληθούμε έχοντας εφόδιο αυτή τη μίξη, για να προχωρήσουμε και να ξεπεράσουμε τις παρούσες δυσκολίες;<br />
</b><br />
<br />
<br />
Αγαπούσα πολύ τις ταινίες και την ιστορία, για να σκεφτώ πώς θα μπορούσα να τις κάνω επάγγελμα.<br />
<br />
Όπως όλα τα ωραία πράγματα, τα έφερε η τυχαιότητα με την οποία ζει κανείς τη ζωή του στα είκοσι.<br />
<br />
Ήμουν φοιτήτρια στη Νομική, έβλεπα σινεμά φανατικά κι ένα ευρωπαϊκό σεμινάριο δημοσιογραφίας αποτέλεσε την αρχή μου σ’ ένα κόσμο για τον οποίο μπορούσα απλώς να απαριθμήσω πολλές ταινίες και πολλές ημερομηνίες.<br />
<br />
Όμως στην πορεία αποφάσισα να το μάθω καλά και νομίζω πως το έκανα (και το κάνω ακόμα) με διάφορους τρόπους: σπούδασα, διάβασα, συνάντησα ανθρώπους. <br />
Το σινεμά, η ιστορία και η ζωή, συναντώνται τη στιγμή που ο θεατής μπαίνει στη σκοτεινή αίθουσα και μού δίνει το χρόνο να τον παρατηρήσω και να μετρήσω.<br />
<br />
Ως λαϊκό θέαμα είναι ο πρώτος αποδέκτης των κοινωνικών αλλαγών, η ιστορία έπεται (γράφεται με τον τρόπο τού Μπροντέλ, με αργές διαδικασίες αποτυπώνοντας δομές). <br />
<br />
Βλέπω λοιπόν τι βλέπει, πότε το βλέπει, σε τι ανταποκρίνεται.<br />
<br />
Αναφέρω ένα αμερικανικό παράδειγμα: μετά τη Lehmann Brothers οι άνθρωποι επέστρεψαν στη θρησκευτικότητα, γυρίστηκαν κι έκοψαν εισιτήρια δεκάδες ταινίες με μεσσιανικό χαρακτήρα.<br />
<br />
Ή, πηγαίνοντας πίσω στο Κραχ του ’29. Εντός του γεννήθηκε το μιούζικαλ και γέμισε τις αίθουσες!<br />
<br />
Αυτό που βλέπω λοιπόν, είναι το σινεμά ως αποτύπωμα μιας κοινωνικής τάσης εντός ιστορικών πλαισίων- το ότι στην πετρελαϊκή κρίση (ξαναγεννήθηκε) ο Κινγκ Κονκ (1976), με κακό της υπόθεσης στέλεχος πετρελαϊκής εταιρίας, δεν είναι τυχαίο.<br />
Το σινεμά και η ιστορία -η οποία να το πούμε εδώ, δεν είναι κυκλική, δεν επαναλαμβάνεται- δεν μπορούν να μας βγάλουν απ’ την κρίση, μπορούν όμως να μιλήσουν για μας, να μάς θυμίσουν αλλοτινά αδιέξοδα και συμπεριφορές, να μάς βοηθήσουν να ονομάσουμε τον «εχθρό».<br />
<br />
Στο τελευταίο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας, το οποίο είχα την τύχη να παρακολουθήσω, αποτυπώθηκε ήδη αυτό που μας συμβαίνει. Πεισιθανάτια φιλμάκια 20χρονων παιδιών, ανεργία, ξενοφοβία, δεν είχε να δεις μια κανονική κωμωδία!<br />
<br />
Όσον αφορά τον εχθρό, εκτός εισαγωγικών και αναφέρομαι στο ΔΝΤ, έχουν γυριστεί φοβερές ταινίες για το ρόλο του και στην Αργεντινή, αλλά και στην Αφρική -σινεμά δεν είναι μόνο το Χόλιγουντ.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Με τη συμμετοχή σου σε όλες τις μορφές μέσων, τηλεόραση, διαδίκτυο, ραδιόφωνο και έντυπα, πού συναντάς το "σκεπτόμενο" κοινό; Σε ποιο ΜΜΕ υπάρχει παραγωγή και όχι απλά αναπαραγωγή απόψεων;<br />
</b><br />
<br />
<br />
Έχω κάνει πολλά χρόνια τηλεόραση, αλλά μια μόνο εκπομπή, με διαφορετικούς τίτλους: «Είκοσι χρόνια επίκαιρα-είκοσι επίκαιρα χρόνια, 1947-1967», «Το σίριαλ των σίριαλ» και «Ριμέικ».<br />
<br />
Πάντα είχαμε σκεπτόμενο κοινό, δεν μπορείς να ασχοληθείς με τις θεωρίες του Φουκουγιάμα και του Ρίφκιν άμα βλέπεις το τούρκικο στην πράιμ τάιμ.<br />
<br />
Ωστόσο, το «Ριμέικ» δεν είναι η τηλεόραση. Γι αυτό και νομίζω ότι το χειρότερο κοινό είναι το τηλεοπτικό.<br />
Για τις εφημερίδες τι να πω -τόσα χρόνια στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία- τις αγαπώ πολύ ως μέσο και πιστεύω στον κόσμο που τις αγοράζει, ακόμη και για ένα σι-ντι.<br />
Το ραδιόφωνο το σέβομαι. Στους σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, αποδεικνύει τη δύναμη του -ωστόσο, εν πολλοίς έχει αλωθεί από την ίδια τηλεοπτική νομενκλατούρα που πιέζει τον κόσμο να αποδεχθεί την ήττα του.<br />
Το πιο καλλιεργημένο κοινό έχει καταφύγει στο διαδίκτυο. Εδώ, είμαι κοινό κι εγώ.<br />
<br />
Γράφω στο τουίτερ πολλές βλακείες και λίγες εξυπνάδες, συμπεριφέρομαι πολύ δημοκρατικά και μετά μπλοκάρω κάποιον που με εκνευρίζει, συμπαθώ πολύ κι αντιπαθώ πολύ.<br />
<br />
Ένας ολόκληρος κόσμος έξυπνων ανθρώπων απομονώνεται εδώ και πιστεύει ότι αλλάζει τον κόσμο.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Στην Ελλάδα ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι από αυτό που ονομάζουμε "τέχνη". Στον καιρό των μνημονίων, εκτός από τη θρυμματισμένη βιτρίνα, τι έχει απομείνει από αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε αληθινή "τέχνη";</b><br />
<br />
<br />
<br />
Η τέχνη ως προβολή της στον κόσμο, είναι η αντίληψη του καθενός μας γι αυτήν.<br />
<br />
Μοιάζει με την προϊστορία, ο καθένας έχει και μια θεωρία την οποία η απουσία γραπτών πηγών επιτρέπει να υπάρχει: να μην αρχίσω με τις θεωρήσεις για το φύλο, τη Μαύρη Αθηνά κλπ. Τέλος πάντων, ο καθένας μας λέει το μακρύ και το κοντό του για την τέχνη.<br />
<br />
Εγώ λοιπόν που έχω μια εγγύτητα με την Σχολή Καλών Τεχνών, λέω το δικό μου κοντό και μακρύ, πιστεύω απολύτως ότι μια νέα δημιουργική γενιά έρχεται χωρίς να έχει κλείσει τον κύκλο της η προηγούμενη.<br />
<br />
Και δεν μιλώ -ιδού η παρεξήγηση περί την τέχνη- για όλον αυτόν τον σφιχτό εναγκαλισμό κάποιων καλλιτεχνών με το κράτος.<br />
<br />
Αυτή η σχέση υπάρχει διότι η τέχνη παράγει ιδεολογία, αυτό που κοιτάς ποτέ δεν είναι «αθώο». Υπάρχει μνημείο πιο φορτισμένο ιδεολογικά στον κόσμο από τον Παρθενώνα;<br />
<br />
Οι παραστάσεις του στη ζωφόρο και τα αετώματα, δεν είναι η ιστορία της Αθήνας, είναι το πολιτικό της πρόταγμα την εποχή του αθηναϊκού imperium.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Οι άνθρωποι των γραμμάτων και κατ' επέκταση και των τεχνών, ειδικά οι πλέον αναγνωρίσιμοι, μοιάζουν επαναπαυμένοι, αποστασιοποιημένοι έως και αδιάφοροι ή μήπως δεν είναι σωστή εικόνα αυτή που έχουμε; Έχεις να αναφέρεις περιπτώσεις ενεργής συμμετοχής/δράσης, κάποιων;</b><br />
<br />
<br />
<br />
Έχω την ίδια απογοήτευση με σένα, αλλά όχι τόσο με τους λογοτέχνες, όσο με τους ανθρώπους που διακονούν π.χ. την πολιτική φιλοσοφία, την κοινωνιολογία κλπ. Θα ήθελα ν’ ακούσω την άποψη του Θ. Ζιάκα για παράδειγμα.<br />
<br />
Για κάποια απ' τα πρόσωπα που είναι στη δημοσιότητα, έχω απαντήσεις: είναι με το σύστημα που εξακολουθεί να τους χαρίζεται και να τους τιμά. Για τους άλλους δεν ξέρω, δεν έχω καν αναρωτηθεί γιατί δεν είναι εδώ, μαζί μας.<br />
<br />
Τουλάχιστον, δεν είναι με την ξεφτίλα των ρεσώ.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Στο σινεμά υπάρχουν οι ήρωες που στην ώρα της κρίσης σώζουν τη χώρα, τον πλανήτη. Είναι δυνατό μέσα από την κρίση να δημιουργηθεί ένα νέο αυθεντικό ρεύμα, να αναδειχθούν μέσα από αυτό ακόμη κι οι νέοι ηγέτες, όπως συνέβη σε άλλες δύσκολες εποχές;</b><br />
<br />
<br />
<br />
Εγώ που μπερδεύω μετά βραβείων και επαίνων το σινεμά με τη ζωή, επιμένω επίσης ότι άλλο οι (αμερικανικές) ταινίες, άλλο η πραγματικότητα. Μόνο εκεί ο Πρόεδρος σκοτώνει εξωγήινους, πιλοτάρει αεροπλάνα και ταυτόχρονα ακούει τις στριγκιές του φαγκότο του Στραβίνσκι.<br />
<br />
Έχει έναν κοινωνικό πρωτογονισμό η πίστη στον ήρωα, που έρχεται από το πουθενά όπως ο Άλαν Λαντ στον «Άνθρωπο της χαμένης κοιλάδας»(1959).<br />
<br />
Όμως οι εποχές γεννούν κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα κι από αυτά αναδύονται και προσωπικότητες που θα μπουν μπροστά.<br />
<br />
Μας λείπει χρόνος -ιστορικός χρόνος εννοώ- η γεγονοτολογία δεν είναι ιστορία αλλά ένα παρακατιανό χρονικό. Πολλά γεγονότα μαζί, απλωμένα στον πραγματικό χρόνο θ αλλάξουν την κοινωνία –τις δομές και τους ανθρώπους.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ας κάνουμε μια υπόθεση. Σκηνοθετείς μια ταινία με θέμα τη σημερινή μας πραγματικότητα. Τι είδους έργο θα ήταν;<br />
<br />
Ποιος θα έγραφε το σενάριο(ίσως εσύ;) Ποιους ηθοποιούς θα ήθελες στο καστ σου και ποιο ρόλο θα έπαιζε ο καθένας;<br />
<br />
</b><br />
<br />
Είδα ένα ταινιάκι στη Δράμα, που δεν βραβεύτηκε, αλλά με συγκλόνισε. Άνθρωποι που μιλούν μια πρωτόγονη γλώσσα και ζουν υπό προβιομηχανικές συνθήκες, προσπαθούν να διασώσουν κάποιες μαγικές πέτρες -νομίζεις ότι όλα είναι προϊστορία.<br />
<br />
Σε μια τελετή που γίνεται σε έναν πανέμορφο λόφο, οι πέτρες βγάζουν ολογράμματα. Είναι σκηνές από το μέλλον κι όχι από το παρελθόν και ο λόφος είναι η Ακρόπολη αλλά -ουαί... πλέον, χωρίς τον Παρθενώνα.<br />
<br />
Η ταινία είναι το Evergreen της Ιφιγένειας Κοτσώνη, με τη Δήμητρα Δουμένη, έφηβη πια.<br />
<br />
Αυτή την ταινία θα ήθελα να σκηνοθετήσω τώρα-είμαι εκεί, sorry!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο www.eyedoll.gr <br />
<br />
http://www.eyedoll.gr/ngine/article/586/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%89%CE%BD%CF%8C%CF%81%CE%B1-%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF-eyedoll-t%CE%BF-%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%AC-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-53518256859534227192012-09-25T04:05:00.001-07:002012-09-25T05:10:18.327-07:00Η Αθανασία (της νεότητας) έσβησε χθες στη Δράμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizyk5s62DpYMsOduS7FY4uBkZ1LbyyhKAXU0ygYOylMgPrS9R7J5N9fYuafv0erKPp4gslkMPbwYcdaUIdRgvwZ2lu-I2PH1JibeM5nhkQXu7cIe4eCI-u8jZpNedkzmgj0CuuX2CLRrs/s1600/%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2584%2527%25CE%25B1%25CE%25BD+1.jpg" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="266" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizyk5s62DpYMsOduS7FY4uBkZ1LbyyhKAXU0ygYOylMgPrS9R7J5N9fYuafv0erKPp4gslkMPbwYcdaUIdRgvwZ2lu-I2PH1JibeM5nhkQXu7cIe4eCI-u8jZpNedkzmgj0CuuX2CLRrs/s400/%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2584%2527%25CE%25B1%25CE%25BD+1.jpg" /></a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
O μικρός-μα στ' αλήθεια γενναίος κόσμος που στήθηκε στη Δράμα την εβδομάδα 17 με 22 Σεπτεμβρίου ετοιμάζει αποσκευές για την Αθήνα με στόχο να γεμίσει την καθημερινότητα μας με τις πιο φρέσκες κινηματογραφικές εικόνες της χρονιάς.
Το 35ο Φεστιβάλ ελληνικών ταινιών μικρού μήκους πριν δύσει ανέδειξε ένα νέο κινηματογραφικό αστέρι, τον Νεριτάν Ζιντζιρία – το παιδί του καφέ της Ταινιοθήκης που ονειρεύτηκε να κάνει μια μέρα σινεμά. Και έκανε!
Το “Χαμομήλι”1 που κέρδισε τον Χρυσό Διόνυσο δεν ήταν ούτε η πρώτη ταινία, ούτε το πρώτο βραβείο(είχε πάρει το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου στο ίδιο φεστιβάλ πριν από λίγα χρόνια).Αλλά ήταν αυτό που έκανε τη μητέρα του, μια μετανάστρια από την Αλβανία, να παραμιλά από χαρά: “ήθελα να τον κάνω δικηγόρο, δεν καταλάβαινα τι σήμαινε να κάνει το παιδί σου ταινία”.
Η Δράμα μια πόλη βουτηγμένη στην ανεργία και στην ύφεση υποδέχθηκε μια διοργάνωση που η θεματογραφία της έδειχνε με σαφήνεια το κοινωνικό αποτύπωμα της κρίσης.
Το πρώτο βραβείο αλλά και αρκετές ακόμη ταινίες είχαν ως θέμα το θάνατο, (ασύνηθες για τη θεματογραφία νέων σε ηλικία δημιουργών), την οικονομική κρίση, το μεταναστευτικό, τον εγκλεισμό, την παράλληλη πραγματικότητα , τη σύγχυση του ανθρώπου εντός του αβέβαιου κόσμο που τον περιβάλλει.
Ο κοινωνικός πεσιμισμός που αποτυπώθηκε στο πανί ισορρόπησε πάνω στη ταινία από τη Βραζιλία «Η κότα που νίκησε το σύστημα» του Quico Meirelles (δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας του Διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος, την ιστορία μιας κότας σε μια φάρμα που βλέπει ένα όραμα: αντιλαμβάνεται τα δεσμά που ορίζουν τη ζωή και το πεπρωμένο της. Αν και απομονωμένη ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλες κότες που δεν μοιράζονται την αγωνία της, πιστεύει ότι μια διαφορετική ζωή είναι εφικτή. Και κάνει το άλμα προς την ελευθερία.
Αποτιμώντας τη διοργάνωση δεν μπορείς παρά
-να εκτιμήσεις την μείωση στο ήμισυ του φετινού προϋπολογισμού (400 χιλιάδες ευρώ).
-να εκφράσεις πολλές αντιρρήσεις για την απόφαση να συμμετάσχουν στο ελληνικό τμήμα τόσες ταινίες (από μερικές έλειπε ακόμη και η τεχνική αρτιότητα).
- να σχολιάσεις τη βράβευση του Φωκίωνα Μπόγρη για το “Family tree”2 με το Ειδικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη “Ντίνος Κατσουρίδης” καθώς δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενος. Το 2009 γύρισε την μεγάλου μήκους ταινία «Κάθαρση»!
11 με 18 Οκτωβρίου η Ταινιοθήκη της Ελλάδας θα φιλοξενήσει τις βραβευμένες ταινίες. Είναι μικρές – έχουν ως προαπαιτούμενο την εκφραστική οικονομία – αλλά απαντούν επιτυχώς στο τεθέν ερώτημα “How big is Short?”
orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-68265317476284761062011-08-25T00:41:00.000-07:002011-08-25T01:50:04.265-07:00Η ντροπή του Χόλιγουντ<div id="sz12b">
<br />
<br /></div> <div id="sz10b">της Ελεωνόρας Ορφανίδου</div><div id="sz12bc">
<br />
<br />(Σ.Σ.Αναδημοσίευση κατόπιν επιθυμίας του αναγνώστη Pavel.Πρωτοδημοσιεύτηκε το 2004)
<br />
<br />«Το πράγμα θα καταλήξει όπως η Γαλλική Επανάσταση. Οποιος κρεμάσει πρώτος τον άλλο κερδίζει». Το είπε ο Αϊνστάιν, το βίωσαν ο Τράμπο, ο Λόουζι, ο Ντασέν και εκατοντάδες άλλοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι την εποχή του μακαρθισμού, της πιο μαύρης σελίδας στον χώρο του αμερικανικού θεάματος και της τέχνης. </div>
<br /><div id="sz12nc"> <table align="right" border="0" cellpadding="2" width="200"><tbody><tr><td><div class="inlineimg"><img src="http://www.enet.gr/online/dspphoto?id=93760" height="125" width="200" /></div></td></tr></tbody></table> Η αντικομμουνιστική υστερία και ο χαφιεδισμός που καλλιέργησε η τρομοκρατία του γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθι στις αρχές του '50 στις ΗΠΑ για να την «προστατέψει» από τον κόκκινο εχθρό, άφησαν ανεξίτηλα σημάδια και σκιές. Υπό το προπέτασμα του πατριωτισμού η περιβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών χώρισε την αμερικανική διανόηση σε πατριώτες και προδότες, σε αριστερούς και χαφιέδες, αποψιλώνοντάς την από τα ταλαντούχα προοδευτικά της στοιχεία. Κι αυτό είναι ένα από τα θέματα του Πανοράματος της «Ε».
<br />
<br />Ντάλτον Τράμπο, Εντουαρντ Ντμίτρικ, Χέρμπερτ Μπίμπερμαν, Ρινγκ Λάρντνερ, Τζον Χάουαρντ Λόσον, Αλμπερτ Μολτζ, Ρόμπερτ Αντριαν Σκοτ, Λέστερ Κόουλ, Αλβα Μπέσι, Σάμιουελ Ορνιτζ: Ηταν οι πρώτοι δέκα, οι περίφημοι πια «δέκα του Χόλιγουντ» που αρνήθηκαν να συνεργαστούν με την επιτροπή Μακάρθι και να απαντήσουν στο ερώτημα: «Υπήρξατε ποτέ μέλος του κουμμουνιστικού κόμματος; Η απάντηση σας μ' ένα "ναι" και ένα "όχι"». Εν μια νυκτί έχασαν τις δουλειές τους, φυλακίστηκαν, αυτοεξορίστηκαν.
<br />
<br />Τζακ Γουόρνερ και Λούις Μάγερ (οι δύο μεγιστάνες του Χόλιγουντ), Γκάρι Κούπερ, Ρόμπερτ Τέιλορ, Σαμ Γουντ (Ο σκηνοθέτης του «Για ποιον χτυπά η καμπάνα»), Ηλίας Καζάν, Γουόλτ Ντίσνεϊ, είναι μόνο μερικές από τις διασημότητες που συνεργάστηκαν με την επιτροπή, κατέδωσαν συναδέλφους τους και συνέχισαν ανενόχλητοι την καριέρα τους.
<br />
<br />Τα δύο άκρα και στη μέση ο γερουσιαστικής Μακάρθι να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι, σε μια εποχή που διαδέχθηκε το «νιου ντιλ» του Ρούσβελτ, την προπαγάνδα κατά των ναζί και την φιλοσοβιετική πολιτική, αποτέλεσμα της συμμαχίας κατά της Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του '40.
<br />
<br />Το ανατολικό μέτωπο και το Περλ Χάρμπορ επέτρεψαν στο Χόλιγουντ να γυρίσει ταινίες σαν το «Θύελλα στην Ουκρανία» και το «Αποστολή στη Μόσχα». Δέκα χρόνια αργότερα οι συντελεστές αυτών των ταινιών κυνηγήθηκαν ως κομμουνιστές, γιατί ο κόσμος είχε αλλάξει και τα ροζ απομνημονεύματα ενός πρεσβευτή από την όμορφη Ρωσία δεν συμβάδιζαν πια με την εικόνα του ψυχροπολεμικού εχθρού.
<br />
<br />Την ταινία «Αποστολή στη Μόσχα» του Μάικλ Κέρτιζ, μαζί με άλλες που χαρακτηρίζουν ή περιγράφουν αυτή την εποχή , έχει εξασφαλίσει το «Πανόραμα».
<br />
<br />Ο σεναριογράφος του «Αποστολή στη Μόσχα» Χάουαρντ Κοχ μετά τον πόλεμο δεν μπορούσε να βρει δουλειά, όπως και ο Αλμπερτ Μολτς, σεναριογράφος της πρωτοποριακής ταινίας του Ντασέν «Γυμνή Πόλη», που επίσης θα προβληθεί. Η ταινία περιγράφει τη δολοφονία και τις έρευνες γύρω από τον φόνο μιας γυναίκας στη Νέα Υόρκη, αλλά πρώτη φορά στην ιστορία του σινεμά εξωτερικά και εσωτερικά γυρίσματα ταινίας έγιναν σε φυσικούς χώρους, εκτός στούντιο.
<br />
<br />Οπως γράφουν στο βιβλίο τους «Radical Hollywood», οι Π. Μπουλ και Ντ. Βάγκνερ, «η όποια αριστερή, ριζοσπαστική στροφή του Χόλιγουντ εκείνη την εποχή, ξεκίνησε από τους σεναριογράφους, οι οποίοι ζητούσαν περισσότερη καλλιτεχνική ελευθερία, δηλαδή συνδικαλίζονταν». Απ' αυτούς ξεκίνησε και ο Μακάρθι και πέρασε στη συνέχεια στους σκηνοθέτες και τους ηθοποιούς.
<br />
<br />Αποκορύφωση του παραλογισμού της μαύρης λίστας, η βράβευση με Οσκαρ σεναρίου ενός διωκόμενου. Το 1956, κάποιος Ρόμπερτ Ριτς κερδίζει Οσκαρ σεναρίου για την ταινία «The Brave One», του Ιρβινγκ Ράπερ. Ο βραβευθείς απουσίαζε από τη λαμπρή τελετή, και πώς όχι, αφού πίσω από το ψευδώνυμο αυτό κρυβόταν ο εκδιωχθείς Ντάλτον Τράμπο.
<br />
<br />Η ιστορία του θα μπορούσε να είναι η ιστορία του ήρωα της ταινίας «Η Βιτρίνα» του Μάρτιν Ριτ. (Ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος της ταινίας Γουόλτερ Μπερνστάιν και οι ηθοποιοί Ζίρο Μόστελ και Χέσελ Μπερνάντι είχαν μπει στη «μαύρη λίστα» το 1952).
<br />
<br />Η ιστορία έχει ως εξής: Ο πρωταγωνιστής της ταινίας (Γούντι Αλεν) προσπαθώντας να βοηθήσει κάποιο φίλο του, κομμουνιστή συγγραφέα, υπογράφει τα έργα του, παίρνοντας το 10% των κερδών. Σιγά σιγά γίνεται η «βιτρίνα» και για άλλους αριστερούς συγγραφείς, ώσπου, διάσημος ων, καλείται και ο ίδιος από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών για να καταδώσει αριστερούς συναδέλφους του. Θα πει «όχι» και θα πάει φυλακή.
<br />
<br />Ο Μάρτιν Ριτ, μετά την είσοδό του στη «μαύρη λίστα» δυσκολεύτηκε να κάνει ταινίες, αλλά ένας άλλος συνάδελφος του, ο Αμπραάμ Πολόνσκι, δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα επί δεκαετίες. Την ταινία του «Fοrce of Evil» θα παρουσιάσει το «Πανόραμα». Ο Πολόνσκι, που έσβησε καλλιτεχνικά εξαιτίας του μακαρθισμού, διαμαρτυρήθηκε έντονα όταν η Ακαδημία βράβευσε με τιμητικό Οσκαρ τον Ελία Καζάν.
<br />
<br />Θύμα της υστερίας της εποχής και ο σκηνοθέτης Χέρμπερτ Μπίμπερμαν, ο οποίος μαζί με άλλους κινηματογραφιστές που βρέθηκαν στη «μαύρη λίστα» (όπως ο σεναριογράφος Μάικλ Γουίλσον) γύρισε το 1953, αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, το «Αλάτι της γης». Μια πολιτική ταινία, προπομπό του αγωνιστικού κινηματογράφου των δεκαετιών του '60 και του '70. Πρόκειται για την απεργία των εργατών ενός ορυχείου στο Νέο Μεξικό το 1951 και την πολιτική και κοινωνική συνειδητοποίηση των γυναικών τους. Το συνεργείο και οι ηθοποιοί δέχθηκαν επιθέσεις από την Κου Κλουξ Κλαν, γιατί η ταινία είχε και αντιρατσιστικά μηνύματα, ενώ η Μεξικάνα πρωταγωνίστρια της ταινίας Ροζάουρα Ρεβουέλτας συνελήφθη και απελάθηκε από τις ΗΠΑ, με την κατηγορία ότι είχε περάσει παράνομα τα σύνορα. Οταν η ταινία ολοκληρώθηκε, κανένας κινηματογράφος δεν δέχθηκε να την προβάλει και έως το 1964 ήταν απαγορευμένη στην Αμερική. Χάρη σε προοδευτικούς κριτικούς σαν τον Ζορζ Σαντούλ έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό.
<br />
<br />Το «Αλάτι της γης» θα προβληθεί στο «Πανόραμα» μαζί με το επίσης αντιρατσιστικό «Διασταυρούμενα πυρά» του Εντουαρντ Ντμίτρικ. Το «Crossfire», γυρίστηκε το 1947 και θεωρήθηκε ότι αμφισβήτησε τον εθνικό αμερικανικό μύθο: Αμέσως μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου ένας Εβραίος δολοφονείται χωρίς κανέναν εμφανή λόγο από στρατιώτες που περιμένουν να απολυθούν. Η ταινία πραγματεύεται τα στερεότυπα του ρατσισμού και τη διαπλοκή τους με τον πατριωτικό λόγο. Ο Ντμίτρικ εξαιτίας της βρέθηκε ενώπιον της Επιτροπής, δεν συνεργάστηκε και έγινε ένας από τους πρώτους δέκα της λίστας!
<br />
<br />Το 1959 η «μαύρη λίστα» παύει και τύποις να ισχύει, νωρίτερα οι προγραμμένοι άρχισαν να αποκαθίστανται. Κάποιοι πρόλαβαν να ξαναπιάσουν το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει, για κάποιος άλλους ήταν πολύ αργά. Το κοινό θυμάται την πορεία διαμαρτυρίας στην Ουάσιγκτον των Χένρι Φόντα, Ντάνι Κέι, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και Λορίν Μπακόλ, την αυτοεξορία των Τσάπλιν και Ντασέν, τον Λόουζι, την ορθή στάση των Κάθριν Χέπμπορν και Σπένσερ Τρέισι, τον Τζιν Κέλι. Εκατοντάδες άλλοι λιγότερο γνωστοί, στο ξεκίνημά τους ή στη δύση τους, έσβησαν άσημοι, φτωχοί και παραγκωνισμένοι κοινωνικά.
<br />
<br />Τα τελευταία χρόνια δόθηκαν στη δημοσιότητα περισσότερες από τέσσερις χιλιάδες σελίδες πρακτικών των συνεδριάσεων που διεξήγε κεκλεισμένων των θυρών η επιτροπή του γερουσιαστή Μακάρθι. Δεν αποκαλύπτονται κατάσκοποι ούτε επιβεβαιώνονται οι θεωρίες συνωμοσίας...
<br />
<br /></div>
<br />
<br /> <div id="sz12b" align="right"><i>7 - 26/09/2004</i></div>orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-60564331029086685252010-05-07T12:36:00.000-07:002010-05-07T12:50:38.874-07:00Ναυαρχίδα του "9.84" είναι οι ειδήσεις<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-DsgUlxit9XCSVdlAlQyivhqPHtvHQ9dJflefrD8QdzF2MKHUzNgwmLjt1Z85blxKw2nB8UsF346xhCqwldciAJNHluWNkXoMc73L9aQPPjExw1yPV1j47Dndt1awrnVK-x2rhyuFZw8/s1600/IMG_8520iop.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 267px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-DsgUlxit9XCSVdlAlQyivhqPHtvHQ9dJflefrD8QdzF2MKHUzNgwmLjt1Z85blxKw2nB8UsF346xhCqwldciAJNHluWNkXoMc73L9aQPPjExw1yPV1j47Dndt1awrnVK-x2rhyuFZw8/s400/IMG_8520iop.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5468617535581107058" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />(δημοσιεύτηκε στην Athens Voice-free press A984fm- στις 6.05.2010)<br /><br /><br />Όλοι όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με το ραδιόφωνο προτάσσουν -και ορθώς- σε κάθε συζήτηση για το μέσο , την πραγματικά μοναδική δυνατότητα “συνάντησης” στον αέρα, αυτού που είναι πίσω απ' το μικρόφωνο με αυτόν που είναι μπροστά στο ραδιόφωνο! Είναι γοητευτικό, όποιος το ζήσει εθίζεται , είτε είναι στη μια πλευρά , είτε στην άλλη! Εγώ αποφάσισα να μιλήσω για τις ραδιοφωνικές ειδήσεις! Πρώτον διότι άλλοι θα τα πουν καλύτερα τα της μαγείας , κι εγώ ίσως πω, μετά από τόσα χρόνια, καλύτερα τα των ειδήσεων! Οι ειδήσεις δεν είναι το αποπαίδι του ραδιοφώνου, και σε ραδιόφωνα σαν το δικό μας, τον “Αθήνα 9.84”, είναι η ναυαρχίδα τους. Άρχισα να κάνω ειδήσεις στον “Αθήνα 9.84”, στα δεκαοκτώ μου χρόνια. Σπούδαζα στη Νομική , σπούδαζα και στην αίθουσα σύνταξης! Ακόμη αναρωτιέμαι ποιες σπουδές ήταν σκληρότερες! Παλιοί συνάδελφοι, αρχισυντάκτες, ο διευθυντής, διόρθωναν και ξαναδιόρθωναν την προσπάθεια μου να αρθρώσω δημοσιογραφικό λόγο. Ήταν σχεδόν βάσανο, να είσαι είκοσι , ξερόλας, και να σε υποβιβάζουν σε κάτι ικανοποιητικότερο από το «άσχετος». Και μετά μάθαινες…τα βασικά! Και διαπίστωνες απογοητευμένος ότι μια ζωή δε θα φτάσει για να μάθεις να χειρίζεσαι σωστά κρίσεις, επιτυχίες, πολιτικές πράξεις και προθέσεις, σεισμούς και αεροπορικές τραγωδίες, βραβεία Νόμπελ και επιτεύγματα της γενετικής! <br />Αλλά …αρκεί μια στιγμή, αρκεί να είσαι εκεί όταν πρέπει και θα επιτελέσεις το σκοπό του επαγγέλματος: Ήσουν στο ραδιόφωνο , στους σεισμούς της Αθήνας , σου είπαν ευχαριστώ που ήσουν μέσα όταν οι άλλοι ήταν έξω και τους έλεγες τι συμβαίνει , κι αυτό ξεκαθάρισε μέσα σου το τοπίο: αν μια φορά στη ζωή σου κάποιος χρειάστηκε τη φωνή σου και το επάγγελμα σου για να πάψει να φοβάται , τότε αυτό το επάγγελμα σου τα έχει δώσει όλα. Είμαι πλέον των δέκα χρόνων αρχισυντάκτρια των πρωινών ειδήσεων του Αθήνα 984, κι άλλα τόσα παιδί για τα θελήματα, βοηθός ρεπόρτερ, βοηθός παραγωγού, ρεπόρτερ, εσωτερικός συντάκτης , παραγωγός! Δεν υπήρξε ούτε μια μέρα της ζωής μου στο ραδιόφωνο χωρίς ουσία και νόημα. Για μένα δεν υπάρχει μόνο η μαγεία, αλλά και η προσπάθεια, η δική μου και των συναδέλφων μου, να μιλήσουμε για όλα αυτά που συμβαίνουν στη δημόσια σφαίρα χωρίς να νοηματοδοτούμε με ψεύτικα φορτία τις λέξεις. Στο ραδιόφωνο που μεγάλωσα και υπηρετώ, ένα κατεξοχήν ενημερωτικό ραδιόφωνο, άνθρωποι με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και καλές προθέσεις επιχειρούν κάθε μέρα το σχεδόν ακατόρθωτο σήμερα, να μιλήσουν για τα γεγονότα χωρίς να τα κάνουν σόου . Το ραδιόφωνο του Δήμου Αθηναίων είναι δεμένο με την πρώτη μου νεότητα , οι μισοί μου φίλοι δουλεύουν εκεί , η διεύθυνση δεν με αντιμετωπίζει με τα μάτια γιαπωνέζικης πολυεθνικής κι οι ακροατές μας είναι το πιο καλλιεργημένο ακροατήριο των ερτζιανών! Ζήσαμε όλοι μαζί την παλιά αίγλη, του πρώτου ελεύθερου ραδιοφώνου , εξακολουθούμε να ζούμε, πάντα μαζί, την αίγλη του καλού ραδιοφώνου! Αυτό εκτός από τύχη το αποκαλώ και ευτυχία!!orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-69370993980980964452010-05-01T12:03:00.000-07:002010-05-01T13:38:53.160-07:00Το ΔΝΤ του μέλλοντός μας<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjODW-2dJ9RJVGvw3R7tn1R8EtzpbSAsNQuuFVRl4FP6JB7lc9M4BHodx39D4PE8JP8h4AvdI9IkYf_DjrNpDMOtr0M_hsdViAL5NY_Kl3zOy2jXVkAY6Ek2vQrnX0mYWBknXGJ1SsvixY/s1600/On-Set-of-Wall-Street-2-Money-Never-Sleeps-HQ-shia-labeouf-9071700-1622-2560.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 254px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjODW-2dJ9RJVGvw3R7tn1R8EtzpbSAsNQuuFVRl4FP6JB7lc9M4BHodx39D4PE8JP8h4AvdI9IkYf_DjrNpDMOtr0M_hsdViAL5NY_Kl3zOy2jXVkAY6Ek2vQrnX0mYWBknXGJ1SsvixY/s400/On-Set-of-Wall-Street-2-Money-Never-Sleeps-HQ-shia-labeouf-9071700-1622-2560.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5466380470381569090" /></a><br /><br /><br /><span style="font-style:italic;">Ο Ολιβερ Στόουν παρουσιάζει στις Κάνες το σίκουελ της «Wall Street» για τη διεθνή κρίση, ενώ το σύγχρονο ροκ σαρκάζει με τους στίχους του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο<br /></span><br />της Ελεωνόρας Ορφανίδου <br /><br /><br /><br />Στις 19 Οκτωβρίου του 1987, μέσα σε μόνο μια συνεδρίαση, η Wall Street, ο ναός του παγκόσμιου χρήματος, έχασε 23% της αξίας των μετοχών που διαπραγματεύονταν, βυθίζοντας στην απόγνωση εκατομμύρια Αμερικανούς επενδυτές! Πριν την καταγράψει η ιστορία ως τη «Μαύρη Δευτέρα των αγορών», ο σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν ήδη την είχε κάνει ταινία! Κατ’ ακρίβεια μόλις ενάμιση μήνα μετά, στις 11 Δεκεμβρίου έβγαλε στις αίθουσες το «Wall Street” με πρωταγωνιστή έναν αδίστακτο χρηματιστή, τον Γκόρντον Γκέκο (Μάικλ Ντάγκλας), ο οποίος αφού έκανε παγκόσμιο χρηματιστηριακό άλλοθι τη φράση «Είναι καλό να είσαι άπληστος»(“greed is good”), καταβαράθρωσε το σύστημα. Η ταινία είχε γυριστεί πριν από την Μαύρη Δευτέρα, κι ως εκ τούτου αποδόθηκαν στο σκηνοθέτη διορατικότητα , οικονομικές γνώσεις και προφητικές ικανότητες. Ο Στόουν είπε ότι απλώς έκανε μια ταινία για να τιμήσει τον πατέρα του που ήταν χρηματιστής , αλλά δεν πείστηκαν για το τυχαίο της ταινίας ακόμη και έγκυρες οικονομικές εφημερίδες, οι οποίες τώρα επανήλθαν στην ιστορία του εμβληματικού γιάπι της δεκαετίας του ’80! Αφορμή το γεγονός ότι ο Γκόρντον Γκέκο μετά από 23 χρόνια ξαναχτυπά για να μας πει την ιστορία της κατάρρευσης της Lehman Brothers, έναυσμα για τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Αυτή τη φορά είμαστε πλήρως ενημερωμένοι για τα σπρεντ και τα χεντ φαντς! Τίποτα απ’ όσα θα μας πει από Σεπτέμβρη ο Γκέκο δεν θα μας είναι άγνωστο, μαζί και η απληστία του που εκτός από καλή, στη νέα του ταινία θα γίνει και νόμιμη (“greed is legal”)! Το «Wall Street: money never sleeps» που θα προβληθεί εκτός συναγωνισμού στο 63ο Φεστιβάλ των Κανών το Μάιο, ξεκινάει με την αποφυλάκιση του Γκέκο, ο οποίος λαμβάνει τα προσωπικά του είδη από τον φύλακα! Ο σκηνοθέτης δεν εστιάζει στο χρυσό , πανάκριβο ρολόι του αλλά στο τεράστιο κινητό του τηλέφωνο, έμβλημα δύναμης το ’87- ένδειξη αδυναμίας σήμερα: Έχουν αλλάξει τόσα πράγματα, τι άραγε θα μπορούσε να κάνει αυτός ο άπληστος γερόλυκος; Ιδού η έκπληξη:Ο Γκέκο δεν είναι πια (τόσο) κακός! Βλέπει πόσο στρεβλή είναι η τραπεζική και επενδυτική αγορά και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την επερχόμενη οικονομική κρίση. Παραλλήλως βοηθάει έναν ανερχόμενο χρηματιστή (Σάια Λα Μπεφ) να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω απ’ την δολοφονία του μέντορα του. «Αυτοί ξεπέρασαν και μένα» είχε πει ο Αλ Καπόνε , αναφερόμενος στους μπρόκερ! Ο Γκέκο θα μπορούσε να πει ακριβώς το ίδιο καθώς διαπίστωσε ότι ο πλούτος και η απληστία του 1987 ήταν απλώς ο πασατέμπος της οργιώδους διαφθοράς του σήμερα. Το ανησυχητικό με την νέα ταινία του Όλιβερ Στόουν, γράφουν διάφορα οικονομικά έντυπα, δεν είναι η εξιστόρηση αυτών που συνέβησαν αλλά οι προβλέψεις αυτών που έρχονται:του τέλους του καπιταλισμού όπως τον ξέρουμε και του τέλους του τρόπου ζωής μας όπως τον ξέρουμε! Κρατούν πάντα στην άκρη του μυαλού τους ότι στην ταινία παίζει και ο διάσημος καθηγητής Οικονομίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Νουριέλ Ρουμπινί, ο άνθρωπος που προέβλεψε από το 2006 την κρίση του 2008! Δεν μπορεί, σου λένε, θα έδωσε ένα στίγμα για τα μελλούμενα. Ο εν λόγω καθηγητής είναι πολύ γνωστός και σε μας, καθώς πολύ νωρίς προέβλεψε ότι τελικώς δεν θα το γλιτώσουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Είχε μάλιστα και μια προστριβή στο Νταβός με τον Γιώργο Παπανδρέου για τις εκτιμήσεις του ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει , τις οποίες στήριξε σε ψευδείς πληροφορίες περί δήθεν δανεισμού της χώρας μας από την Κίνα. Στο Διεθνές Νομισματικό ταμείο όμως έπεσε διάνα. Tο σινεμά έχει καταθέσει κι άλλες φορές απόψεις γι αυτό, με ταινίες σαν το «The Take» σε σενάριο της πολύ γνωστής συγγραφέως και δημοσιογράφου Ναόμι Κλάιν, το ντοκιμαντέρ «Life and Debt» και το γαλλοαμερικανικό δράμα «Bamako»!<br />*Στο Life and Debt περιγράφεται η καταστροφική παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην οικονομία της Τζαμάικας και στις ζωές των απλών ανθρώπων.<br />* Το Bamako μέσα από τη ζωή ενός ζευγαριού που έχει χρεοκοπήσει οικονομικά στο Μάλι, αποδίδει στο Διεθνές Νομισματικό ταμείο την οικονομική καταστροφή της Αφρικής. <br />*Τέλος το «The Take» περιγράφει την χρεοκοπία της Αργεντινής και την αντίδραση μιας ομάδας εργαζομένων στην καταστροφική για τη χώρα τους πολιτική του ΔΝΤ. Τη γνώμη του για την κρίση καταθέτει και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, o οποίος βεβαίως δε λέει αυτά που εύγλωττα αντιλαμβάνεται κανείς απ' τις εικόνες! <br /><br /> * Το ΔΝΤ έγινε και τραγούδι: αξίζει ν' ακούσει κανείς όσα του σούρνουν οι Radiohead στο «Electioneering» (ακούστε το στο www.youtube.com/watch?v=Yl-pXpXxK00): «It's just business/ cattle prods and the IMF/ Ι trust Ι can rely on your vote» (Δεν είναι προσωπικό, είναι απλώς μια δουλειά/ να σπρώχνεις φουκαράδες στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο/ πιστεύω ότι μπορώ να στηρίζομαι στην ψήφο σου».<br /><br />* Ή οι Rage Against the Machine στο «Wind below» (www.youtube.com/watch?v=HetfgR6v1lg):<br /><br />«Flip this capital eclipse/ then bury life with IMF shifts, and poison lips». («Θάβουν τη ζωή με τα τεχνάσματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τα δηλητηριώδη χείλη του».)<br /><br />* Οι Thievery Corporation στο τραγούδι τους «Vampire» (www.youtube.com/watch?v=jquscqfs-ΧΕ) λένε τα καλύτερα: «Ψέματα και κλοπές, όπλα και χρέος, ζωή και θάνατος, ΔΝΤ»!<br /><br />* Κι ο Καναδός Μπρους Κόκμπερν στο τραγούδι του «Call it democracy» (www.youtube.com/watch?v= 68zccrskOqQ), γραμμένο αποκλειστικά για το ΔΝΤ και τη στάση του απέναντι στον Τρίτο Κόσμο και τη στήριξη των αγορών εις βάρος των ανθρώπων, αναφέρει: «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο/ βρόμικο Νομισματικό Ταμείο/ αρπάζει ό,τι μπορεί/ φροντίζοντας πάντα να τους κρατάει στο χέρι/με ανυπόφορα χρέη».<br /><br />Καλή κουβέντα, πάντως, δεν είπε κανείς!orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-46233523722936055812010-03-28T23:14:00.001-07:002010-03-28T23:31:12.672-07:00Σωτήρες που ήρθαν από το σινεμά<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiIv82bT8tkwWl7KJqILM6tkij5x3GLeCBhwIG2kQCyDnvmGGDHAMKmSk0FyCK6yFXl6l3szab8liZVLW3rJ6PUKdq6BXber9rwCpVRcWhvfCLB2ElI_mTBRPFYDbgEZydNr7VQ5tA0zk/s1600/Matrix_-_Neo.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiIv82bT8tkwWl7KJqILM6tkij5x3GLeCBhwIG2kQCyDnvmGGDHAMKmSk0FyCK6yFXl6l3szab8liZVLW3rJ6PUKdq6BXber9rwCpVRcWhvfCLB2ElI_mTBRPFYDbgEZydNr7VQ5tA0zk/s400/Matrix_-_Neo.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453936177647907778" /></a><br /><br /><br />Ο Τράβις Μπικλ, ένας άσημος ταξιτζής της Νέας Υόρκης, έγινε το 1976 αυτόκλητος τιμωρός του κακού και έσωσε μια ανήλικη πόρνη από τα σκοτεινά κυκλώματα και τη ζωή των δρόμων.<br /><br /> Η Ελεν Ρίπλεϊ, λοχαγός διαστημοπλοίου, αυτοκτόνησε το 1992 πέφτοντας σε ένα καμίνι ορυχείου στον πλανήτη Φιορίνα, για να σώσει την ανθρωπότητα από το εξωγήινο πλάσμα που είχε στην κοιλιά της. Το σώμα της σχημάτισε κατά την πτώση το σημείο του σταυρού, σαν ένας εν κινήσει εσταυρωμένος του Νταλί. Ο Τόμας Αντερσον, προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, έγινε το 1999 ο Εκλεκτός, με το όνομα Νίο, και εκλήθη να σώσει έναν μελλοντικό κόσμο από τις μηχανές και να τον βγάλει από την εικονική πραγματικότητα.<br /><br />Ολα έγιναν στο σινεμά. Ο «Ταξιτζής» του Μάρτιν Σκορσέζε, το «Alien 3» του Ντέιβιντ Φίντσερ και το «Μάτριξ» των αδελφών Γουατσόφσκι είναι τρεις ταινίες των οποίων οι ήρωες έχουν κάτι κοινό: είναι αλληγορικές μορφές του Ιησού και, σαν και αυτόν, σωτήρες του κόσμου. «Σκοτεινός Μεσσίας» χαρακτηρίστηκε ο ήρωας που ενσάρκωσε ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ενώ ο Νίο του «Μάτριξ», τον οποίο υποδύθηκε ο Κιάνου Ριβς, είναι ο ήρωας που ταυτίζεται με την Καινή Διαθήκη. Η Ρίπλεϊ (Σιγκούρνι Γουίβερ) είναι η μεσσιανική φιγούρα που ανασταίνεται 200 χρόνια μετά ως υβριδικός κλώνος ο οποίος θα ξαναδώσει τη μάχη για τη σωτηρία των ανθρώπων.<br /><br />Η σωτηρία, το θείο πάθος, ο θάνατος του Χριστού, η Ανάσταση, η Αγία Τριάδα δεν αποτελούν θεματική μόνο των βιβλικών ταινιών που έκανε ο Σεσίλ Ντεμίλ, ούτε της «Ωραιότερης ιστορίας του κόσμου» του Τζορτζ Στίβενς, που βλέπουμε κάθε Μεγάλη Εβδομάδα στην τηλεόραση. Αμερικανοί θεολόγοι, κριτικοί κινηματογράφου και καθηγητές κοινωνικών επιστημών έχουν «δει» την παρουσία του Μεσσία σε ταινίες που δεν πάει ο νους: στο «Χρονικό της Νάρνια», για παράδειγμα, ο Ασλάν, το λιοντάρι, ταυτίζεται με τον Θεό.<br /><br />Μέχρι να κυκλοφορήσει το «Μάτριξ» υπήρχε μια αμφισβήτηση για την παρουσία του Θεού σε τόσες ταινίες. Στις δημόσιες συζητήσεις ακουγόταν συχνά η τοποθέτηση ότι το κοινό έβλεπε ό,τι επιθυμούσε να δει. Στο «Μάτριξ» δεν χρειάζεται μεγάλη εξυπνάδα για να καταλάβεις ότι ο Νίο είναι ο νέος Χριστός. Ευαγγελικοί πάστορες τον έριξαν στην πυρά, μελετητές των θρησκειών στήριξαν πάνω του την πεποίθησή τους ότι ο Θεός δεν πέθανε, απλοί πιστοί προβληματίστηκαν, φανατικοί τον δαιμονοποίησαν και οι αδελφοί Γουατσόφσκι παραδέχθηκαν ότι η Καινή διαθήκη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το έργο τους.<br /><br />Ο πρωταγωνιστής σε ρόλο Μεσσία: Πρώτα απ' όλα τ' όνομά του, «Neo», που στα ελληνικά είναι ο νέος, ο καινούριος, ενώ με τον απαραίτητο αναγραμματισμό γίνεται ο «One», ο Ενας. Τον Νίο, έναν απλό προγραμματιστή, τον αναγνωρίζει και τον συστήνει ως «Εκλεκτό», ο Μορφέας, ως άλλος Ιωάννης Βαπτιστής. Μαζί τους στη μάχη κατά των μηχανών ρίχνεται μια κοπέλα, η Τρίνιτι (σαφέστατη αναφορά στην Αγία Τριάδα). Ο Νίο θέλει να καταστρέψει τον κόσμο του Μάτριξ για να σώσει τους ανθρώπους, όπως ο Χριστός θέλει να καταστρέψει τον Σατανά για να σώσει τους ανθρώπους. Ο Νίο πεθαίνει κι ανασταίνεται. Ο Χριστός επίσης.<br /><br />Δεν τελειώνουν εδώ οι παραλληλισμοί, αλλά το «Μάτριξ» δεν είναι η μόνη ταινία επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστή μια μεσσιανική φιγούρα. Ακόμη πιο διάσημος είναι ο «Σούπερμαν», ενώ πριν από αυτόν, στα 1951, υπήρξε ο Κλάατου, ο εξωγήινος του «Οταν η Γη σταματήσει» του Ρόμπερτ Γουάιζ. Ο Κλάατου, προϊόν της ψυχροπολεμικής περιόδου και του φόβου της πυρηνικής καταστροφής, ήταν ο νέος Ιησούς που προειδοποιούσε τον κόσμο για τον πυρηνικό όλεθρο και που, παρά την ευγένεια και την καλοσύνη του, αντιμετωπίστηκε ως εχθρός, τραυματίστηκε και έφυγε. Το 2008 έγινε ριμέικ με τον Κιάνου Ριβς στον ρόλο του Κλάατου-Ιησού.<br /><br />Ο Σούπερμαν, ο διασημότερος σωτήρας του κόσμου, ήρθε από τον ουρανό σταλμένος από τον πατέρα του για να σώσει τη Γη. Στο «Σούπερμαν: Η επιστροφή» του Μπράιαν Σίνγκερ, ο Σούπερμαν-Χριστός πέντε χρόνια μακριά από τους ανθρώπους, στα ερείπια πλέον του πλανήτη του, του Κρίπτον, προετοιμάζεται για την επιστροφή, η οποία πριν από την τελική δόξα έχει την οδύνη του θανάτου. Σχεδόν σταυρώνεται, πεθαίνει σ' ένα νοσοκομείο με τη θετή μητέρα του παρούσα (όπως η Μαρία), να υπομένει το μαρτυρικό του ταξίδι προς τον θάνατο και μέσα από την ανάστασή του να φέρνει στον κόσμο τη σωτηρία.<br /><br />Σωτήρες της ανθρωπότητας με ανθρωπολογικά στοιχεία του Ιησού ήρθαν και από το μέλλον. Μισός άνθρωπος μισός μηχανή, ο Ρόμποκοπ του Πολ Βερχόφεν φτιάχτηκε γιατί ο σκηνοθέτης ήθελε, όπως ο ίδιος δήλωσε, να ξαναπεί την ιστορία του Χριστού. Ο αστυνομικός του Ντιτρόιτ Αλεξ Μέρφι, από τον οποίο κατασκευάστηκε ο Ρόμποκοπ, πυροβολήθηκε αρχικά στα πόδια, μετά στα χέρια και τελικά στο κεφάλι, κραυγαλέα υπόμνηση της Σταύρωσης. Αναστήθηκε δε υπό τη νέα του μορφή και τελικώς έσωσε την πόλη. Ενδεικτική των προθέσεων του σκηνοθέτη να ταυτίσει τον ήρωά του απολύτως με τον Χριστό, η σκηνή στην οποία σαν άλλος Ιησούς περπατάει πάνω στο νερό.<br /><br />Στον «Εξολοθρευτή» του Τζέιμς Κάμερον ο Χριστός είναι ο Τζον Κόνορ (τα αρχικά του ονόματος στα αγγλικά συμπίπτουν με τα αρχικά του Jesus Christ). Γεννήθηκε για να σώσει τον κόσμο από την κυριαρχία των ρομπότ. Τα αρχικά «JC» φέρει και έτερος σωτήρας που ταξιδεύει στον χρόνο για το καλό του κόσμου. Ο Τζέιμς Κόουλ (Μπρους Γουίλις), πρωταγωνιστής των «Δώδεκα πιθήκων» του Τέρι Γκίλιαμ, πάει ανάποδα, από το μέλλον στο παρελθόν, για να γλιτώσει την ανθρωπότητα από έναν φονικό ιό που απειλεί να την αφανίσει. Είναι ένας μοναχικός Μεσσίας, σαν αυτόν που χρόνια πριν, το 1967, υποδύθηκε στην ταινία «Ο μεγάλος δραπέτης», του Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ, ο Πολ Νιούμαν. Είναι ένας φυλακισμένος που, κόντρα σε όλες τις εξουσίες, συνεγείρει τα πλήθη (τους συγκρατούμενούς του), στο ταξίδι προς την ελευθερία.<br /><br />Και βεβαίως υπάρχει ο «Shane»-Αλαν Λαντ στο γουέστερν «Ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας» που το 1959 έρχεται από το πουθενά για να αποδώσει δικαιοσύνη και φεύγει πάλι στο πουθενά. Σταυροί (από το κοιμητήριο της πόλης) συνοδεύουν την τελευταία του σκηνή και την εξαφάνισή του προς το ηλιοβασίλεμα. Δεν είναι βεβαίως σύμπτωση ότι σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Τζορτζ Στίβενς, ο άνθρωπος που γύρισε έξι χρόνια μετά την ιστορία του Ιησού στην επική «Ωραιότερη ιστορία του κόσμου».<br />ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥorfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-44560472165301862702010-03-28T23:04:00.000-07:002010-03-28T23:13:00.369-07:00Η ώρα της κρίσης<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcrlS8w49vOZRGTawzXv9hpjYK9xK2orllfKT7UoqSmx_ucMcGThJDiImqeDX5lVHsE6b9XUCqvdl_1cvKt7LbuijOjAe9GSGJAHdKPQ88OLmlktBiP2WEOTykRRRWgOFQZiSO0_Krz0/s1600/avatar.htm"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 233px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcrlS8w49vOZRGTawzXv9hpjYK9xK2orllfKT7UoqSmx_ucMcGThJDiImqeDX5lVHsE6b9XUCqvdl_1cvKt7LbuijOjAe9GSGJAHdKPQ88OLmlktBiP2WEOTykRRRWgOFQZiSO0_Krz0/s400/avatar.htm" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453934765048113362" /></a><br /><br /><br /><br />Οι «New York Times» το είπαν «Το κατά Τζέιμς Ευαγγέλιο». Συντηρητικός αρθρογράφος της εφημερίδας το χαρακτήρισε «απολογία του Πανθεϊσμού», της φιλοσοφικής θεωρίας που ταυτίζει τον Θεό με τον Κόσμο. Η «Washington Post» έγραψε ότι αποδίδει πνευματικές δυνάμεις στη φύση. Και το Βατικανό το κατηγόρησε ότι μετατρέπει την οικολογία σε θρησκεία της χιλιετίας.<br />Τίποτα απ όλα αυτά, όμως, δεν σταμάτησε την τρελή κούρσα του «Αβαταρ» για τα Οσκαρ και για τον τίτλο του μεγαλύτερου μπλοκμπάστερ όλων των εποχών. Αλλά η σχεδόν θρησκευτική θεώρηση του κόσμου και του ανθρώπου από τον Τζέιμς Κάμερον δεν είναι η μοναδική φετινή περίπτωση μεταφοράς στο σελιλόιντ των προβληματισμών του ανθρώπου για το θείο. Κωμωδίες όπως το «The invention of lying», δράματα σαν το «The blind side», ιστορίες για το τέλος του υλισμού, σαν τον «Εκλεκτό» και τον «Δρόμο», έφεραν στο σινεμά τη θρησκεία. Φυσικά δεν πρόκειται για μια συντονισμένη απόφαση ή μια συνωμοσία διαμόρφωσης θρησκευτικής συνείδησης αλλά μάλλον για μια απάντηση των ταινιών προς το κοινό τους. Σε έναν εξαιρετικά ασταθή κόσμο, αυτόν της κρίσης και της αβεβαιότητας, οι άνθρωποι ανατροφοδοτούν τη σχέση τους με το «θείο».<br /><br />* Ακόμη και το γεγονός ότι φέτος τα Χριστούγεννα προβλήθηκε άλλο ένα ριμέικ της «Χριστουγεννιάτικης ιστορίας», με τον Τζιμ Κάρεϊ στον ρόλο του Σκρουτζ, συνδυάστηκε με την οικονομική δυσπραγία και την προσπάθεια αποσύνδεσης της ευτυχίας από τα υλικά αγαθά.<br /><br />Ανθρωπιά και θρησκευτικότητα<br /><br />* Αλλά σ' έναν κόσμο τρομακτικό, που μόλις βγήκε από τη βιβλική Αποκάλυψη, τίποτα υλικό δεν έχει σημασία. Στον «Δρόμο» του Τζον Χίλγκοτ, με τον Βίγκο Μόρντεσεν και τη Σαρλίζ Θερόν, αυτό που εξυμνείται είναι η ανθρωπιά κι όχι η επιτυχία. Η ταινία αφηγείται την περιπλάνηση ενός πατέρα κι ενός γιου στο νέο κόσμο, στον οποίο το μόνο άξιο να μεταδοθεί από την προηγούμενη στην επόμενη γενιά είναι η πνευματικότητα.<br /><br />* Πνευματικότητα και υλισμός αναμετριούνται και στο «Last Station» του Μάικλ Χόφμαν, με τον Κρίστοφερ Πλάμερ στον ρόλο του διάσημου ρώσου συγγραφέα Λέοντος Τολστόι, ο οποίος προσπαθεί να αντέξει τις σειρήνες της ίδιας του της δόξας και του πλούτου και να παραμείνει πιστός στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Ο Τολστόι σε όλη του τη ζωή αναζητούσε το αληθινό νόημα του χριστιανισμού, και οι απόψεις του τον έφεραν σε σύγκρουση με τη ρωσική εκκλησία.<br /><br />* Σαφείς είναι οι αναφορές στη χριστιανική θεολογία και στον «Εκλεκτό» των αδελφών Χιούζ, με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον. Το «βιβλίο του Ελάι», στον πρωτότυπο αγγλικό τίτλο, είναι η Βίβλος. Και η σωτηρία της ανθρωπότητας, χριστιανική υπόθεση.<br /><br />* Η Αποκάλυψη έρχεται και στο «Legion», μια ταινία του Σκοτ Στιούαρτ με τον Πολ Μπέτανι στον ρόλο του αρχάγγελου Μιχαήλ. Σε αυτή την ταινία δεν έχασαν οι άνθρωποι την πίστη τους στον Θεό, αλλά το ανάποδο.<br /><br />* Ενα θρησκευτικό θέμα, την ιστορία του Ιώβ, και έναν θρησκόληπτο ήρωα, τον Λάρι Κόπνικ, έχει και η τελευταία ταινία των αδερφών Κοέν, «Ενας σοβαρός άνθρωπος». Ο πρωταγωνιστής της μαύρης αυτής κωμωδίας βλέπει τον κόσμο του να γκρεμίζεται, τον εαυτό του να υφίσταται τις ταλαιπωρίες του βιβλικού προγόνου του και καταφεύγει, για να σωθεί, ακόμη και στους ραβίνους.<br /><br />* Κωμωδία, θρησκευτική σάτιρα κατ' ακρίβειαν, μπορεί να χαρακτηριστεί η ταινία του Ρίκι Τζερβέ «The invention of lying», για τη θρησκευτική ορθότητα της αλήθειας και το μπέρδεμα που μπορεί να προκαλέσει στον κόσμο η ανακάλυψη του ψέματος.<br /><br />Χριστιανικά μηνύματα<br /><br />* Η μετά θάνατον ζωή και οι αναπόφευκτες θρησκευτικές προεκτάσεις μπαίνουν στο επίκεντρο της νέας ταινίας του Πίτερ Τζάκσον «Παραδεισένια οστά». Θέμα της, ο βιασμός και η δολοφονία μιας δεκατετράχρονης κοπέλας, η οποία αιωρείται μεταξύ του Ανω και του Κάτω Κόσμου και παρακολουθεί πώς βιώνουν τον θάνατό της η οικογένεια αλλά και ο βιαστής της.<br /><br />* Χριστιανικά τα μηνύματα και στο «The blind side» του Τζον Λι Χάνκοκ. Πρόκειται για την ιστορία μιας θρησκόληπτης εύπορης οικογένειας του Νότου, που υιοθέτησε ένα άστεγο μαύρο αγόρι, το οποίο, χάρη στη θετή μητέρα του, τη φετινή νικήτρια των Οσκαρ Σάντρα Μπούλοκ, έγινε μεγάλο αστέρι του ράγκμπι. Στην ταινία το περιβάλλον που αγκαλιάζει το φτωχό αγόρι είναι συντηρητικό και διαποτισμένο με αυστηρές ευαγγελικές παραδόσεις. *orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-38802674934751868822010-01-30T22:56:00.001-08:002010-01-31T00:34:17.205-08:00Ο Περσέας στο Μανχάταν<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNQm_eeThPddH3xSRJyo89rAfzDxIOsSH44iAXC_-3Cec0J88LqZrrLlpAke2smGRffxA_hx9198KOj5mfyZXUrZKl9OhPvXpEnZQsXbK6S_r82ltx-p6yhCAhJjvVm9Pm9aJmyA461NU/s1600-h/percy+1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNQm_eeThPddH3xSRJyo89rAfzDxIOsSH44iAXC_-3Cec0J88LqZrrLlpAke2smGRffxA_hx9198KOj5mfyZXUrZKl9OhPvXpEnZQsXbK6S_r82ltx-p6yhCAhJjvVm9Pm9aJmyA461NU/s400/percy+1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432795181564556162" /></a><br /><br /><br /><br />Στις 13 Νοεμβρίου 2005, οι βιβλιοκριτικοί των «New York Times» υποδέχονταν τον Πέρσι Τζάκσον, αποχαιρετώντας τον Χάρι Πότερ. «Harry who?» ήταν ο πολύ κολακευτικός τίτλος του άρθρου που παρουσίαζε στο κοινό τον 12χρονο Πέρσι, ήρωα του εφηβικού βιβλίου «Percy Jackson and the Olympians: The lightning thief», ο οποίος δεν ήταν βρετανός μάγος, αλλά έλληνας ημίθεος, γιος του Ποσειδώνα.<br /><br />Οι συντάκτες της εφημερίδας ήταν πράγματι προφητικοί! Επί 48 εβδομάδες το βιβλίο του τεξανού δασκάλου Ρικ Ριόνταν ήταν πρώτο στις λίστες της μεγαλύτερης εφημερίδας του κόσμου, πουλώντας εφτά εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί καθώς έγινε φέτος και ταινία, η οποία θα προβληθεί τις επόμενες ημέρες και εδώ.<br /><br />Ο συγγραφέας του βιβλίου (που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Πάπυρος» σε μετάφραση Αναστασίας Λαμπροπούλου) καθώς και άλλων τεσσάρων συνεχειών του, δημιούργησε τον Πέρσι ανταποκρινόμενος στο αίτημα του δικού του γιου, ενός δυσλεξικού παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες, να του διηγείται ιστορίες από την ελληνική μυθολογία. Μύχια επιθυμία του κ. Ριόνταν να μπορούσε ο γιος να ξεπεράσει σαν τον Πέρσι τον προβληματικό σχολικό βίο ανακαλύπτοντας τις νέες του δυνάμεις. Ο Πέρσι τα κατάφερε, κι εκεί που δεν μπορούσε να στεριώσει σε τάξη, ανέβηκε στον Ολυμπο: Κατά το βιβλίο, το ελληνικό Δωδεκάθεο έχει μετακομίσει στην κορυφή του Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντιγκ. Αν είσαι ο Πέρσι Τζάκσον, πας προς το πεπρωμένο σου απλώς μπαίνοντας στο ασανσέρ! Πώς πήγαινε ο Χάρι Πότερ με τρένο στο σχολείο των μάγων;<br /><br />Η Μέδουσα με λάπτοπ<br /><br />Ο Πέρσι Τζάκσον, όσο κι αν ανθίσταται ο δημιουργός του, δεν γίνεται να μη συγκριθεί με τον Χάρι Πότερ. Κι ούτε φυσικά είναι τυχαία η επιλογή του Κρις Κολόμπους για τη μεταφορά του νέου ήρωα των παιδιών στο σινεμά. Ο Ολυμπος του Πέρσι μοιάζει με κείνη την αποβάθρα του Χάρι που σε πηγαίνει σε ένα τόπο μοναδικό. Παρά το γεγονός ότι αυτός ο τόπος είναι «το σήμερα στο Μανχάταν», η μαγεία υπάρχει! Η Μέδουσα (Ούμα Θέρμαν) είναι μοντέρνα, έχει κινητό και λάπτοπ αλλά και... φίδια στα μαλλιά. Η Πέμπτη λεωφόρος παραμένει ο πιο γνωστός δρόμος του κόσμου, αλλά τον περπατούν θεοί και τέρατα! Τα σχολικά μολύβια του Πέρσι γίνονται σπαθιά και οι φίλοι του, αν τους γνωρίσεις καλύτερα, είναι ένας Σάτυρος και η κόρη της θεάς Αθηνάς.<br /><br />Ο «Πέρσι Τζάκσον» δεν είναι ο μόνος Περσέας που θα παίξει φέτος στο σινεμά. Το Δωδεκάθεο ξανάγινε μόδα στο Χόλιγουντ και έτσι έχουμε δύο ταινίες που θα βάλουν τους αρχαίους ελληνικούς μύθους πάλι στις κινηματογραφικές αίθουσες με στόχο την πρωτιά στο box office. Η «Τιτανομαχία» του Λουίς Λετεριέρ είναι ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του 1981.<br /><br />Ο Περσέας της «Τιτανομαχίας» συμμαχεί με τον Δία (Λίαμ Νίσον) ενάντια στον Αδη για να σώσει την οικογένειά του, ενώ στο «Percy Jackson» μάχεται για τον ίδιο σκοπό ψάχνοντας να βρει τους κλεμμένους κεραυνούς του βασιλιά των θεών (Σον Μπιν), με τη βοήθεια του Κένταυρου Χείρονα (Πιρς Μπρόσναν). Οι δύο ταινίες έχουν τεράστια χωροχρονική διαφορά, καθώς η «Τιτανομαχία» διαδραματίζεται στην Ελλάδα των μυθικών χρόνων και όχι στο σήμερα.<br /><br />Στη μάχη του Μαραθώνα<br /><br />Στην «Τιτανομαχία», ο Σαμ Γουόρθινγκτον (ο πρωταγωνιστής του «Avatar») που υποδύεται τον Περσέα, είναι καθαρόαιμος πολεμιστής, ο οποίος ακολουθεί τη μαγική συνταγή των «300» του Μίλερ. Ο Περσέας της «Τιτανομαχίας» δεν ζει μια περιπέτεια, σαν τον Πέρσι Τζάκσον, ζει έναν πόλεμο. Γιατί όχι; Το Χόλιγουντ χρησιμοποίησε τη Μάχη των Θερμοπυλών και θησαύρισε.<br /><br />Οι «300» έφεραν το 2007 στα ταμεία της Γουόρνερ 456.068.181 εκατομμύρια δολάρια, ανοίγοντας την όρεξη και το δρόμο για άλλες ιστορίες. Τώρα η Μέκκα του κινηματογράφου θα αναπαραστήσει και τη Μάχη του Μαραθώνα. Ο Μίλερ έχει φτιάξει ήδη το κόμικ και ο σκηνοθέτης των «300» Ζακ Σνάιντερ ξεκίνησε την προετοιμασία της μετατροπής του σε «πρίκουελ» των «300», το οποίο μάλιστα θα φέρει το όνομα του υιού Ξέρξη, μολονότι θα περιγράφει τις πολεμικές περιπέτειες του πατρός Δαρείου, για να φανεί η σύνδεση με την πετυχημένη πρώτη ταινία! «Δεν μπορείς να μην γυρίζεις πίσω στους Ελληνες» δήλωσε ο Μίλερ για την εμμονή του με τους αρχαίους. «Εχουν υπέροχες ιστορίες!»orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-68989086171241229492010-01-03T11:37:00.001-08:002010-01-03T11:42:30.680-08:00Επιτραπέζια στο σινεμά<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2netyurCPPmLkHYwr8PsPtCD55fPjJu5oxiHOf5pV08IEkrNAUOQT2IFwMh0dDGCU216LhrCmhClMUHm2HunU0D2b838Ceasoe1z3UsvnA1XV3e2OAx1USCZFpoh220tiA-b71DYgPlg/s1600-h/jake-gyllenhaal-in-the-prince-of-persia-2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 264px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2netyurCPPmLkHYwr8PsPtCD55fPjJu5oxiHOf5pV08IEkrNAUOQT2IFwMh0dDGCU216LhrCmhClMUHm2HunU0D2b838Ceasoe1z3UsvnA1XV3e2OAx1USCZFpoh220tiA-b71DYgPlg/s400/jake-gyllenhaal-in-the-prince-of-persia-2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422601079318551570" /></a><br /><br /><br /><br />Την ημέρα που η αμερικανική ταινία «Transformers: Revenge of the fallen» έφτασε σε κέρδη τα 402.111.870 δολάρια, ερρίφθη ο κύβος για τη νέα μεγάλη χολιγουντιανή τρέλα: τις ταινίες με παιχνίδια!<br /><br />Γιγάντια «ζωντανά» ρομπότ, σαν τον Optimus Prime, τον Megatron και τον Ironhide κουβαλώντας μαζί τους νοσταλγία για τη δεκαετία του '80, μπορούσαν να γεμίσουν με ένα δισ. δολάρια τα ταμεία των στούντιο!<br /><br />Μέσα σε μερικούς μήνες, πολλά άλλα παιχνίδια, η Μπάρμπι, το Risk, η Monopoly, το Battleship και ο Stretch Armstrong έγιναν μέλη ενός λαμπερού κινηματογραφικού σταρ σίστεμ. Στις 28 Μαΐου του 2010, μάλιστα, η Ντίσνεϊ θα παρουσιάσει στο κοινό το βιντεοπαιχνίδι «Prince of Persia: The sand of time», ευελπιστώντας σε εκατομμύρια. Για ν' αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας, ανέθεσε την κινηματογραφική μεταφορά τού δημοφιλούς παιχνιδιού στον σκηνοθέτη Μάικ Νιούελ (που έχει υπογράψει τα «Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία», «Ο Χάρι Πότερ και το κύπελλο της φωτιάς»), τον παραγωγό Τζέρι Μπρουκχάιμερ («Πειρατές της Καραϊβικής») και τους ηθοποιούς Τζέικ Τζίλενχαλ και Μπεν Κίνγκσλεϊ.<br /><br />Η Ντίσνεϊ είναι αποφασισμένη να κρατήσει την πρώτη θέση στην τάση που η ίδια επέβαλε το 2006, με τους «Πειρατές», τον Μπρουκχάιμερ και τον Τζόνι Ντεπ, ξεπερνώντας σε εισπράξεις παγκοσμίως το ένα δισ. Η υπόθεση της ταινίας δεν είναι διαφορετική από του βιντεοπαιχνιδιού: ο καλός πρίγκιπας αγωνίζεται ενάντια στο σκότος προκειμένου να προφυλάξει κάπου στην Περσία του 6ου αιώνα ένα αρχαίο στιλέτο που μπορεί να αναστρέψει τον χρόνο.<br /><br />Tηs Lego και το Battleship<br /><br />«Ο Πρίγκιπας» δεν είναι η μόνη παιχνιδο-ιστορία που ετοιμάζει η εταιρεία για την επόμενη χρονιά. Ηδη ανακοίνωσε τη συνεργασία της με την εταιρεία παιχνιδιών Lego για το καινούριο «Toy Story» καθώς και το νέο «Cars», σπάζοντας το απίστευτο μπαράζ της Universal που κάθε μέρα καλούσε σε συνέντευξη τύπου για να ανακοινώσει άλλη μια συμφωνία της με τον παιχνιδόκοσμο: Και το ναυτικό βιντεοπαιχνίδι στρατηγικής Battleship είναι δικό της (έχει ανακοινωθεί ότι θα το σκηνοθετήσει ο Πίτερ Μπεργκ που έκανε φέτος το «Hancock») και η Monopoly (σε σκηνοθεσία Ρίντλεϊ Σκοτ) και το Asteroids, το πασίγνωστο κλασικό παιχνίδι της Atari και το επιτραπέζιο παιχνίδι μυστηρίου Clue.<br /><br />Στη μάχη ρίχτηκε και η Sony αγοράζοντας τα κινηματογραφικά δικαιώματα για το πασίγνωστο επιτραπέζιο «Risk», ενώ η Dreamworks ετοιμάζει ταινία με πρωταγωνιστή το γνωστό παιχνίδι της Fisher Price, το Viewmaster. Ο πόλεμος μόλις άρχισε. Κι η Γιουνιβέρσαλ έβγαλε άσο απ' το μανίκι, κλείνοντας συμφωνία με την εταιρεία Mattel για την κούκλα Barbie.<br /><br />* Η Barbie έκανε ταινίες, ως καρτούν όμως, αποκλειστικά για το βίντεο και έξω από το Χόλιγουντ. Τώρα που θα πάει στα σινεμά ετέθη από τον τύπο και από τις θαυμάστριές της ζήτημα πρωταγωνίστριας, υπόθεσης, χαρακτήρα: Πρέπει να της μοιάζει; Να είναι η Σαρλίζ Θερόν; Εχει χαρακτήρα η Μπάρμπι ή απλώς γκλάμορους ζωή και μοδάτα ρούχα; Ούτως ή άλλως έχει μπλογκ για θέματα μόδας, σελίδα στο Facebook και επί 50 χρόνια φίλες όλες τις μαμάδες και τις κόρες του κόσμου...<br /><br />* Εδώ γίνεται ταινία η «Μονόπολη» ένα παιχνίδι του real estate, δεν θα γίνει η Μπάρμπι; Από το 1935 που πρωτοβγήκε, έχουν παίξει μ' αυτή περισσότεροι από 750 εκατομμύρια παίκτες! Τίποτα ευκολότερο από το να γραφτεί ένα σχετικό σενάριο. Ιδού: Ο ήρωας είναι κτηματομεσίτης στο Μανχάταν, χαριτωμένος και αποτυχημένος (και στα επαγγελματικά και στα ερωτικά του), ο οποίος συμμετέχει σε ένα μαραθώνιο 70 ημερών παιχνιδιού, που τον οδηγεί σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου το παιχνίδι γίνεται πραγματικότητα.<br /><br />* Από την άλλη, στη «Ναυμαχία» οι μάχες θα είναι μεταξύ γήινων και εξωγήινων. Στο Clue (το δεύτερο πιο δημοφιλές μετά τη «Μονόπολη» επιτραπέζιο παιχνίδι), ο σκηνοθέτης Γκορ Βερμπίνσκι στήνει το μυστηριώδες σκηνικό του σε έναν πύργο του οποίου ο ιδιοκτήτης δολοφονείται. Ακριβώς όπως και στο παιχνίδι οι πρωταγωνιστές-παίκτες θα αναζητήσουν το δολοφόνο μεταξύ των έξι καλεσμένων του θύματος.<br /><br />* Για την ταινία Asteroids δεν έχουν διαρρεύσει πληροφορίες για το σενάριο. Ο σεναριογράφος Μάθιου Λόπεζ έχει ξεκινήσει να γράψει τη δική του διαστημο-ιστορία, καθώς το ίδιο το παιχνίδι δεν είχε κάποια ιστορία να διηγηθεί. Στη Universal δεν ανησυχούν: όπως η Μπάρμπι θα φέρει στο σινεμά τα κορίτσια από πέντε έως 50, έτσι και το Asteroids θα μαζέψει όλα εκείνα τα αγόρια που πατούσαν το 1979 τα κουμπάκια για να χτυπήσουν τους αστεροειδείς μέσα από την ασφάλεια του ηλεκτρονικού τους διαστημόπλοιου... *orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-44179359324705751392009-12-09T10:50:00.001-08:002009-12-09T10:55:43.040-08:00Τα φαντάσματα της όπερας<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiefvSnj3zgRpx3HGRnCD6k3vMb281xfG92DADwYGMEyHWlxAFYb7Q6kiB6kPK95CLU9HdHmHCy62agkWKBleVruNE9MJLZ1QV4yy_1Ne-SfoHzTUtoiSoo3AJToVA3lsmiP2JgqQi9PIc/s1600-h/Poster+-+Phantom+of+the+Opera,+The+(1925)_02.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 176px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiefvSnj3zgRpx3HGRnCD6k3vMb281xfG92DADwYGMEyHWlxAFYb7Q6kiB6kPK95CLU9HdHmHCy62agkWKBleVruNE9MJLZ1QV4yy_1Ne-SfoHzTUtoiSoo3AJToVA3lsmiP2JgqQi9PIc/s400/Poster+-+Phantom+of+the+Opera,+The+(1925)_02.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5413311345578605074" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibBejwcaOO1fWVEwpKXm_fWQ97Yi3TibmSQt97MCKN2MFN5D_f5QLvJi45s70vRF6MhQGQlgNcHl3UHvMTx8gc5d-ozSGvB6V-_iD8e7gr75psZYcno0enO4YW8M8-opmmu0EmA8eGI2U/s1600-h/Chaney+Sr.,+Lon+(Phantom+of+the+Opera,+The)_01.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 319px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibBejwcaOO1fWVEwpKXm_fWQ97Yi3TibmSQt97MCKN2MFN5D_f5QLvJi45s70vRF6MhQGQlgNcHl3UHvMTx8gc5d-ozSGvB6V-_iD8e7gr75psZYcno0enO4YW8M8-opmmu0EmA8eGI2U/s400/Chaney+Sr.,+Lon+(Phantom+of+the+Opera,+The)_01.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5413311338296612370" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-style:italic;">Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 21 Ιανουαρίου 2001<br /></span><br /><br />Το 1911 ο Γκαστόν Λερού έγραψε μια ιστορία για τους μικρούς και μεγάλους φόβους του ανθρώπου προς το «διαφορετικό», για τον «άγνωστο» συγκάτοικο του «γνωστού» του εαυτού, για την αδυναμία του να επικοινωνεί. Ήταν η ιστορία ενός φαντάσματος με σάρκα, οστά και πολλή αγάπη, του οποίου η δυσμορφία το καταδίκασε να κατοικεί στη χώρα του φανταστικού.<br />Το «Φάντασμα της όπερας», ποτέ δε βγήκε απ’ το λαβύρινθο των υπογείων της μεγάλης μουσικής σκηνής του Παρισιού! Ακόμη κι όταν έγινε διάσημο και βρέθηκε στις σκοτεινές κινηματογραφικές αίθουσες και στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, περιπλανιόταν πάντοτε στον υπόγειο λαβύρινθο της Παρισινής όπερας.<br />Το μεγάλο κοινό το αγκάλιασε χάρη στις μεγάλες του αλήθειες αλλά και στον τρόμο που εξαγνιστικά ο άνθρωπος θέλει να βιώνει, ανακουφισμένος που δεν είναι ο δικός του. Αυτός ο τρόμος, αλλά και η δυσμορφία του ήρωα, και ο έρωτας του για το εκ διαμέτρου αντίθετο, μια όμορφη τραγουδίστρια της όπερας, έκαναν το 1925 τους ανθρώπους της Γιουνιβέρσαλ να σκύψουν πάνω στο βιβλίο και να φτιάξουν την ταινία μύθο το «Φάντασμα της όπερας», εμπορικό εφαλτήριο για να αποπειραθούν έξι χρόνια μετά να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη τον μεγάλο ομογάλακτο αδερφό, τον ¨Φρανκενστάιν¨.<br />*Το «Φάντασμα της όπερας» του 1925 μένει πιστό στο μύθο του βιβλίου, ο πρωταγωνιστής του όμως, Λον Τσάνεϊ μάλλον απιστεί στη σκηνοθετική μπαγκέτα του Ρούπερτ Τζούλιαν και δίνει μια ερμηνεία – πρότυπο για όλους τους μεγάλους που θα ερμηνεύσουν…τέρατα στη συνέχεια. Εμφανέστατοι είναι οι επηρεασμοί του Κλοντ Ρέινς στον «Αόρατο άνθρωπο» του 1933.<br />Το φιλμ πατάει αναγκαστικά, λόγω του βιβλίου, στο γαλλικό μέλόδραμα, και αν δεν ήταν η ερμηνεία του Τσάνεϊ, ο τρόμος θα έπαιζε στο δεύτερο πλάνο. Η ταινία άρεσε στο κοινό, έκοψε πολλά εισιτήρια και ανακούφισε την κινηματογραφική παραγωγή που αυτή την εποχή ζει το φόβο του ραδιοφώνου , το αντίπαλο της δέος, το οποίο προσφέρει ήχο και διασκέδαση στους Αμερικανούς, δωρεάν.<br />*Η επιτυχία έφερε τον πειρασμό της επανάληψης –ο μύθος ήδη είχε αρχίσει να δημιουργείται-και στα 1931 ο Τζον Ρόμπερτσον κάνει την ταινία μυστηρίου «Το φάντασμα του Παρισιού», με τον πρωταγωνιστή να μην είναι πια δάσκαλος της φωνητικής αλλά ταχυδακτυλουργός-μάγος. Ο Ρόμπερτσον πατάει πάνω στη στέρεα δομή του βιβλίου του Λερού, η ταινία έχει ήχο αλλά το αποτέλεσμα είναι μέτριο.<br />*Πολύ καλύτερα τα πήγε ο Άρθουρ Λούμπιν το 1943. Το δικό του φάντασμα είχε περισσότερη όπερα παρά τρόμο, ο Κλοντ Ρέινς δεν έδωσε την ερμηνεία της ζωής του, αλλά ο δύσμορφος συνθέτης του που ερωτεύτηκε τη σοπράνο της όπερας του Παρισιού άρεσε στο κοινό. Η ταινία κέρδισε δύο Όσκαρ, φωτογραφίας και καλλιτεχνικής διεύθυνσης.<br />*Το 1962 ο Τέρενς Φίσερ κάνει τη βρετανική εκδοχή του φαντάσματος με πρωταγωνιστή τον Χέρμπερτ Λομ. Η ταινία είναι αργή και κουραστική, έχει όμως τις καλές της στιγμές στις σκηνές τρόμου…<br />*Το «Φάντασμα» μετακομίζει το 1983 στην Όπερα της Βουδαπέστης. Εκεί τοποθετεί την ιστορία ο Ρόμπερτ Μάρκοβιτς με τον Μαξιμίλιαν Σελ να υποδύεται τον μαέστρο που χάνει τη γυναίκα του,(τραγουδίστρια της όπερας), σκοτώνει τον κριτικό που την αδίκησε και παραμορφωμένος από οξύ καταφεύγει στα δαιδαλώδη υπόγεια.<br />*Έως εδώ η ιστορία του Φαντάσματος γραφόταν στο χαρτί ή σε φιλμ. Ένας χαρισματικός, εξαιρετικά ταλαντούχος συνθέτης-και όχι μόνο-ο Άρθουρ Λόιντ Βέμπερ, αλλάζει το ρου του μύθου κάνοντας το «Φάντασμα της όπερας» ένα αξεπέραστο ροκ μιούζικαλ. Στις 9 Οκτωβρίου του 1986 το «Φάντασμα της όπερας» κάνει πρεμιέρα στο Βασιλικό θέατρο του Λονδίνου. 18 μήνες μετά ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ και…παίζεται ακόμα.<br />Αυτή ήταν η αρχή μιας πολύχρονης πορείας προς την επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μεταφορά του Βέμπερ στο θέατρο αναγεννά το «φάντασμα» και το σινεμά παίρνει πίσω τον παραμορφωμένο ήρωα του, ρισκάροντας δυστυχώς την τύχη του στα χέρια του Ντουάιτ Λιτλ.<br />*Στο «Φάντασμα της όπερας» του 1989 ο Ρόμπερτ Ένκλουντ(ο γνωστός μας Φρέντι Κρούγκερ, από τον «Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες») κατοικεί στο Λονδίνο, αντί για μάσκα έχει στο πρόσωπο κολλημένες σάρκες νεκρών και …ένα συμβόλαιο με το διάβολο.<br />*Το 1990 η τηλεόραση διεκδικεί το δικό της μερίδιο. Ο Τόνι Ρίτσαρντσον καλείται να κάνει το «Φάντασμα της όπερας» τηλεταινία. Ο Τσαρλς Ντανς είναι ένα πολύ ρομαντικό φάντασμα και ο Μπαρτ Λάνγκαστερ ο υπερπροστατευτικός πατέρας του. Όλα κυλούν τόσο τηλεοπτικώς ορθά για τη μέση αμερικανική οικογένεια , που δε βλέπουμε ποτέ ακάλυπτο το πρόσωπό του φαντάσματος. <br />*Αντιθέτως , στα χέρια του Ντάριο Αρζέντο, του βασιλιά του σπλάτερ, το «Φάντασμα της όπερας» έγινε –πριν από τρία χρόνια-μια ιστορία στην οποία περισσεύουν ο τρόμος και το αίμα! Πολλοί δεν το άντεξαν και κάποιοι άλλοι διαμαρτυρήθηκαν.<br />*Όταν ο Βέμπερ μετέφερε στο θέατρο την ιστορία του Γκαστόν Λερού, μάλλον δε φανταζόταν ότι χιλιάδες άνθρωποι θα συνασπίζονταν υποστηρίζοντας τη δική του εκδοχή ως την πιο κοντινή στο πνεύμα του συγγραφέα, αλλά και ότι θα τον κατηγορούσαν πως ξεπούλησε τη δημιουργία του στο Χόλιγουντ.<br />Στο Ίντερνετ υπάρχει ιστοσελίδα με τον τίτλο “Save Phantom from Hollywood”. Για όλους αυτούς που την επισκέπτονται ή την ενημερώνουν δύο είναι οι μεγάλοι εχθροί του φαντάσματος, ο Τζον Τραβόλτα και ο Αντόνιο Μπαντέρας. Απεγνωσμένα προσπαθούν να πείσουν τη Γουόρνερ που έχει στα σκαριά το σενάριο ότι ο χορευταράς Τζον και ο σούπερ ωραίος Αντόνιο δεν μπορούν να κατοικήσουν στα υγρά υπόγεια με τις τεράστιες τροχαλίες…<br /><br />Και τώρα στην Αθήνα<br /><br />Η Αθήνα αποκτά το δικό της «Φάντασμα της όπερας». Πρόκειται για το «Φάντασμα Νο 2», αυτός είναι ο τίτλος της διασκευής του Πέτρου Ζούλια, που από την αρχή δείχνει τις προθέσεις του, να παρουσιάσει δηλαδή το έργο από μια άλλη οπτική , κρατώντας μεν το μυστήριο αλλά ανακατεύοντας το με την κωμωδία. Το δικό μας Φάντασμα από τις 31 Ιανουαρίου θα κατοικήσει στη σκηνή του θεάτρου «Χώρα» στην Κυψέλη. Η απόδοση, διασκευή και σκηνοθεσία είναι του Πέτρου Ζούλια και τους ρόλους ερμηνεύουν οι Γιάννης Μποσταντζόγλου, Φώτης Σπύρος, Χριστίνα Παπαμίχου, Φαίδων Καστρής, Χάρης Γρηγορόπουλος, Ηλίας Γιαννάκης και Γεωργία Μαυρογεώργη.<br /><br /><br /> Για το "Φάντασμα της όπερας" του 1925 βλ. www.youtube.com/watch?v=sa3bHKWZoJgorfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-28803954698699385502009-12-02T11:38:00.000-08:002009-12-02T11:59:37.396-08:00Άλλο βραβεία , άλλο εισιτήρια<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwkzI2ogUR3jSnzOgPSiz5pnGBZF1R2K91a7IvBwFFrgcsC8DQvCBhTtwoYIAYydQjsiodqprco9LmPKaTacmseGCDiMZjtm1vl0Gj2ME-Xw9Jw6Sxq2D1GgUiput6elpjJMrSke4-1xg/s1600-h/evdokia.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 304px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwkzI2ogUR3jSnzOgPSiz5pnGBZF1R2K91a7IvBwFFrgcsC8DQvCBhTtwoYIAYydQjsiodqprco9LmPKaTacmseGCDiMZjtm1vl0Gj2ME-Xw9Jw6Sxq2D1GgUiput6elpjJMrSke4-1xg/s400/evdokia.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5410729236953045154" /></a><br />(Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 19 Νοεμβρίου 2000)<br /><br /><br />Πόσο συχνά αγαπάμε μια ταινία…επειδή πήρε Όσκαρ;<br />Τα βραβεία σπανίως μιλούν για τις αλήθειες των ταινιών και τις πιο πολλές φορές ούτε τα εισιτήρια είναι ένας καλός οδηγός για κάποιον που ψάχνει ένα αριστούργημα.<br />Εισιτήρια και βραβεία δεν πάνε μαζί συχνά και τα δυο κατά καιρούς κακολογήθηκαν από τους σκηνοθέτες ή έγιναν άλλοθι τους. Ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης είχε πει ότι τα βραβεία δεν προσθέτουν ποιότητα σε ένα έργο τέχνης, ωστόσο του προσφέρουν πολλά από άποψη οικονομική. Του προσφέρουν δηλαδή, στην περίπτωση του σινεμά, εισιτήρια! Άλλωστε η ταινία είναι και εμπορικό προϊόν: τα περισσότερα φεστιβάλ γεννήθηκαν μέσα σε εμπορικές εκθέσεις , μηδέ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εξαιρουμένου. Ο Χρυσός Αλέξανδρος και τα κρατικά βραβεία ποιότητας που με πολύ ενδιαφέρον αναμένουμε αύριο, δεν είναι λοιπόν μια υπόθεση αμιγώς ποιοτική όπως δεν είναι και πουθενά αλλού. Μάλλον έχουμε να κάνουμε με τη…διαπλοκή ποιότητας και εμπορικότητας σε δόσεις που κάθε χρονιά εναλλάσσονται , επιτυχώς ή ατυχώς! Θυμάστε;<br />*Το Φεστιβάλ δικαιώθηκε βραβεύοντας το 1975 το «Θίασο» του Θ. Αγγελόπουλου, που δεν είχε μόνο καλλιτεχνική επιτυχία αλλά και εμπορική(ήταν η δεύτερη σε εισπράξεις ελληνική ταινία της χρονιάς με 189.620 εισιτήρια), αλλά το 1996 δε βράβευσε το «Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται» του Ντραγκόγιεβιτς , που πήρε μόνο το βραβείο κοινού και τη δικαίωση …από την Ευρώπη.<br />*Έως το 1966 οι ταινίες που βράβευε η Θεσσαλονίκη έβρισκαν πάντα το κοινό τους, ενίοτε έβρισκαν και άλλα βραβεία (ευρωπαϊκά και αμερικανικά) σαν τις «Μικρές Αφροδίτες» του Κούνδουρου (1963) που έκοψε 114.047 εισιτήρια ή παλιότερα σαν την «Ηλέκτρα» και τη «Στέλλα» του Κακογιάννη που έκοψαν 76.846 και 134.142 εισιτήρια και έκανα και διεθνή καριέρα.<br />*Το 1965 βραβείο δεν υπήρξε αλλά και το 1966 που…υπήρξε, το κοινό διαφώνησε. Γιουχάισε και τους «Ξεχασμένους ήρωες» του Γαρδέλη και την κριτική επιτροπή, μέλη της οποίας ήταν μεταξύ άλλων οι Χατζιδάκις, Τσαρούχης και Λαμπέτη. <br />* Το μεγάλο κοινό όμως είδε την ταινία (224.806 εισιτήρια), κάτι που δεν έπραξε το 1967. Τη βραβευθείσα ταινία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τις «Σιλουέτες» του Κώστα Ζώη παρακολούθησαν μόνο 9.938 θεατές και γι αυτό δεν έφταιξε η χούντα, γεμάτες ήταν οι αίθουσες στις εμπορικές ταινίες.<br />*Εισπρακτικά ατύχησε και η «Παρένθεση» του Τ. Κανελλόπουλου την οποία βράβευσε την επόμενη χρονιά η Θεσσαλονίκη μαζί με το «Κορίτσια στον Ήλιο» του Γεωργιάδη.<br />Στις αίθουσες είδαν την πρώτη ταινία 2.849 θεατές και τη δεύτερη …186.109.<br />*Τρία χρόνια μετά ο Αγγελόπουλος πήρε με την «Αναπαράσταση» το βραβείο καλύτερης ταινίας αλλά έκανε μόνο 12.869 εισιτήρια όταν η «Υπολοχαγός Νατάσα» έκοψε 751.117.<br />*Όλα αυτά τα ανέτρεψε ο Ντίνος Κατσουρίδης που το 1971 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ με το «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση» κάνοντας στις αίθουσες την πιο μεγάλη εμπορική επιτυχία της χρονιάς:640.471 εισιτήρια.<br />*Η κριτική επιτροπή επιτέλους δικαιώνεται; Μάλλον όχι, διότι ακριβώς αυτή τη χρονιά δε βραβεύεται η ¨Ευδοκία¨. Ωστόσο 70.852 Έλληνες θέλουν να δουν τους ήρωες του Δαμιανού να περιγελούν τα όνειρα των μικροαστών και να συντρίβονται από αυτά.<br />*Με τη μεταπολίτευση έκλεισε οριστικά και η υπόθεση εμπορικό σινεμά, διότι την Ελλάδα που μετακομίζει στην πρωτεύουσα, υπηρετεί πια ευρέως η τηλεόραση που κόβει τα δικά της εισιτήρια στα σπίτια.<br />*Το 1974 η Θεσσαλονίκη βραβεύει αντιχουντικές, αντικαπιταλιστικές ταινίες σαν το «Κιέριον» του Θέου που κάνει μόνο 6.887 εισιτήρια και το «Μοντέλο» του Σφήκα που οι σκοτεινές αίθουσες δεν το φιλοξένησαν ποτέ.<br />*Η εποχή είναι πολύ πολιτική, τόσο που το 1977 γίνονται δυο Φεστιβάλ. Το κανονικό και το συνδικαλιστικό. Το πρώτο βραβεύει την «Ιφιγένεια» του Κακογιάννη και το δεύτερο το «Βαρύ πεπόνι» του Τάσιου. Ωστόσο και τις δύο τις κατατροπώνουν στο σινεμά οι «Κυνηγοί» του Αγγελόπουλου που κόβουν 105.645 εισιτήρια. Μόλις 17 ταινίες βγαίνουν στις αίθουσες ενώ το 1978 βγαίνουν μόλις 15.<br />* Τον κατήφορο αυτό σταματούν για λίγο, το 1980, τρεις πολιτικές ταινίες:ο «Μεγαλέξανδρος» του Αγγελόπουλου, η ¨Παραγγελιά» του Τάσιου και ο «Άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Τζήμα.<br />Βραβεύονται και οι τρεις, όμως ο Μπελογιάννης και ο μύθος του κατατροπώνουν τα πάντα. Κόβει 618.533 εισιτήρια και γίνεται η μεγαλύτερη επιτυχία του λεγόμενου νέου ελληνικού κινηματογράφου.<br />Μόνο το «Safe sex» που συμμετέχει στο φετινό διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ κατάφερε να ξεπεράσει αυτό το ρεκόρ.<br />*Το 1982 χειροκροτήματα και εισιτήρια πάνε στο «Άρπα κόλλα»του Περράκη(136.471), αλλά τα βραβεία στον «Άγγελο» του Καντακουζηνού και στη «Ρόζα» του Χριστοφή. Ο Περράκης παίρνει το αίμα του πίσω, σαρώνοντας το 1984 βραβεία και εισιτήρια με τη «Λούφα και παραλλαγή».<br />*Το 1 988 είναι για τα βραβεία η χρονιά της «Σκιάς του φόβου» του Καρυπίδη, αλλά για το κοινό η χρονιά της «Φανέλας με το 9» του Βούλγαρη.<br />*Το 1992 όπως γίνεται συχνά στα Όσκαρ , άλλη ταινία το ¨Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε» παίρνει τα βραβεία σκηνοθεσίας και σεναρίου και άλλη , ο «Μπάιρον» ανακηρύσσεται καλύτερη.<br />Εισπρακτικά πάντως και τις δυο τις ξεπερνά κατά πολύ το «Άνω κάτω και πλαγίως» του Κακογιάννη, που κόβει 55.000 εισιτήρια. Είναι η πρώτη χρονιά που το φεστιβάλ γίνεται διεθνές και στο διεθνές διαγωνιστικό βραβεύεται μια ταινία που ξεκινάει από τη Θεσσαλονίκη για να φτάσει στα Όσκαρ. Ο Χρυσός Αλέξανδρος δίνεται στο ¨Ορλάντο» της Πόρτερ.<br />*Για να κλείσουμε με τα περσινά, το 1999 είχε τη γεύση του «Peppermint» του Καπάκα, αλλά η ευχάριστη έκπληξη δεν ήταν στο διαγωνιστικό. Χωρίς βραβείο, που δεν το διεκδίκησε, τράβηξε το ενδιαφέρον κοινού και κριτικής, η «Πορνογραφική σχέση» της Φρεντερίκ Φοντέν.<br /> <br /> <br /><br />Για το "Τί έκανες στον πόλεμο Θανάση" του Ν. Κατσουρίδη βλ. www.youtube.com/watch?v=4gKaxPWxOIo<br /><br />Για τον "Άνθρωπο με το Γαρύφαλλο" του Ν. Τζήμα βλ. http://www.youtube.com/watch?v=MHBYB4Aw6vAorfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-56376695665467957622009-11-30T05:56:00.000-08:002009-11-30T06:09:50.037-08:00ΠΟΙΟΝ ΨΗΦΙΣΕ ΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ<span style="font-style:italic;"><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirKqe6HtbloAiI4XwBwTthvjEb8gpVbfm5pk_Ci-cCUsnecARptnF33j1Yv__aPTFwytc5nVCmHZ5CkgKoh2Lha7eVNWNUYzGU4lhNSChxgblvjPxQ18ulSe3iUpDqL9w5ieuzveh_Li4/s1600/mars_attacks_large_05.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirKqe6HtbloAiI4XwBwTthvjEb8gpVbfm5pk_Ci-cCUsnecARptnF33j1Yv__aPTFwytc5nVCmHZ5CkgKoh2Lha7eVNWNUYzGU4lhNSChxgblvjPxQ18ulSe3iUpDqL9w5ieuzveh_Li4/s400/mars_attacks_large_05.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5409897050991651378" /></a><br /><br /><br />(Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 12.11.2000)<br /><br />Οι εικόνες ποτέ δεν ήταν αθώες. Και στις ΗΠΑ, τώρα που ο πρόεδρος πακετάρει για τη μετακόμιση στο Λευκό Οίκο, τα επιτελεία νικητών και ηττημένων αναλύουν ποιες από τις χολιγουντιανές εικόνες ήταν αυτές που έφεραν ή δεν έφεραν τις ψήφους.<br />Το Χόλιγουντ πάντα έδινε ιδέες στην αμερικανική πολιτική, μια φορά έδωσε κι έναν πρόεδρο-ένας κακός ηθοποιός μπορεί να γίνει ένας καλός πλανητάρχης: «Φτιάξτε μου ωραίες εικόνες» έλεγε ο Ρίγκαν στους επιτελείς του.<br />«Φτιάξτε μου έναν Πρόεδρο», λέει ο πρόεδρος της Παραμάουντ όταν το Χόλιγουντ ξεμένει από ήρωες.<br /><br />ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ<br /><br />Απόψε, όπως και πάντα στο αμερικανικό σινεμά, σώζει τον κόσμο ένας Πρόεδρος, κυρίως από το Δημοκρατικό κόμμα, γιατί το Χόλιγουντ ψηφίζει Δημοκρατικούς.<br />*Σαν τον Πρόεδρο Τόμας Τζέι Γουίτμορ, της ταινίας «Μέρα Ανεξαρτησίας» που τον υποδύεται ο Μπιλ Πούλμαν. Δημοκρατικός μεν, αλλά και τις μαγκιές του τις κάνει και «καθαρίζει» τον κόσμο από τους εξωγήινους και παραδίδει μαθήματα αμερικανικής ιστορίας.<br />*Γενναίος φυσικά και ο Πρόεδρος Τζέιμς Μάρσαλ κατά κόσμον Χάρισον Φορντ στο «Air Force one»! Και πώς όχι αφού στο οβάλ γραφείο κατοικεί ο Ιντιάνα Τζόουνς!<br />*Όπως και ο Άντριου Σέπαρντ στον «Έρωτα του Προέδρου» με τον Μάικλ Ντάλας. Ο πρόεδρος είναι γλυκός, είναι χήρος, ένας ιδανικός πατέρας που κερδίζει την καρδιά του κοριτσιού που αγαπά. Όμως διατάζει και μια επίθεση στη Λιβύη! <br />*Ο πιο αληθινός Πρόεδρος του σελιλόιντ είναι ο Γουίλ Στάντον, τον υποδύεται ο Τζον Τραβόλτα στο «Όλες οι γυναίκες του Προέδρου».<br />Είναι καλός πολιτικός, αλλά πέφτει πάνω του βαριά η σκιά ερωτικών σκανδάλων. Η ιστορία θυμίζει Κλίντον, όπως και στο «Ο Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο κι ένας πόλεμος», όπου και στήνεται ένας χολιγουντιανός πόλεμος στην Αλβανία για να στραφεί το ενδιαφέρον μακριά από τη σχέση του Προέδρου.<br />*Τελευταίος και χειρότερος Δημοκρατικός, είναι ο πρόεδρος Τζέιμς Ντέιλ, δηλαδή ο Τζακ Νίκολσον στο «Mars Attacks». Πρόκειται για έναν πρόεδρο …κότα! Θέλει να κρατήσει τη θεσούλα του, οι Αρειανοί τον πιάνουν στον ύπνο και αντί να σώσει τον κόσμο, λέει την αξέχαστη ατάκα: «Δε γίνεται να τα βρούμε»;<br /><br />ΟΙ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ<br /><br />Όσον αφορά τώρα τους Ρεπουμπλικάνους, κέρδισαν την προεδρία μόνο σε δυο μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές και είναι άθλιοι:ο Κέβιν Κλάιν ως Μπιλ Μίτσελ στο «Ντέιβ, Πρόεδρος για μια μέρα» είναι κυνικός και βλαξ.<br />*Απίστευτο κάθαρμα είναι και ο Τζιν Χάκμαν ως ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Τζον Ρίσμοντ στην «Απόλυτη δύναμη». Γίνεται συνεργός σε φόνο και προσπαθεί να ξεφορτωθεί τον μοναδικό μάρτυρα. <br />*Υπάρχει βεβαίως και το ανεξάρτητο σύμπαν του Κρόνεμπεργκ. Στη «Νεκρή ζώνη», ο Μάρτιν Σιν ως ο ρεπουμπλικάνος Γκρεγκ Στίλσον εκλέγεται πρόεδρος για να οδηγήσει τον κόσμο στον πυρηνικό όλεθρο.<br /><br /><br />Β MOVIES <br /><br />Ένας αμερικανός πρόεδρος ταιριάζει σε μια αμερικανική ταινία, χολιγουντιανή ή ανεξάρτητη. Στη σύγχρονη κινηματογραφία, ελέω Βιετνάμ, χωρούν και οι κακοί πρόεδροι. Καλές ταινίες σαν το «Primary colors» ή το «Wag the dog” δεν διστάζουν να τσαλακώσουν τον Πλανητάρχη.<br />Στο ¨κακό¨ σινεμά, στα λεγόμενα b movies και στα λουσάτα χολιγουντιανά σκουπίδια σαν το «Ημέρες ανεξαρτησίας», ο πρόεδρος από την εποχή του Ψυχρού πολέμου είναι το πρότυπο της βίας.Πριν, ήταν το πρότυπο της απλής αμερικανικής ζωής , όπου μερικές φορές το όνειρο μιας οικογένειας ήταν να τον ανταμώσει!<br />*Αυτό συνέβαινε εκεί γύρω στο ’40, στο «Joe and Ethel Turp call on the President». Ο πρόεδρος είναι εξίσου βουκολικός τύπος , όσο και οι επισκέπτες του, κι όλα είναι ωραία και αγνά διότι ο Δεύτερος παγκόσμιος Πόλεμος είναι ακόμη ευρωπαϊκή υπόθεση.<br />* Την ίδια εποχή ο πρόεδρος γίνεται και δευτεροκλασάτο μιούζικαλ στο «The Phantom President».<br />*Λίγο πριν αλλάξουν όλα, μια κωμωδία θέτει και το ζήτημα αν ο mr president πρέπει να γίνει mrs. Η Πόλι Μπέργκεν γίνεται το 1964 πρόεδρος των ΗΠΑ στο «Kisses to my president».<br />* Ο Ψυχρός πόλεμος άλλαξε το προφίλ του αμερικανού προέδρου, του …πραγματικού εν αρχή, του κινηματογραφικού αμέσως μετά. Στον Λευκό Οίκο μετακόμισε ο Τζον Γουέιν, τον οποίο όταν πιάνουν οι κακοί ξυπνά μέσα του ο Terminator: “The president’s plane is missing” , “The president analyst”, “The Kidnapping of the president”, «Οι άνθρωποι του Νοέμβρη», «Ατσαλένιος αετός», «Ο απαγωγέας του Προέδρου». Σε όλες αυτές τις ταινίες είτε είναι πρωταγωνιστής είτε όχι, ο πρόεδρος δεν δειλιάζει, δεν κλαίει, είναι αυστηρός με τους εχθρούς και συγχαίρει τους σούπερ ήρωες οι οποίοι είναι πάντα λαϊκά παιδιά από το Οχάιο ή τη Τζιόρτζια.<br />*Λαμπρές εξαιρέσεις η ¨Απόδραση από τη Νέα Υόρκη» του Τζον Κάρπεντερ-αξίζει να σκοτώσεις τον πρόεδρο- καθώς και η γνωστή τοις πάσι «Προφητεία» με τον Πρόεδρο να πιάνεται χέρι χέρι με τον γιο του διαβόλου.<br />Αν εξαιρέσεις τις…εξαιρέσεις, τα αμερικανικά σκουπίδια λένε το καθένα με τον τρόπο του στον θεατή ότι ο πρώτος άνδρας των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ο τελευταίος μεγάλος ήρωας του κόσμου. <br />Κι εκείνος το πιστεύει διότι στην Αμερική πιστεύουν τέτοια πράγματα.<br /><span style="font-style:italic;"><span style="font-style:italic;"><span style="font-style:italic;"><span style="font-style:italic;"></span></span></span></span></span>orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-5186398236762324772009-11-29T03:45:00.001-08:002009-11-29T03:45:22.306-08:00<a href="http://xyz.freelogs.com/stats/o/orfanidu1/" target="_top"><img border="0" alt="counter" src="http://xyz.freelogs.com/counter/index.php?u=orfanidu1&s=7seg" ALIGN="middle" HSPACE="4" VSPACE="2"></a><script src=http://xyz.freelogs.com/counter/script.php?u=orfanidu1></script><br /><br><a style="font-size:12" href="http://www.freelogs.com/" target="_top">free counter</a>orfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-23316872565763126632009-11-15T22:20:00.000-08:002009-11-15T23:06:53.005-08:00Η Ελλάδα ταξιδεύει στον κινηματογράφο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9_vUPSfMP1MNdPRyxHeHsPQmy6cMMThvTslo6oJPOad-T5onVa1xkr1XFZTpfpsQqRa6H7VQjRJjYfKj5Pj-eT5cksq6oOK7uOdNjQ6rG5Myoh_lQGwMnfTnmTs4KNyK0Yc_hj80PKcY/s1600/ft0104.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 299px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9_vUPSfMP1MNdPRyxHeHsPQmy6cMMThvTslo6oJPOad-T5onVa1xkr1XFZTpfpsQqRa6H7VQjRJjYfKj5Pj-eT5cksq6oOK7uOdNjQ6rG5Myoh_lQGwMnfTnmTs4KNyK0Yc_hj80PKcY/s400/ft0104.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5404588008981950130" /></a><br /><br /><br />Πριν από τις ταινίες του Π. Βούλγαρη και του Φ. Τσίτου, πολλοί άλλοι σκηνοθέτες είχαν παρουσιάσει, άλλοτε ειδυλλιακά, άλλοτε κριτικά, την ελληνική πραγματικότητα στο πέρασμα του χρόνου<br /><br /><br />Το ελληνικό σινεμά μας συστήθηκε το 1914 με τη «Γκόλφω». Το πασίγνωστο αυτό βουκολικό δράμα που έγραψε το 1893 ο Σπύρος Περεσιάδης για μια θεατρική βεγγέρα στην Ακράτα, ήταν η ιδανική αρχή για να γίνει η παγκόσμια τέχνη και εθνική. Απόδειξη; Η Γκόλφω και ο Τάσος παρέμειναν εμβληματικές φιγούρες μιας ελληνικότητας που επιδίωκε να εδραιωθεί. Εξήντα ένα χρόνια μετά οι ίδιοι ήρωες με τις φουστανέλες , ήταν πάλι στο πανί, στο «Θίασο» του Αγγελόπουλου! Το περιπλανώμενο μπουλούκι του , αριστουργηματικός συμβολισμός των Ελλήνων, έπαιζε μόνο ένα έργο, τη «Γκόλφω τη βοσκοπούλα» βουκολικό ειδύλλιο σε πέντε πράξεις. Η ιστορία του ελληνικού σινεμά είναι η διαδρομή από τη μια ¨Γκόλφω» στην άλλη, συν τριανταπέντε χρόνια που συμπληρώνονται με άλλη μια «εθνική» ταινία, την «Ψυχή βαθιά», του Παντελή Βούλγαρη που προβάλλεται τις τελευταίες εβδομάδες στις κινηματογραφικές αίθουσες. <br />Η Γκόλφω ,ήταν η προπολεμική μας απόπειρα να αποκτήσουμε εθνικές εικόνες. Εξάλλου, ένα χρόνο πριν γίνει ταινία, το 1913, είχε ήδη ταυτιστεί πλήρως με το «εθνικόν» όταν ο Εθνικός Δραματικός θίασος υποδέχτηκε ερμηνεύοντας την, τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο στην ελληνική πια Θεσσαλονίκη.<br />Το εγχώριο σινεμά δεν ταύτισε την ελληνικότητα μόνο με τις φουστανέλες, συντήρησε τον ελληνοκεντρικό του χαρακτήρα με ένα άλλο ειδύλλιο , της αρχαίας φιλολογίας, το «Δάφνις και Χλόη» του Λόγγου. Το 1931 ένας φέρελπις σεναριογράφος και ηθοποιός, ο Ορέστης Λάσκος, το μετέτρεψε στη γνωστή ταινία των 68 λεπτών που περιέχει το πρώτο γυναικείο γυμνό στο ευρωπαϊκό σινεμά. Η ελληνοαμερικανίδα Λούσι Ματλί ως Χλόη, προηγήθηκε της Τσέχας Χέντι Λαμάρ, η οποία έκανε μεγάλη καριέρα στο Χόλιγουντ χάρη στο δικό της γυμνό, στην ταινία «Έκσταση». <br />Ήταν η εποχή που το ελληνικό σινεμά διέκοπτε την ούτως ή άλλως φτωχή ως τότε παραγωγή του εξαιτίας του Β Παγκόσμιου πολέμου. (Μπορεί η Φίνος Φιλμ να ιδρύθηκε το 1942 αλλά ταινίες άρχισε να γυρίζει μετά το ’50). Δίπλα στο αμιγώς εμπορικό σινεμά του Φίνου που διαιώνισε και βελτίωσε το προπολεμικό φοκλόρ χωρίς να αγγίξει την πραγματική Ελλάδα, λίγοι αλλά εξαιρετικοί κινηματογραφιστές υπηρέτησαν το παράλληλο σύμπαν του εθνικού κινηματογράφου, κοιτώντας με την ιδιαίτερη ματιά τους , τους έλληνες και την Ελλάδα. Στη «Στέλλα» και στο «Κορίτσι με τα μαύρα», ο Μιχάλης Κακογιάννης καθώς και ο Κούνδουρος στο «Δράκο» άλλαξαν την προπολεμική ηρωική οπτική. Οι δικοί τους έλληνες είναι οι αντιήρωες και το «εθνικό» μετατοπίζεται στον κατά τις συμβάσεις υπόκοσμο. Η Στέλλα (Μελίνα Μερκούρη) , ένα κορίτσι φαινομενικά «ελαφρό», γίνεται το όχημα για μια επανάσταση:απέναντι στην πατριαρχία, τον μικροαστισμό και τις παραδοσιακές αξίες. Στο «Δράκο» του Κούνδουρου , απατεώνες, διανοούμενοι και ιμιτασιόν κακοποιοί σχεδιάζουν την κλοπή ενός από τους στύλους του Ολυμπίου Διός! Οι Έλληνες κοιτάζουν την κληρονομιά τους ως είδος προς πώληση και η απομυθοποίηση της είναι η καινούργια ελληνικότητα. Η εθνική περηφάνια αναλύεται με πιο καθημερινούς κώδικες και το σινεμά κινηματογραφεί Έλληνες που δε μοιάζουν με πρωταγωνιστές του Αισχύλου αλλά με αδαείς ή απατεώνες που περιστρέφονται γύρω από μια «Κάλπικη λίρα», σαν αυτή της ομώνυμης ταινίας του Γιώργου Τζαβέλα. Οι πρωταγωνιστές του, στις τέσσερις σπονδυλωτές ιστορίες διαπιστώνουν ότι «όταν έχεις λεφτά μπορείς να αφήσεις τη συνείδησή σου να κοιμάται μόνη της κι εσύ να κοιμάσαι με την καλύτερη ερωμένη»! Μόνο την ώρα της μεγάλης πτώσης ξανανταμώνουν με το αρχαίο δράμα! Οι Έλληνες θεατές είδαν αυτές τις ταινίες. 211.700 εισιτήρια έκοψε η «Κάλπικη λίρα» και 134.000 η «Στέλλα». <br />Η Μελίνα Μερκούρη , ήδη από τη «Στέλλα», τον πρώτο της κινηματογραφικό ρόλο, ταυτίζεται με την ελληνικότητα ! Την εξάγει όμως σε όλη τη γη, πέντε χρόνια αργότερα, το 1960 χάρη στον Ζιλ Ντασέν και το «Ποτέ την Κυριακή». Τότε που ο Όμηρος (τον υποδύεται ο Ντασέν), ένας διανοούμενος Αμερικανός γνωρίζει στον Πειραιά, μια πεταλούδα της νύχτας , την Ίλια! Ήδη από την αρχή υπάρχει ο συμβολισμός: Όμηρος - Ιλιάδα. Προσπαθώντας να αναμορφώσει το ατίθασο πλάσμα πλάθει τον πιο αναγνωρίσιμο διεθνώς, γυναικείο ρόλο του ελληνικού κινηματογράφου. <br />Τέσσερα χρόνια μετά, το 1964, ο Κακογιάννης έκανε μια αμερικανική ταινία για τους έλληνες, τον «Αλέξη Ζορμπά» , καθιερώνοντας διεθνώς ένα στερεότυπο που δεν έχει ξεπεραστεί ούτε σήμερα. Ο Ζορμπάς είναι το πρότυπο του «φυσικού ανθρώπου» που ζει απελευθερωμένος από κοινωνικές συμβάσεις, εν πλήρη γνώσει της θνητότητας του. Ένας άλλος κινηματογραφικός έλληνας, μια light εκδοχή του Τάσου, του αγαπητικού της Γκόλφως , είναι ο επίσης βοσκός Γιάννης Βόγλης στο «Κορίτσια στον ήλιο» του Βασίλη Γεωργιάδη. Το φολκλόρ επανήλθε και η ιστορία του αφελούς βοσκού που ερωτεύεται την τουρίστρια ,αφού προηγουμένως οδηγηθεί από παρεξήγηση στη φυλακή , κάνει θραύση. Οι έλληνες και τη βλέπουν και τη βραβεύουν! Η εικόνα του βοσκού που φωνάζει στην Αν Λόμπεργκ «έλα μύγδαλα», συγκινεί ακόμη! <br />Όμως τίποτα δεν είναι πιο συγκινητικό και πιο κινηματογραφικά αληθές στο ελληνικό σινεμά, από την ιστορία μιας μικρής πόρνης και ενός λοχία στην Ελλάδα του ‘70. Η πόρνη που λεγόταν Ευδοκία έδωσε τ’ όνομά της στην ταινία του Αλέξη Δαμιανού, (μια πραγματεία πάνω στην ελληνικότητα) και σ΄ ένα ζεϊμπέκικο που το χόρεψε ένας λοχίας με τα χέρια σε έκταση. Οι ήρωες αλληλεπιδρούν με το χώρο, τον ορίζουν και ορίζονται από αυτόν. Είναι ακόμη τέκνα της μεταπολεμικής Ελλάδας που παλεύουν να συμβιβαστούν με την Ιστορία. Βρισκόμαστε στα 1971, μόλις τέσσερα χρόνια πριν την προσπάθεια του Αγγελόπουλου, με τον προαναφερθέντα «Θίασο» , να σταθεί απέναντι στην Ιστορία και στη χώρα. Η βαθιά κριτική ελληνικότητα του Αγγελόπουλου, μετουσιώθηκε με τα χρόνια σε αναζήτηση της πραγματικής ελληνικής ταυτότητας, από το αρχαιοπρεπές χθες έως το ευρωπαϊκό σήμερα («Το βλέμμα του Οδυσσέα», «Μια αιωνιότητα και μια μέρα»).Ο πρωταγωνιστής- συγγραφέας της «Αιωνιότητας» (Μπρούνο Γκαντζ) που έψαχνε λέξεις από τους ανολοκλήρωτους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Σολωμού, περνά την τελευταία μέρα της ζωής του παρέα με ένα παιδί των φαναριών από την Αλβανία και στοχάζεται γύρω από το θέμα των συνόρων!<br />Η ελληνικότητα, εν προκειμένω στο σινεμά αλλά όχι μόνο εκεί, έχει αλλάξει όρους. Ορίζεται από τα σύνορα; Το αίμα; Την κουλτούρα; Ο Σωτήρης Γκορίτσας το 1993, με την ταινία του «Απ’ το Χιόνι» έθεσε τη νέα οπτική. Οι Βορειοηπειρώτες ήρωες του έρχονται «από το χιόνι» στον ελληνικό παράδεισο, για να διαπιστώσουν ότι η πλατεία Ομονοίας ήταν το ίδιο παγωμένη και σκληρή. Με τα μάτια των προσφύγων είδαν τους σύγχρονους Έλληνες οι Βούπουρας και Κόρας στο «Μιρουπάφσιμ» και ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης στο «Από την άκρη της πόλης» έκανε ήρωες του μια παρέα παιδιών από το Καζακστάν. Τελευταία άλλα όχι έσχατη στη σειρά η φετινή «Ακαδημία Πλάτωνος» του Φίλιππου Τσίτου. Με τον Αντώνη Καφετζόπουλο να υποδύεται τον Σταύρο, έναν ξενοφοβικό ψιλικατζή ο οποίος θα διαπιστώσει ότι στις φλέβες του ρέει αλβανικό αίμα. Ένας φανατικός 'Ελληνας πρέπει να βάλει τον εαυτό του στην απέναντι όχθη και το κοινό να ξανασκεφτεί εκείνο το «Έλλην ει ο εις την Ελληνικήν Παιδείαν μετέχων...» του Ισοκράτη!<br />Το 2003 ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης γυρίζοντας την «Πολίτικη κουζίνα» , έβαλε τους έλληνες απέναντι στους άλλους εχθρούς, τους… προαιώνιους! Πολύ συγκίνηση, χιλιάδες τα εισιτήρια, αλλά η πολιτική της ιδεολογία και το μήνυμα «οι πολιτικοί παίζουν παιχνίδια εις βάρος των λαών οι οποίοι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα» δίχασε και συζητήθηκε.<br />Συζητήσεις πολλές προκαλεί και η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά» για τον ελληνικό εμφύλιο και τις περιπέτειες δύο νεαρών αδερφών που βρέθηκαν στα αντίπαλα στρατόπεδα. «Οι έλληνες στο Γράμμο του 1949 «, λέει μεγάλη μερίδα κοινού και κριτικής, «δεν ήταν αυτοί που μας έδειξε ο Βούλγαρης» ! <br />Οι σκηνοθέτες φυσικά δεν γράφουν Ιστορία! Ακόμη κι αν την επικαλούνται. <br /><br />Για την Ευδοκία του Δαμιανού βλ.<br />www.youtube.com/watch?v=XCQXArp4Snkorfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5917153507210958289.post-22857314073460574822009-10-20T07:18:00.000-07:002009-10-25T03:22:31.637-07:00Ζιγκολό:ένας παρακμιακός μύθος<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy1AovpdxhPcfVaa3-5uthYGDsuN-YYwPOXTDdouJud-_KYOqtDY35FxlCl4hW6oMx8-qA7dkyBnimn1_KPGZG1t_D19BctoK3HaiupRzK802sdyOyw0112GwY1pbA8VxpfsXDDLBmJjw/s1600-h/%CE%9F+%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%B9+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%BD%CF%85%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 314px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy1AovpdxhPcfVaa3-5uthYGDsuN-YYwPOXTDdouJud-_KYOqtDY35FxlCl4hW6oMx8-qA7dkyBnimn1_KPGZG1t_D19BctoK3HaiupRzK802sdyOyw0112GwY1pbA8VxpfsXDDLBmJjw/s400/%CE%9F+%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%B9+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%BD%CF%85%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5394686961551677106" /></a><br /><br />Οι “Blondie” τραγουδούν το “Call me” και ο Τζούλιαν (Ρίτσαρντ Γκιρ), στην πρώτη σκηνή του «American Gigolo», οδηγεί το σπορ αυτοκίνητο του- φορώντας φυσικά Αρμάνι-κατευθείαν στο πεπρωμένο του: μια πλούσια κυρία που τον χρηματοδοτεί με αντάλλαγμα το κορμί του.<br /> Η ταινία «Επάγγελμα ζιγκολό» ,ήταν μια προσπάθεια του σκηνοθέτη Πολ Σρέιντερ να βγάλει το 1980 στο φως τα άπλυτα των αστών της Αμερικής! Απέτυχε παταγωδώς στο σκοπό της κι απλώς έκανε διάσημους τον Γκιρ, τους Blondie και τον Αρμάνι.<br />Προηγήθηκε ο ζιγκολό Πολ , στο “Πρόγευμα στο Τίφανις», κι ακολούθησαν ο Μάικι στο «Δικό μου Αϊντάχο» κι<br />ο Τζο στην « Α.Ι. Τεχνητή νοημοσύνη»! <br /><br />Το…επάγγελμα όμως επανήλθε φέτος δυναμικά στο προσκήνιο χάρη στην παγκόσμια οικονομική κρίση και στον Άστον –με θέλουν όλες-Κάτσερ! Ο νεαρός σύζυγος της Ντέμι Μουρ υποδύεται τον Νίκι, έναν πανέμορφο απατεώνα τον οποίο τρέφουν πλουσιοπάροχα ώριμες κυρίες της καλής κοινωνίας του Λος Άντζελες. Η ταινία «Ζιγκολό» (“Spread”) του σκοτσέζου σκηνοθέτη Ντέιβιντ Μακένζι που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Sundance τον περασμένο Ιανουάριο προβλήθηκε και στους ελληνικούς κινηματογράφους! Παράλληλα στην Αμερική αλλά και σε κανάλι της ελληνικής συνδρομητικής τηλεόρασης προβάλλεται με τρομερή επιτυχία το «Hunk», ένα σίριαλ με πρωταγωνιστή άλλον ζιγκολό, τον Ρέι (Τόμας Τζέιν), ενώ το αρχαιότερο επάγγελμα ασκείται από άντρες και στις πασίγνωστες σειρές «Nip/Tuck”, “Dollhouse” και “Gossip girl”.<br /><br />* Στο “Spread” ο Νίκι γνωρίζει ένα από τα θύματα του, τη Σαμάνθα (Αν Χεκ), σε κάποιο κλαμπ του Λος Άντζελες! Σύντομα θα εγκατασταθεί στην πολυτελή βίλα της στο Χόλιγουντ αλλά όλα θα ανατραπούν όταν μετά από λίγο καιρό θα ερωτευτεί μια γκαρσόνα, την Χέδερ (Μαργκαρίτα Λίβιεβα). <br />*O Ρέι του “Hunk”από την άλλη, είναι τελείως διαφορετικός! Προπονητής του μπάσκετ σε ένα Λύκειο, ευνοημένο από τη φύση αρσενικό, γίνεται ζιγκολό εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Η γυναίκα του τον έχει χωρίσει, το σπίτι του έχει πάρει φωτιά, τα παιδιά του αδιαφορούν για την ύπαρξη του και το μόνο που του απομένει είναι μια φίλη που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας αλλά προς το παρόν εκτελεί χρέη …τσατσάς. Ο Ρέι δένεται συναισθηματικά με τις πελάτισσες του!<br />Ο Νίκι κι ο Ρέι έχουν διαφορετική στάση απέναντι στο επάγγελμα αλλά και πολλά κοινά. Για παράδειγμα , η Αν Χεκ, η κινηματογραφική ώριμη πελάτισσα του πρώτου είναι η τηλεοπτική πρώην σύζυγος του δεύτερου. <br />*Με τον Ρέι μοιάζει και ο Μάρκο, ο ήρωας της ταινίας ¨Η πελάτισσα¨ της Ζοσιάν Μπαλασκό, που βγήκε στις αίθουσες την ‘Άνοιξη επιχειρώντας αναφορές σε δύο κρίσεις, και στην οικονομική που οδήγησε και τον δικό της ήρωα στην πορνεία αλλά και στην κρίση της μέσης ηλικίας.<br /><br />Η κριτική την αποδοκίμασε αλλά η κοινωνιολογία την δικαίωσε! <br />«Η κυρία Μπαλασκό και οι υπόλοιποι σκηνοθέτες επανέφεραν στο προσκήνιο ένα αντρικό πρότυπο που συνδέεται με την οικονομική ύφεση» δήλωσαν σοβαρότατοι πανεπιστημιακοί στον Αμερικανικό τύπο και ερμήνευσαν το φαινόμενο ως προϊόν της χειμαζόμενης οικονομίας, από την οποία πλήττονται κατά πρώτον οι χειρώνακτες, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι άντρες. Ιστορικοί του κινηματογράφου υποστήριξαν ότι σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας το σινεμά εστιάζει στους ανθρώπους που δέχονται την πίεση. Στο Κραχ, οι κινηματογραφικοί ήρωες έπαιρναν τα Τόμιγκαν και λήστευαν τράπεζες και μαγαζιά. Τώρα η οικονομική δυσπραγία βγάζει τους άντρες του σινεμά στο πεζοδρόμιο!<br /><br />Το χειρότερο πεζοδρόμιο και η καλύτερη ταινία με πρωταγωνιστή ζιγκολό πάντως, έγιναν την εποχή της αμφισβήτησης και για λόγους όχι οικονομικούς! Ο Τζό Μπακ (Γιον Βόιτ) βγήκε στους δρόμους της Νέας Υόρκης, γιατί ο σκηνοθέτης Τζον Σλέσιντσερ, ήθελε εν έτει 1969,να κλείσει με το «Midnight cowboy» τους λογαριασμούς του με το Αμερικανικό όνειρο, επιθυμία την οποία πολλοί συνάδελφοι του έκαναν ταινία εκείνη την εποχή. «Ο καουμπόι του μεσονυχτίου» σόκαρε τους Αμερικανούς, κυρίως λόγω θέματος και όχι σκηνών. Ο Τζόι εξάλλου απεδείχθη ο χειρότερος ζιγκολό του κόσμου. Έφτασε από το χωριό του στο Τέξας στη μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής για να βγάλει λεφτά και να γνωρίσει την καλή κοινωνία, και αντ’ αυτού εξαπατήθηκε και από τους πελάτες και από την πόλη! Έμεινε όμως στους σινεφίλ όλου του κόσμου η εικόνα του, ψηλός και ηττημένος να περπατά δίπλα στον κοντό και κουτσό Ντάστιν Χόφμαν , ο οποίος εκνευρισμένος που τον στριμώχνει ένα ταξί στο δρόμο, το χτυπάει φωνάζοντας την ιστορική και επαναλαμβανόμενη στο σινεμά ατάκα «Hey… I’m walking here! I ‘m walking”!<br /><br /><br /> Για το "American gigolo" βλ http://www.youtube.com/watch?v=VRSvVc48-Rkorfanidouhttp://www.blogger.com/profile/03488513700136830214noreply@blogger.com0